Wybacz, że o tak późnej porze i dopiero dzisiaj.
I jeszcze sms.
W sumie mógłbym zadzwonić, ale nie wiedziałem, czy
już śpisz. Ale jeśli i tak Cię obudziłem to przepraszam.

Tak czy tak żyję. Ostatnio wydarzyło się tak wiele rzeczy,
że nie miałem czasu nawet złapać ten telefon i zadzwonić.
Ale pamiętałem o Tobie, nie martw się. Przy najbliższej okazji
wszystko Ci opowiem. Ale to tylko przy kubku gorącej kawy,
oczywiście na koszt firmy 'Vanillove'.

Naprawdę?... Przepraszam jeszcze raz.
Ale chyba nie spałeś zbyt mocno, skoro obudził Cię dźwięk sms-a.
W sumie to dwóch. Nie ważne. Powiedz tylko, że nie masz jutro
od rana patrolu albo czegokolwiek ważnego.
Co się ze mną działo? Masz na myśli te dwadzieścia lat czy może
ostatni miesiąc? Bo w sumie w tej chwili czuję się, jakbym zbliżał
się już do czterdziestki.
Hm, zawsze myślałem, że praca strażnika to coś więcej niż ratowanie
dziewczynek i wpadanie na przyjaciół. Ewentualnie ratowanie przyjaciół
i wpadanie na dziewczynki. *śmiech*
Ale co jest bardziej męczące: to pierwszy czy drugie? Miałem nadzieję,
że byłem miłą odmianą w Twoim nudnym, wypełnionym rutyną życiu.
Dzięki, że tak brutalnie ściągnąłeś mnie na ziemię.
I oczywiście również czekam na Twoją historię i kolejne spotkanie.
Tym razem może w mniej nerwowej atmosferze i z pełną świadomością
osoby, z którą się rozmawia.
Tak przy okazji to mam wrażenie, że się w ogóle nie zestarzałeś. Brałeś
jakieś kapitolińskie cudo na wieczną młodość?

Przep... em po prostu sam nie lubię, gdy ktoś
mnie budzi telefonem w nocy.
Naprawdę? To miłe. Gdybym wiedział, odezwałbym
się szybciej, a nie rozbijał po jakiś gettach i bawił w
dobroczynne akcje. A tak naprawdę to nie wiedziałem,
czy minęło już odpowiednio dużo czasu, jaki wypada
przeczekać, aby zadzwonić do kogoś, kogo spotyka się
po tylu latach.
Okej, pewnie nawet nie istnieje taki limit.
Tak, byłeś na tyle rozgarnięty, aby w przelocie podać tę
karteczkę i od razu pobiec dalej, nie dając szansy na
powiedzenie czegokolwiek, nawet nie wspominając o
wyciągnięciu telefonu. *śmiech*
Oczywiście rozumiem to. Praca strażnika pokoju to
poważne zajęcie. Przecież od tego zależy bezpieczeństwo
*kaszlnięcie* mieszkańców!
Chyba jednak nie taki szczęśliwy, bo na pewno nie zasnę
zbyt szybko. Ta rozmowa już trwa trochę ponad pięć minut.
Aaa... to masz na myśli... *dłuższa cisza*
To byłoby tego całkiem sporo... nawet bardzo... znaczy
do opowiedzenia. Nie wiem, czy to odpowiedni temat
na telefon, ale wiedz, że ja też miałem swoje przygody.
Jak dobrze to słyszeć. Czyli jednak nie trzeba jeszcze
wydawać fortuny na jakieś specyfiki. Starość nie radość,
a młodość też nie wieczność.
Sterty pączków... czyli jednak to prawda! Od zawsze
wiedziałem, że coś w tym jest! Ale ta kawa brzmi słabo.
Jak już mówiłem - w 'Vanillove' przypomnisz sobie,
co to znaczy prawdziwa kawa.
A Ty na kogo wolisz wpadać?
A jednak! Czyli w sumie prowadzisz nudny tryb życia?
I oczywiście Ty również byłeś i jesteś miłą odmianą.
Gdybyś nie był, pewnie nie odebrałbym tego telefonu. *śmiech*
To zabrzmiało groźnie. Pewnie sprowadzasz coś nielegalnie
z któregoś dystryktu. Daj znać chociaż, czy idę w dobrą stronę.
Nie przepraszaj, przecież nic się nie stało. *znowu śmiech*
Ale to spotkanie jednak było szokujące. A najgorsze chyba uczucie,
że znasz tę twarz, ale nie wiesz skąd.
A nie, przepraszam, najgorsze było, kiedy zdałem sobie sprawę,
że zapomniałem, jak wygląda mój najlepszy przyjaciel.
W sumie czas mam zawsze. W kawiarni jestem codziennie, ale
tylko rano, potem zwykle mnie nie ma, więc uprzedź
wcześniej o ewentualnej wizycie.

*nerwowy śmiech*
Jestem w Kapitolu od jakiś... no sporo czasu,
pamiętam, kiedy się przeniosłem.
Nie, oczywiście, że nie! Po prostu pewne
zestawienia słów nie przechodzą mi przez gardło.
Nie martw się to tylko ból brzucha
spowodowany zapewne całym tym śmiechem,
przejdzie mi. Ale nad wynagrodzeniem się zastanowię.
Lubię, bo jest najlepsza w mieście i każdy Ci
to powie.
Dystrykty mają przecież sporo do zaoferowania. No
dobrze, miały kiedyś, ale to nadal dość istotne ogniwa.
Dobrze to słyszeć! Choć, jak oboje wiemy, niewiele to
dało. Dziesięć lat temu... nawet nie wiem, kiedy to
zleciało. Oczywiście, przy najbliższej okazji powspominamy
i nadrobimy jeszcze parę innych spraw.
W porządku, dobrze, że chociaż jeden z nas się wyśpi.
Dobranoc, Victorze.