Szkliste spojrzenie miętowych oczu utkwione było w klamce. Wejść czy nie wejść? Jeśli wejdzie jej życie z góry skazane będzie na porażkę, jeśli nie - sprawa może mieć się jeszcze gorzej. Tchórz. Nigdy, przenigdy nie chciała być określona mianem tchórza. Może właśnie to sprawiło, że smukła dłoń nacisnęła na zdobioną klamkę jasnych drzwi i pchnęła ją nieufnie, jakby w obawie, że za drzwiami, w miarę schludnymi, kryć się będzie koszmarna, śmiertelna pułapka. Stonowane kolory zadziałały na nią ogłupiająco. Nie do tego była przyzwyczajona w domu Flowersów, to śmieszne, ale jedyne co lubiła w tej rodzinie to fakt, że w ich obecności nigdy nie brakowało im kolorów. Nie do tego także była przyzwyczajona w KOLCu czy Czwartym Dystrykcie, biel i chłodne odcienie nijak miały się z zakurzonymi zakątkami pełnymi gruzów wciąż ubarwionymi zaschniętą czerwienią. Nie myślała długo, kiedy tylko zauważyła, że pomieszczenie jest puste postanowiła wykorzystać okazję. Ruszyła do łazienki. Tak dawno nie korzystała z dobroci jaką jest chłodny prysznic. Tylko tego potrzebowała teraz do szczęścia. Odrobiny wody zagłuszającej wszystkie myśli, chciała uchronić się przed kompletnym wariactwem. Z namaszczeniem wmasowywała wodę w ciemne włosy, kościste ramiona, po drodze do ud zahaczając o wystające żebra i równie wypukłą miednicę. Nie wyglądała na dziewczę najedzone, ale tak na prawdę nigdy nie można było powiedzieć o niej inaczej jak drobna czy wychudzona. Kiedy jej prywatna terapia dobiegła końca obwiązała ciało ręcznikiem, przeczesała dłonią mokre włosy i po raz pierwszy od kilku tygodni spojrzała w lustro. Nie zauważyła wielkiej zmiany, jedynie cienie pod oczami zdały się przybrać na sile. Dopiero po głębszym wpatrywaniu się w swoje odbicie zorientowała się, że nie tak powinna wyglądać dziewczyna, która niedawno spotkała się z bratem, która dowiedziała się o tym, że cała jej rodzina ma się w miarę dobrze, że jej starania nie poszły na marne, a ona choć odrobinę przyczyniła się do ich przetrwania. Jednak stworzenie, które teraz widziała w lustrze nijak nie pasowało do jej wesołych wspomnień z Czwartego Dystryktu i może właśnie to zadziało na nią tak destruktywnie. Schowała twarz w dłoniach, wstrzymała powietrze by nie wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Nie pomagało, nie mogło pomóc na dłuższą metę. Dopiero trzask zawiasów w drzwiach doprowadził ją do porządku. Szybko ubrała na siebie czyste spodnie i koszulę, która jednak nie była w stanie przylegać idealnie do jej sylwetki ze względu na zbytni ubytek tkanki tłuszczowej, Rosa nie dbała jednak o to jak zaprezentuje się swojemu gościowi. Jej włosy wciąż były mokre, kilka kosmyków niesfornie opadło na oczy. Z początku nieufnie wychyliła zza drzwi kawałek twarzy by umożliwić sobie dobrą widoczność. Kobieta, dość młoda, stała do niej tyłem, jednak w niektórych momentach Rosa zdolna była zobaczyć jej twarz. Miała niebieskie oczy i zdrową skórę. Wzbudzała zaufanie jednak wydawała jej się zbyt delikatna na to by pomóc jej w przetrwaniu. Zaciśnięte pięści nie umknęły uwadze bystrej trybutce, która po prowizorycznych oględzinach postanowiła wyjść z ukrycia, stwierdzając otwarcie, że nie ma się czego obawiać.
- Przyszłaś tu z zamiarem pomocy mi w przeżyciu waszych cudownych Igrzysk Zemsty, czy zdecydowałaś się skrócić moje nieuniknione katorgi na arenie? - tu rzuciła wymowne spojrzenie na zaciśnięte pięści kobiety. Cóż, w pewnej sekundzie wydało jej się nawet, że gdyby wszedł tu teraz ktoś inny mógłby pomyśleć, że są ze sobą spokrewnione, w niektórych partiach ich uroda była niemalże identyczna. Rosana jednak potrafiła doczytać się w twarzy mentorki czegoś na styl bezsilności, czegoś, czego nigdy nie chciałaby czytać z własnej twarzy i co zwykle udawało jej się chować pod nieprzepuszczalną maską upartości i sarkazmu. Tak, jak na swoje szesnaście lat życia Rosa wydawała się być zbyt dojrzała, bez problemu można by dodać jej kilka lat... tylko po co skoro wiek za jakiś czas nie będzie miał większego znaczenia?