Kto by nie chciał, by historia o jego życiu nie była kilkoma nudnymi linijkami tekstu, a wielostronicową księgą, opisującą niezwykłe przygody, jakie stawały na drodze głównego bohatera? Pewnie każdy. Zaszczyt ten spotykał jednak niewielu. A życie reszty miało niewiele wspólnego z niesamowitymi przygodami, zaś od cholery z przeciętnym i nudnym normalnym żywotem. Usara nie należała do tej pierwszej grupy. Była z pewnością w tej drugiej. Przyszła na świat 29 sierpnia, w miejscowym szpitalu. Jednak na świat ten nie przyszła sama. Pojawiła się jako pasażerka na gapę. Lekarze byli zdziwieni, gdyż początkowo zakładano tylko jedno dziecko, nikt nie spodziewał się bliźniaków. Poród był długi i wyczerpujący, jednak przyniósł państwu Mylene więcej szczęścia niż oczekiwali. Bambi pojawiła się na świecie jako druga, co nie znaczy, że była gorsza, czy w późniejszym czasie mniej kochana. Jednak państwo Mylene mieli poczucie humoru, przynajmniej w przypadku swojej drugiej córki, którą postanowili pokarać imieniem Usara. Po rodzicach Usara odziedziczyła ambicję i skłonności do samodoskonalenia się. Już w młodym wieku lubiła rywalizować. Zdecydowanie bardziej jednak lubowała się w sportach. Nie byle jakich sportach. Sporty ekstremalne były zdecydowanie jej ulubioną rozrywką. Nim skończyła szkołę średnią miała wiele osiągnięć. Jej konikiem zdecydowanie było łucznictwo, choć sztuki walki i zabawa z ostrą bronią białą nie pozostawały jej obce. Bliźniak, który razem z nią wyszedł z łona matki był jej całkowitym przeciwieństwem. Ze sportem na wspak. Zajęcia z łucznictwa, czy też sztuk walki były złem koniecznym. Lubował się jednak w książkach i zagadkach logicznych. Co niedzielę matka prowadziła im wykłady z medycyny, dokładniej pierwszej pomocy i psychologii nie raz powtarzając je kilkakrotnie i sprawdzając jak jej dzieci zapamiętały daną lekcję. Każdą swój wykład kończył zdaniem " wiedza prowadzi dalej niż mięśnie". Na co Bambi zawsze wywracała oczami i zrywała się z kanapy gdy tylko padło to kończące wykład zdanie. Jej dzieciństwo przebiegało w sposób normalny. Można by powiedzieć, nie dało się dostrzec w nim żadnych uchybień od normy. Rodzina Mylene nie różniła się niczym od przeciętnej rodziny Shmitów. Bambi uczęszczała do szkoły jak zwykła śmiertelniczka. Którą była. Dla przeciętnego obserwatora jej życie można nazwać by nudnym i mało interesującym. Sama zaś Usara lubiła swoje beztroskie życie, przepełnione problemami każdego normalnego dziecka, czy też nastolatka
Kierując się rodzinną maksymą "Nie próbuj prześcignąć innych, próbuj prześcignąć siebie" Usara rozwijała swoje umiejętności i dokładała do nich nowe. Nikogo nie zdziwił fakt, gdy po szkole średniej jej kolejnym wyborem były studia psychologiczne. Uniwersytet w Kapitolu przyjął ją z otwartymi ramionami.
Jeśli zaś chodzi o jej imię sami rodzice przestali szybko go używać. Usara pojawiała się w ich ustach tylko wtedy, gdy coś przeskrobała. Bambi wynikło jakoś samo z siebie, zapytana o genezę tej nazwy wzruszy pewnie ramionami nie mając odpowiedzi, sama zapomniała już, czemu zaczęto ją tak nazywać. Teraz obstawiałaby jej zwinność. Matka zawsze powtarzała, że jest zwinna jak sarenka. Kto wie, może to to, a może coś kompletnie innego na co nikt nigdy nie zwrócił uwagi.
Czasy rebelii były momentem przewrotnym w życiu tej rodziny. Wartości wpajane przez rodziców od zawsze skrywały w sobie podtekst, który jasno mówił, że pod rządami Snow'a ten świat daleko nie zajdzie. Treści te jednak były w zdania tak idealnie wplecione, że właściwy ich sens Bambi zrozumiała wtedy, gdy wiedziała czego nie należy głośno mówić. Przed rebelią Artur spędzał więcej czasu na strzelnicy niż w domu przygotowując rebeliantów do walki, która miała nadejść. To dzięki niemu niektórzy z nich nauczyli się posługiwać bronią, w innym wypadku pewnie pierwszy raz trzymaliby ją w dłonie w czasie wybuchu powstania. W przygotowaniach walczących pomagała też ojcu Usara, zaznajomiona ze sprzętem na strzelnicy. Ostatecznie jednak ojciec do walk jej nie dopuścił. Pomoc Artura Meylene zapewniła całej rodzinie możliwość pozostania w Kapitolu, co było równoznaczne z uniknięciem getta.
Przygotowania do nowych Igrzysk Głodowych zajaśniały dla Bambi szansą na wybicie się. Dotychczasowa praca barmanki odbiegała daleko od wyśnionej pracy marzeń. Dowiedziała się o poszukiwaniu osób na stanowiska trenerów. Zgłosiła się i... O dziwo dostała pracę. Po raz pierwszy będzie uczyć ludzi. W dodatku uczyć ich obchodzenia się z bronią.