Stand up and be a mountain
Power of the dream

Urodzony na Kapitolu, uwielbiany i doskonale czujący się wśród sztuczności tego miejsca. Taki był Rufus. Dziecko, którego przeznaczeniem było bogactwo i okrucieństwo. Rozpieszczany od chwili narodzin dostawał zawsze to, na co miał akurat ochotę. Nie było też tajemnicą, że tożsamość jego przyszłej żony znano już w chwili, gdy chłopak miał jedenaście lat. Aranżowane małżeństwa były dość popularne w niektórych kręgach i nikogo nie szokowało, gdy mąż sprowadzał do domu kochanki pod okiem swojej żony, która to dość często skrupulatnie pomagała mu je dobierać. W przypadku rodziców Rufusa także nie można było mówić o małżeństwie z miłości, przy czym dla chłopaka wydawało się to rzeczą naturalną.
Dwie bogate rodziny połączone na zawsze węzłem małżeńskim. Julie i Rufus robili dokładnie to, czego od nich oczekiwano uznając, że dobór małżonka jest niewygórowaną ceną za opływanie w luksusy. Co więcej, z czasem okazało się, że państwo Ginsberg posiadają podobne… upodobania. Zwłaszcza do młodych trybutów, na których sponsoring nigdy nie szczędzono pieniędzy. Rufus przeznaczał fortunę na kolejne dzieciaki, które następnie już jako zwycięzców Igrzysk sprowadzał pod rodzinny dach, gdzie mógł do woli wykorzystywać je do przybliżania swym dzieciom tajemnic ludzkiego ciała. Anatomia była, obok fascynacji młodymi ciałami, największą pasją starego Ginsberga. Mógł godzinami obserwować poszczególne włókna mięśniowe, bijące serca, czy inne równie niezwykłe szczegóły ludzkiego ciała. Zwłaszcza pięknego i młodego…

The sea, it be in a living thing
River, like a hand

Małżeństwo wiązało się ze spełnianiem nie tylko oficjalnych obowiązków. Spłodzenie dzieci było swoistym potwierdzeniem zawartego sojuszu, od którego nie było już odwrotu. Czy Rufus pragnął dzieci? Nie. Żadnego z nich. Ich posiadanie było tylko kolejną ceną, którą musiał zapłacić, by odziedziczyć fortunę ojca. Z czasem nauczył się z nimi żyć, ale nigdy żadnego z nich nie pokochał. Najstarszą dwójkę próbował zarazić zamiłowaniem do anatomii, a przez to należy rozumieć wszelkiego rodzaju okrucieństwa wobec innych i czerpania z tego przyjemności porównywalnej do ponarkotykowej ekstazy. Wszelkiego rodzaju używki były na porządku dziennym w willi Ginsbergów, ale nikt już nie zwracał na to uwagi. Porcja morfaliny do śniadania, kolejna do obiadu i jeszcze jedna przed snem.
Julie uwielbiała przyjęcia i te organizowała tak często jak tylko było to możliwe wydając za każdym razem bajońskie sumy, Rufus natomiast dostarczał na te towarzyskie spotkania rozrywkę. Urządzane wówczas orgie, na których wino lało się strumieniami, a morfalinę traktowano jak cukier porównywano do starorzymskich bachanalii, ale te u Ginsbergów obfitowały w większe ilości krwi.

Jump up, and be a cloud again
Raining upon the man

Do grona najbliższych znajomych Ginsberga należał sam prezydent Snow, który był zachwycony mężczyzną. Z kilku powodów, na których czele stała zdająca się nie mieć końca fortuna Rufusa. Śmiało można powiedzieć, że bez wsparcia z jego strony spora część igrzysk byłaby raczej dość uboga w oprawę i raczej mało różnorodna. Na szczęście stary Ginsberg uwielbiał krwawe rozgrywki, a im bardziej urozmaicone, tym więcej radości mu sprawiały. Od zawsze był ich zwolennikiem i pozostał nim nawet po zdradzie i ucieczce ze stolicy.
Małżeństwo z czarownicą, jak zwykło się w kuluarach nazywać żonę Rufusa, było doskonale działającą maszyną. Nie wchodzili sobie w drogę każde oddając się swoim sprawom i nie interesując się tym, co robiło drugie. Wystarczyło, że dla świata tworzyli zgraną parę. Wszystko zmieniło się, gdy Julie postanowiła uwieść ich syna (a może to sam Gerard zaczął pożądać własnej rodzicielki? Tego Rufus niestety nigdy się nie dowiedział). Tolerował jej dziwaczne rytuały odprawiane w piwnicy, oddawanie czci nieistniejącym bóstwom i czczenie czegoś co zwała szatanem, ale spłodzenie dziecka z Gerardem uświadomiło mu, że wszystko to na co tyle lat pracowały pokolenia Ginsbergów zostało zaprzepaszczone. Byli towarzysko skończeni. Nagła śmierć Erici była bezpośrednią przyczyną, dla której pewnego dnia zniknął z życia swojej rodziny bez śladu.

Oh, are you sure?
Oh, are you sure?

Dystrykt Czwarty okazał się być miejscem idealnym na ucieczkę od wszystkich problemów Kapitolu. Wykorzystując nie do końca legalne sposoby, Rufus upewnił się, że spora część należącej do niego fortuny w magiczny sposób rozpłynie się razem z nim. To dało mu szansę na rozpoczęcie nowego życia w jednym z najbogatszych dystryktów. Nie była to wprawdzie stolica, ale tutaj pozostawał całkowicie anonimowy. Nie byłby sobą, gdyby nie zabrał do nowego domu jednej z trybutek. Madeleine była znacznie młodszą od Rufusa dziewczyną pochodzącą z Szóstki. Zwyciężczyni jednych z Igrzysk, faworytka swojego sponsora, dzięki któremu wróciła z areny żywa, co oczywiście nie obyło się bez kilku łapówek. Urodziwa dziewczyna z uzależnieniem od morfaliny wydawała się doskonałym dodatkiem do zakładanego od nowa życia. Stworzyli rodzinę, z czasem odkrywając, że są ze sobą nie tylko z powodów czysto praktycznych. Może nie była to miłość, ale z całą pewnością przywiązali się do siebie na tyle, by chronić się nawzajem. Doczekali się córki.
Rodzące się w oficjalnie nieistniejącej Trzynastce powstanie przyciągnęło uwagę Rufusa, który widział w nim szansę na powrót do dawnego życia. Nie mógł narzekać na Czwórkę, ale tęsknił za wszechobecnym przepychem Kapitolu i przerażeniem w oczach ludzi na dźwięk jego nazwiska.
Alma Coin okazała się dość łaskawa dla dawnego przyjaciela swego przeciwnika. Ginsberg podzielił się z nią cennymi informacjami na temat działania rządzonego przez Snowa Panem od strony czysto technicznej. Doradzał co uczynić, by zniszczyć gospodarkę państwa przy jednoczesnym pozostawieniu możliwości szybkiej jej odbudowy.

You just might fall in line
Power of the dream

Był głupcem, który uważał, że może bezkarnie współpracować z rebeliantami. Nie przewidział, że prezydent ma swoich ludzi dosłownie wszędzie i doskonale zna miejsce pobytu Ginsberga, a wiedzę tę zamierzał wykorzystać w odpowiednim momencie.
Leżała martwa w salonie.
Jej zimne ciało przewieszone było przez oparcie sofy, na szkarłatnym obiciu której nie było prawie w ogóle widać plam po krwi. Lekko rozchylone usta i przerażenie zastygłe w mglistym spojrzeniu. Córki nie znalazł, ale po ilości krwi w jej pokoju łatwo było zrozumieć, że podzieliła los sztywnej matki.
Czy się przejął?
Zabolało go, że zamiast rozprawić się z nim, Snow postanowił zemścić się na jego rodzinie. Spodziewał się, że ktoś taki jak prezydent wielkiego Panem wykaże się nieco większą inwencją niż rozstrzelanie bezbronnych kobiet w ich domu.
Błędem było to, że nie zlikwidował Rufusa, który nie lubił, gdy odbierało mu się coś, do czego zdążył się już przyzwyczaić. Wymordowanie rodziny było punktem zwrotnym. Stary Ginsberg dołączył do Coin i jej powstania, choć tak naprawdę nigdy nie popierał wyznawanych przez nią ideałów.
Jakiś czas temu dostał propozycję przejęcia stanowiska po jednym z zamordowanych doradców prezydent. Początkowo niechętny przyjął ofertę dowiadując się, że znów zorganizowano igrzyska, których tym razem nie zamierzał oglądać w formie wielkiego hologramu. Był zwolennikiem rozrywki na żywo…