Chwilowo (oczywiście!) bez wzoru - ale zapraszam, zapraszam, coś na pewno wspólnie wymyślimy! :>

Rozdziewiczę, będę pierwsza i zaklepuję najlepszą z możliwych relacji - i Ty już wiesz, jaką!
Płomienna nienawiść do Carringtona to ulubiony punkt dnia Benner, więc domagam się grożenia tasakiem, rzucania nożami i wspólnych patroli w częstotliwości wykraczającej poza normę (pewnie przekupiła planistę, żeby układał tak grafik ), a w międzyczasie sprowadzania Curtisa na drogę zła i występku!

Ona będzie rzucać, a on ignorować bestię, seems legit to me! :D
Jedynie ze sprowadzaniem na drogę zła i występku mogę polemizować - Curtis z Previi jeszcze zrobi człowieka!

Dzień dobry, wpadam po relacje ze swoją wesołą gromadką!

Corinne, jako Zwycięzca - Zawodowiec faktycznie mogła go w Kapitolu omijać szerokim łukiem... a przynajmniej publicznie. Co powiesz na prywatną, nieoficjalną komitywę przy kieliszku? Nic specjalnie głębokiego i wiążącego, po prostu co jakiś czas mogli spotykać się w podejrzanych miejscach o podejrzanej porze, napić się, pomilczeć, pogadać, ponarzekać, pomstować wszystkich, którzy na to zasłużyli. A dziś oboje mają już inne życia, on wybrał karierę Strażnika, ona skusiła się polityką, rebelia przerwała ich urocze posiedzenia, ale kto wie, może dobrze by je było kontynuować. Jeśli pasuje Ci taka relacja, spotkanie po latach możemy rozegrać, o! ;))

Blaise może być znajomym z posterunku, który sceptycznie podchodzi do tego, że były Zwycięzca został Strażnikiem Pokoju i postanawia mieć go na oku. Nie obsesyjnie, rzecz jasna, ale od czasu do czasu lubi zapytać "Jak tam, Carrington?" z nadzieją, że wybebeszył nikogo na patrolu.

Mam Rory, dziennikarkę, na żaden konkretny pomysł relacji nie wpadłam, ale jeśli z racji jej profesji masz ochotę na coś pokręconego (niekoniecznie pozytywnego), to wołaj śmiało.
Cordelia była dzieckiem uwielbiającym Igrzyska (dopóki sama nie wzięła w nich udziału), ale była za młoda, żeby pamiętać wyczyny Curtisa na Arenie, więc nic nie przychodzi mi do głowy. Mam jeszcze Jaimiego i Gerdę, oboje z getta, więc jeśli chcesz urządzić sobie jakiś wypad za mur w celu kontroli dokumentów/rewizji/poszukiwania wrażeń to zawsze możemy coś wykombinować.

my się chyba powinniśmy lubić, zwłaszcza jeśli hejtujesz Previę (moją byłą dziewczynę), nalegam

Relacja z Corinne szczerze mnie urzekła i mówię jej trzy razy tak! Chociaż Curtis początkowo traktowałby ją z właściwą sobie podejrzliwością, po n-tym z kolei przypadkowo-nieprzypadkowym spotkaniu uznałby, że nie taki Zawodowiec straszny, jak go malują i przeszedł z ich relacją do porządku dziennego ;) I odświeżenie kontaktów na fabule to grunt pod świetny wątek, więc już nie mogę się doczekać! <3

Myślę, że relacja z Blaisem z biegiem czasu ulegnie zmianie na korzyść lekkiego pozytywu - może Carrington i ma nierówno pod sufitem, ale do patroszenia ludzi na patrolu (jeszcze!) mu daleko! Jedynym warunkiem jest to, coby Curtisowi nie podwinęła się noga i przypadkiem nikogo nie postrzelił w ramach poszukiwania zemsty... ale to kwestia fabuły!

Natomiast odnośnie reszty wspaniałej czwórki myślę, że możemy poczekać z wyklarowaniem relacji - jeśli nie w rozgrywce, to z biegiem czasu coś na pewno jednej z nas wpadnie do głowy! ;)

Jeśli z racji statusu byłej dziewczyny Curtis może hejtować Previę w obecności Gerarda, to jak najbardziej możemy się lubić! :D

Co to za zmowy!

ależ oczywiście, że może, jeśli Curtisowi nie przeszkadza, że Gerard torturuje więźniów, to się dogadają

Zmowy, jakie zmowy? :>

Carrington wyznaje zasadę, że każdy musi robić to, co do niego należy i choć nigdy nie będzie popierał niecnego procederu, co jawnie kłóci się z jego moralizatorskim podejściem do życia, to...
... cóż, praca kata niewiele musi się różnić od pracy rzeźnika!

Cieszę się bardzo! Lubię takie relacje, a Corinne pewnie lubiła takie uciekanie od rzeczywistości do pokoju zapełnionego papierosowym dymem. No i właśnie, też nie mogę się doczekać jakiegoś reunionu, będzie ciekawie :D
Odnośnie Blejza - też tak czułam, ale jak mówisz, fabuła nam wszystko pokaże! I z resztą owieczek też z biegiem czasu coś się wyczaruje pewnie.

halo, znajomi z pracy, halo! plus widzę, że na panem same eksy Previi, CO TO ZA ROZPUSTNICA, JA NIE WIĘ <3 wykombinujmy coś, lubimy się czy wręcz przeciwnie? :D

Curtis Carrington napisał:

Zmowy, jakie zmowy? :>

Carrington wyznaje zasadę, że każdy musi robić to, co do niego należy i choć nigdy nie będzie popierał niecnego procederu, co jawnie kłóci się z jego moralizatorskim podejściem do życia, to...
... cóż, praca kata niewiele musi się różnić od pracy rzeźnika!

czyli wszystko między nimi w porządku a Gerarda bawi jego stosunek do uroczo zabójczej Previi

No siemka. Widzę, że znajomkiłeś się z mą siostrą, Cassio więc na pewno miał Curtisa na oku. Co prawda, na pewno nie traktował go jak gorszego człowieka ze względu na pochodzenie (Cassian należał raczej do tych ludzi, którzy pogardzają zawodowcami), jednak to jak Curtis zachowywał się na Arenie na pewno wzbudziło w mężczyźnie choćby cień obawy. Także no. Pewnie czasem go zagadywał, przyglądał mu się badawczo, ale nie hejcił, co to to nie.
Chyba, że chcemy zrobić z tego coś więcej i założyć, że nasi panowie jednak ze sobą trochę bardziej się zapoznali?

Halo, panie Hessler, myślę... że możemy iść w pozytyw! Patrole z Edgarem będą miłą odmianą po torturach przebywania w towarzystwie Previi i choć panowie mają odmienne charaktery, wbrew pozorom mogą odnaleźć wspólny język - jedynym punktem spięcia będą sytuacje, w których Hessler w obecności Carringtona zacznie nadużywać kompetencji Strażnika, ale summa summarum może to wyjść na dobre :D

Uroczo zabójcza Previa według Curtisa powinna spędzić resztę życia w uroczo dopasowanym kaftanie bezpieczeństwa!

Panie Cassianie, myślę, że możemy chwilowo poprzestać na zaproponowanej relacji, która z rozwojem fabuły najpewniej rozwinie się w dowolnym kierunku - dobrym punktem wyjściowym będzie choćby moment, w którym Curtis odnowi legalnie nielegalne spotkania przy kartonie papierosów z Corinne! :D

Ok, ok, to ugadane. C :

To jeszcze ja tu wpadnę *zapłon*.
Okay, mam dla Ciebie Avery - śledczą, bardzo tolerancyjną w gruncie rzeczy, o ile tylko ktoś nie zajdzie jej za skórę! Możemy kombinować, pytanie tylko, czy wolisz coś pozytywnego czy negatywnego?

No, to ja też wpadam :> Strażnicy Pokoju nie mogą się nie znać c:
Możemy myśleć, tylko na początek - pozytyw czy negatyw? Iii znać się mogą albo z Dziesiątki, albo mogli się poznać dopiero przez pracę

Z Avery możemy pójść w kierunku pozytywu - pan Strażnik chętnie pomagałby pani Śledczej w razie konieczności aresztowania, przeszukania, zaparzenia kawy, wskazania pokoju 302 na posterunku lub przytaszczenia ton dokumentów!

Z racji, że Curtis jest człekiem z natury bezkonfliktowym, Victor najpewniej także mógłby zaliczać się do grona pozytywów - ot, współpraca w ramach wykonywanego zawodu, small talk w którym wspominają Dziesiątkę, choć niestety nie mieli okazji się tam spotkać, a jak wszystko z czasem się potoczy - zobaczymy! ;)

Podobny wiek, obaj Triumfatorzy, piękna karta. PS. nie czytaj mojej, to gówno gówien, true story, pisałam ją półtora roku temu. Czas chyba napisać od nowa bo odstraszam nią potencjalnych przyjaciół.

Dostrzegam pewne podobieństwo charakterów, mimo że w Kapitolu zapewne rzadko się widywali, bo to była całkiem różne środowiska. Finnick był wychuchaną gwiazdką, Curtis trzymał się na uboczu całego zamieszana związanego z bankietami oraz Igrzyskami. Podejrzewam nawet, że Odair szybko zapomniał o istnieniu kogoś takiego jak Curtis Harrington i przypomniał sobie dopiero wówczas, kiedy spotkał go na jednym z codziennych rutynowych obchodów po Kwartale. Widzę tutaj pewną nić porozumienia, mogliby trzymać sztamę, dla Finnicka Curtis byłby osobą, która MUSI skrywać jakieś sekrety, dlatego trzymałby go na dystans w niektórych sytuacjach i nie ufał aż za nadto, a jednocześnie starał się wydusić, co leży mu na duszy. Ot.

Mi pasuje jak najbardziej

Trzy razy tak, propozycja relacji z Finnickiem przechodzi dalej!
Myślę, że podobne stosunki były i dla samego Curtisa niezwykle wygodnie - w końcu tam gdzie Odair, tam błysk fleszy, więc póki trzymał się z daleka, Carrington nie musiał obawiać się rozdmuchania swojej sprawy. Nie pozostaje mi zatem nic innego, jak wyczekiwać na fabularne spotkanie! ;)