Niesamowite, jak bardzo delektowałam się tym wszystkim. Począwszy już od faktu samego nawiązania znajomości tak nieprzewidywalnej jak właśnie ta między mną i Sha, choć akurat dalsze seksualne kosztowanie siebie wzajemnie mogłam zdecydowanie uznać w tej chwili za coś dosyć mocno przewidywalnego, poprzez to,  że mnie ona kręciła, na wyraźnie widocznych przyszłych możliwościach szaleństw wcale nie zakończywszy. Plątając się w to wszystko może faktycznie zachowywałam się niczym osoba co najmniej niespełna rozumu, lecz gotowa byłam go stracić dla samej możliwości przeżywania rzeczy tak perfekcyjnych w swojej prostocie i pozornej zwyczajności.
Bowiem tak naprawdę nie było w tym nic zwyczajnego. Wszystko działo się w sposób mącący mi w głowie, kuszący i uwodzący mą osobę, choć przecież zazwyczaj nie ulegałam tak łatwo zgubnym uczuciom w typie tego rządzącego mną aktualnie. Normalnie nie byłam raczej jakąś skrajnie złą osobą, bezuczuciową suką czy też bryłą lodu w człowieczej otoczce. Na co dzień tylko ograniczałam uleganie nietrwałym odczuciom, by nie doznać kolejnych krzywd lub nie wystawić się na jakieś skrajne niebezpieczeństwo.
Zaś ten mężczyzna… Cóż, zdecydowanie wręcz ociekał czymś, co mogłam określić jako seksualną niebezpieczność, jednak co nie wyrażało ani w nikłym stopniu tych wszelkich cech przyciągających mnie do niego z taką zaciętością. Było w nim niewątpliwie coś niesamowicie uzależniającego, jakaś siła działająca na mnie niczym najsilniejszy narkotyk, oszałamiając i sprawiając, że wiłam się pod jego dotykiem, nie potrafiąc złapać głębszego oddechu, mając wrażenie, że zaraz rozpadnę się na małe kawałeczki, bowiem moje ciało nie wytrzyma już więcej powolnych rozkoszy.
Nie myślałam już logicznie, przepełniona pragnieniem dzikiego pchnięcia go na ścianę za materacem, by samej wziąć to, czego pragnienie tak straszliwie mnie przepełniało. On jednak trzymał mnie w ten słodko okrutny sposób, który nie pozwalał mi tego zrobić. Mogłam tylko leżeć ma porwanym materacu, doznając swoistych rozkosznych tortur, gdy jego zwinny język zagłębiał się we mnie, drażniąc i przyprawiając o dreszcze.
Sha z pewnością potrafił zajmować się kobietą, co też potwierdzałam z niesamowitą ochotą, wyginając ciało i mrucząc, jęcząc, drżąc, domagając się więcej niczym istota nienasycona. Pragnąca tylko ponownego zaznania tego wszystkiego, co towarzyszyło słodkiemu uczuciu wypełnienia, gdy zagłębiał się we mnie swą męskością w tak naturalnym ruchu. Gdy wsuwał i wysuwał się ze mnie, zapewniając nam obojgu odbierający dech w piersiach orgazm. Chciałam tego, przymykając oczy i szepcząc mimowolnie jego przybrane imię.
To było coś wyjątkowego, on był wyjątkowy i nie chodziło mi w tym nawet o sam fakt, że nie często spotyka się niesamowicie seksownych facetów potrafiących skusić niechętną kobietę tylko za pomocą jednego pocałunku i na dodatek będących też żywymi dowodami na to, że Ziemie Niczyje również potrafią przynieść człowiekowi coś jak najlepszego.
O ile wcześniej tereny te w większości były dla mnie czymś idealnym do życia dla osób jak ja, pragnących odsunąć się zupełnie od gorzkiej sztuczności społeczeństwa, o tyle teraz dosłownie nie potrafiłam odsunąć od siebie myśli o tym, jak bardzo kochałam to miejsce. Przyniosło mi przecież tyle dobrego, teraz po raz kolejny oferując prawdziwy dar losu.
Tak kuszący skarb prowokująco pieszczący językiem moje najwrażliwsze rejony, dotykając przy tym mego ciała swymi łapkami, upodabniając się przy tym do dużego kotka, który tak zachęcająco się do mnie łasił. Nie byłam zoofilką. Co to, to nie, jednak dla takiego dzikiego zwierza zdecydowanie byłam w stanie zrobić wyjątek. Poza tym sama czułam coś w rodzaju pierwotnego instynktu, nakazującego mi włączać się całą sobą w ponowną grę wstępną przed kolejnymi igraszkami.
- Nie. – Wydusiłam z siebie, łapiąc oddech, by spojrzeć na niego w świetle księżyca. Był cudowny, a ja pragnęłam całą sobą, by ta chwila trwała już wiecznie. Wyciągnęłam drżącą rękę, gładząc go po włosach z uśmiechem zadowolenia.
– Prowadziłam program w telewizji nim mnie zniszczono. Wszystkie te przyjęcia, kręcenie nowych odcinków, wywiady z ludźmi… To pochłaniało praktycznie cały mój czas, więc raczej nawet nie mieliśmy szans minąć się w tłumie, czego żałuję. Choć wtedy pewnie byś na mnie normalnie nie spojrzał. Sława czyniła ludzi dziwnymi istotami. Lecz to teraz nieważne. – Wyszeptałam, odginając głowę w tył, by westchnąć, czując jego język, dłonie na mym ciele, a po chwili też zwinne paluszki igrające sobie ze mną nawet wtedy, gdy zaczęłam szczytować, praktycznie krzycząc jego imię i zaciskając dłonie na prześcieradle.
Przeszedł ustami na moje piersi, chwytając sutek w zęby i drażniąc go coraz wyraźniej, gdy ja praktycznie na oślep powiodłam dłonią w dół, odnajdując jego naprężoną dumę, by ująć ją  w palce. Powoli gładziłam nimi jego członek, rysując na nim niespiesznie wzory i drażniąc się z nim jak on robił to ze mną. Oszalała z pożądania i nieopisanej przyjemności, przyspieszając swe ruchy, delektując się jego grubością, twardością i gorącem… Aż do chwili, w której nie poczułam pierwszych wilgotnych kropel na swe dłoni, zaś on nie postanowił wreszcie we mnie wejść, co skwitowałam głębokim jękiem.
Objęta w kolejnym miłosnym uścisku, po raz kolejny brana przez tego dzikiego faceta, oparłam głowę na jego ramieniu, całując go w szyję i przenosząc dłonie na powrót na jego plecy. Czułam się niewyobrażalnie, pozwalając sobie na kilka chwil złudzeń co do tego, że naprawdę jesteśmy dla siebie kimś więcej niż tylko przelotnymi kochankami.
Pragnęłam tego, tej jedności dusz i ciał, wrażenia wyjątkowości, szans na to, by kiedyś móc ze łzami szczęścia w oczach opowiedzieć historię naszego zapoznania się, choć może nieco okrojoną, na koniec mówiąc tak, to naprawdę była miłość od pierwszego wejrzenia. Głupia romantyczka. W głębi serca wiedziałam przecież, że tak nie będzie, że prędzej czy później znikniemy wzajemnie ze swych oczu, pozostawiając tylko garść wspomnień wartych pielęgnowania, a może i nawet nie.
- Dziękuję, Sha.

Naprawdę miło było poznać kogoś, kto przynajmniej chwilowo nie wiedział kim byłam niegdyś. Nawet moja własna współlokatorka to wiedziała i nie, nie wspominałam jej o tym osobiście. Ogólnie nieczęsto mówiłam o swym dawnym życiu, skupiając się dużo bardziej na teraźniejszości niż przeszłości. Ona nie miała już do mnie powrócić, zaś teraźniejszość jak najbardziej przecież istniała. Czas płynął wręcz nieubłaganie, nie oglądając się na nic, a już zwłaszcza nie na osoby takie jak ja.
Wbrew pozorom, w stwierdzeniu tym nie było ani grama dobijania się czy też przekonania o swojej marności. Co to, to nie! Zdecydowanie mogłam się uznać za osobę otwarcie ceniącą swą wartość, bo jakaś tam ona niewątpliwie była. Nie umniejszałam jej na wzór wybitnie teatralnie się krygujących gwiazdek bez faktycznych osiągnięć, które mogłyby zostać uznane za coś wyjątkowego.
Ja faktycznie miałam wyjątkowe osiągi, pozostając chyba przy tym dość zdatną do życia, choć to akurat była moja wybitnie subiektywna opinia. Tak czy siak, pracując jeszcze w telewizji, zdecydowanie przysłużyłam się części społeczeństwa i nie mówię tu już nawet o wybitnie pustych mieszkańcach dawnego Kapitolu. Swoją cegiełkę w pomocy mieszkańcom dystryktów mimo wszystko miałam. Szkoda tylko, że wykorzystali ją oni do budowy muru dookoła ich własnego zoo pieszczotliwie nazywanego Kwartałem Ochrony Ludności Cywilnej.
To było bestialskie posunięcie, po części zresztą też decydujące o moim odizolowaniu się od społeczeństwa oraz chorego systemu, jednak zdecydowanie teraz nie o to mi chodziło. Jakże popapranym członkiem musiałabym przecież być, myśląc o parszywości systemu podczas jednej z najlepszych nocy mojego życia.
Drugiej na liście, tak właściwie, bowiem pierwszą i niezmienną miała zdecydowanie pozostać noc mych narodzin. Bez niej przecież nie byłoby niczego, choć nie przyniosła ona wyłącznie samej radości. O tym jednak w żadnym razie nie chciałam myśleć. Dużo bardziej wolałam skupić się na Sha i nieopisanej przyjemności, jakiej doznawałam dzięki jego doświadczonym działaniom.
- Spadającą. - Roześmiałam się krótko i niewątpliwie dosyć gorzko.
- Wiesz jak to jest w szołbiznesie... Albo nie wiesz, bo masz amnezję. Tak czy inaczej, wybitnie trudno jest się tam czymś wyróżnić, dostać na szczyt i jeszcze jakoś tam utrzymać, ale upadek jest kwestią czegoś, czego nie można nawet nazwać mrugnięciem oka. Każdy tylko czeka na to aż powinie ci się noga, by rzucić cię na pożarcie rekinom i móc zapewnić sobie lub innym możliwość wejścia na twoje miejsce. Z którego po jakimś czasie wypchnie go ktoś inny i tak to się kręci. - Wspomniałam z niejakim smutkiem, jednak tylko i wyłącznie z powodu utraconego czasu na grę bez prawdziwych zwycięzców.
Po chwili jednak ponownie powróciłam do pełni dobrego humoru, śmiejąc się z powodu wspomnienia o żelaznym prętem, którym go powitałam po raz pierwszy. Cóż, ja korzystałam z tego wcześniej, zaś on zdecydowanie teraz doprowadzał mnie do szaleństwa za pomocą swojego pręta, gałązki, dzidy, jak zwał tak zwał.
- Och, wcześniej byłam bardziej... Powiedzmy, że cywilizowana i torturowałam ludzi kablem od mikrofonu. - Odpowiedziałam mu ze słodkim uśmiechem.
Moje aktualne życie podobało mi się pod tym względem o wiele bardziej. Zaskakująco mocno jak na człowieka mającego kiedyś wszystko i mogącego swobodnie pozwolić sobie na spełnianie nawet najbardziej ekscentrycznych zachcianek. Czego wtedy raczej nie robiłam z powodu praktycznego braku czasu, jednak co teoretycznie robić mogłam.
Lecz o tym też w tym momencie myśleć nie chciałam. Ta krótka chwila zasługwała na pełne skupienie pozwalające w pełni czerpać z niej radość, satysfakcję, wręcz pławić się w tych wszystkich niesamowicie intensywnych uczuciach, jakie mną teraz owładnęły.
Tym razem również było wyjątkowo. Zwłaszcza w chwili, w której po raz kolejny doszliśmy chwilę po sobie, a Sha położył mi głowę na piersiach, tak słodko sie wtulając. Pogładziłam go powoli po włosach, uśmiechając się pod nosem. Choć w tej wszechobecnej ciszy odzywało się jeszcze coś, czego nie chciałam nawet znać.
On cię zostawi, zostawi... Zostawi... Echo tego stwierdzenia jakby roznosiło się w powietrzu, przyprawiając mnie o coraz bardziej pulsujący ból głowy, gdy tak patrzyłam na przysypiającego mężczyznę leżącego u mego boku oraz konfrontowałam ze sobą myśli o gorącu naszych niedawno rozpalonych i złączonych ze sobą ciał oraz chłodzie panującym w pomieszczeniu. Jednym ruchem naciągnęłam na nas koc, moszcząc się wygodniej na materacu i wtulając twarz w szyję Shannona. Tak bardzo chciałam, by faktycznie został na dłużej.
- Muszę wyjść na moment za jakiś czas. Potrzebujesz czegoś poza laptopem? - Spytałam wreszcie z niejakim smutkiem w głosie.