Kiedy ponad dwieście lat temu Ziemią zaczęły wstrząsać katastrofy ekologiczne i wojny nuklearne, wielu bogatszych Amerykanów zdecydowało się na budowę prywatnych, ukrytych przed oczami ogółu, bunkrów. Zlokalizowane pod ziemią i wewnątrz gór, zbudowane z setek ton betonu i stali, miały przetrwać najgorsze i poprowadzić właścicieli ku jaśniejszej przyszłości. I przetrwały - choć o ich gospodarzach słuch zaginął już dawno.

Jeden z takich bunkrów znajduje się na obrzeżach Kapitolu (MAPA), wbudowany w łańcuch gór, otaczających stolicę. Nie dobiega do niego żadna droga (czy to asfaltowa, czy gruntowa), a dotarcie do wejścia wymaga półgodzinnej wspinaczki po dosyć stromym, porośniętym roślinnością zboczu - najprawdopodobniej dlatego przez tyle lat pozostawał ukryty przed władzami miasta. Odkrył go za to jeden z zamieszkujących Ziemie Niczyje członków Kolczatki i kiedy pojawiło się zagrożenie dekonspiracji poprzedniej siedziby w kanałach, zdecydowano się przenieść Kwaterę Główną tutaj.

Od najbliższego wyjścia z kanałów, bunkier dzieli czterdzieści pięć minut marszu - piętnaście potrzebnych na znalezienie się u podnóży góry oraz trzydzieści do samego wejścia. Szlak praktycznie nie istnieje - ścieżka jest nieprzetarta, a nie znając drogi, łatwo się zgubić. Potężnych, dwuskrzydłowych drzwi wejściowych zawsze ktoś pilnuje od środka.

Sam bunkier składa się z trzech poziomów - najniższy to głównie magazyny, w których wciąż zachowało się mnóstwo długoterminowej żywności (jak na razie nikt jednak nie odważył się jej tknąć) oraz sala treningowa, przerobiona z jednego z pustych pomieszczeń już przez członków Kolczatki. Poziom drugi to sypialnie, kuchnia, jadalnia oraz łazienki, a trzeci stanowi część szpitalną. Bunkier posiada własne generatory, dzięki czemu jest zaopatrzony w niezależną instalację elektryczną. Kanalizacja sanitarna powiązana jest z przepływającą niedaleko rzeką; woda przeznaczona do celów spożywczych jest pobieżnie oczyszczana przez zamontowany w kuchni zestaw filtrów, a ta płynąca z pryszniców, podgrzewana (do temperatury maksymalnie siedemnastu stopni) przez elektryczne bojlery. Wszystkie pomieszczenia posiadają system wentylacji, a na poziomie trzecim znajduje się ukryte, niewielkie wyjście ewakuacyjne.


Wejście do bunkra prowadzi do przedsionka na poziomie drugim, skąd można udać się w dwóch kierunkach - na klatkę schodową, bądź przez pancerne drzwi do korytarza głównego. Korytarz główny posiada kilkoro dalszych drzwi. Te najbliżej wyjścia prowadzą do jadalni, z której następnie można przejść do kuchni połączonej ze spiżarnią. W dalszej części korytarza znajduje się węzeł sanitarny - po lewej prysznice, po prawej toalety. Za nimi znajdziemy dwuskrzydłowe drzwi do wspólnej sypialni.

Idąc klatką schodową w górę, trafimy na poziom trzeci. Po pokonaniu kolejnych drzwi (również otwieranych dzięki wpisaniu siedmiocyfrowego kodu), znajdziemy się w niewielkim korytarzyku, z którego można przejść do punktu medycznego oraz skrzydła szpitalnego. Między nie wciśnięto wyjście ewakuacyjne, prowadzące na szczyt góry.

Poziom pierwszy, również połączony z klatką schodową, zbudowany jest analogicznie, z tym że nie znajdziemy na nim lekarzy, a strzelnicę, połączoną z zbrojownią i warsztatem. Znajduje się tu również magazyn z żywnością.