Gdy trzy lata po narodzinach pierworodnego Gavina w małżeństwie Annesley pomyślano o dziewczynce, można było odnieść wrażenie, że był to swoisty koncert życzeń. Dziewięć miesięcy po pomyślanym życzeniu nie tylko na świecie faktycznie pojawiła się dziewuszka, ale była ona rumiana i pyzata, zdrowa i śliczna. A jednak nie przynosiła rodzicom radości, a raczej - same utrapienia. Wystarczyło, by stanęła na nogi i zaczęła myśleć bardziej samodzielnie, by stała się chodzącym problemem. Przykładnie nauczyła się łowić ryby, jak przystało na reprezentantkę Czwórki, umiała je oprawiać i przygotowywać na dziesiątki różnych sposobów, ale nawet to nie wystarczyło, by spojrzeć na Christina przychylnym okiem. Wszelkie jej dobre uczynki nikły przy ciętym języku i tendencji do pyskowania, przy godzinach nieposłusznie spędzanych na szerokiej wodzie, na którą nie powinna wypływać i licznych ucieczkach, które organizowała. Po tym, gdy obydwoje z rodziców zostali już pochowani, w chwilach największej złości potrafiono wytykać młodej, że to przez nią zmarli - ze zgryzoty i ciągłego niepokoju o nią. Przez nią i przez Gavina, który wygrał Igrzyska.
Nigdy jednak nie przejmowała się podobnymi złośliwościami. Rodziców opłakała, przeżywając po nich faktyczną żałobę, po czym... Znów uciekła. Tym razem dalej i nie samotnie, a w towarzystwie. W podróży za plotką, razem ze swym przyjacielem, Derekiem Fitzroyem, dotarli na progi Trzynastki w chwili, w której żadne z nich nie wierzyło już w prawdziwość zasłyszanych historii. Schodząc pod ziemię; Krysia miała 17 lat.
Wbrew wszystkiemu, co mówiono, życie w tajemnym dystrykcie nie było łatwe. Chcąc wieść przyzwoitą egzystencję u boku Almy Coin, trzeba było walczyć jak lew o najmniejsze choćby przywileje. I Christina dokładnie to robiła. Od samego początku doskonale odnajdując się pośród przedstawicieli zbrojnego ramienia Coin, odbyła tam wszelkie możliwe szkolenia, prędko zostając jedną z nich. Umiała walczyć, jej kondycja fizyczna zawsze była przyzwoita - zdawała się być rekrutem doskonałym. A jednak pięcie się po drabinie społecznej nie było proste i przez kilka długich lat Annesley mogła co najwyżej pomarzyć o wysokim stanowisku.
Przełomem stała się Rebelia. Już wtedy będąc w miarę zaufaną kobietką w mundurze, dostała przydział do jednej z komórek bojowych wojsk Coin. Będąc tam zastępcą dowódcy, prędko musiała przeskoczyć oczko wyżej - po śmierci jej przełożonego ktoś musiał przecież poprowadzić żołnierzy dalej. Poprowadziła więc i uczyniła to na tyle skutecznie, by do tej pory dosłużyć się oficerskiego stopnia.
Teraz? Pozostaje niezwykle aktywną zawodowo. Nie dała usadzić się za biurkiem, zamiast tego wciąż prężnie działając pośród mundurowych. Stanowisko oficera szkoleniowego wybrała sobie sama, chcąc mieć wpływ na to, jakich żołnierzy będzie miała Coin. Jak jej idzie? To się okaże, ale do tej pory nikt nie zgłaszał zastrzeżeń... Cóż, przynajmniej nie oficjalnie i wprost.