Catrice patrzyła na Argenta, unosząc brew. Czyżby naprawdę nie wiedział, kogo skasowała jego młodsza koleżanka? To byłoby nazbyt dziwne. Była święcie przekonana, że ludzie jego pokroju szybko dowiadywali się, kogo należy ubić, żeby było dobrze. A tu proszę, Blaise nie wiedział...? Zbyt dziwne, żeby było prawdziwe.
- Mała Larousse, córka Anthony'ego. - rzuciła obojętnie, wiążąc włosy i biorąc w dłonie kask. - Wiesz, podobno została uprowadzona, potem zginął jej ojciec... Podejrzewam, że dwaj panowie, którzy leżą tam - wskazała głową na budynek - chcieli dowiedzieć się, jakimi zasobami wiedzy dysponował tatuś i co powiedział córeczce.
Nie czuła się skrępowana, mówiąc mu, kogo musiała zabić. Podejrzewała, że prędzej czy później Blaise usłyszałby od kogoś nazwisko jej ofiary. Po raz ostatni spojrzała na te opuszczone magazyny, sekundę swoich myśli poświęcając trzem sztywniakom - a raczej sztywniakom i sztywniaczce - spoczywających w tym miejscu. Będzie musiała zlecić komuś posprzątanie burdelu, który tam zrobiła... Ale to za moment. Założyła kask i siadła tuż za nim.
- Może następnym razem, jak będziesz miał robotę, po prostu daj znać. Wpadnę na moment i pogadamy, pewnie masz dość papierów już od dawna... - rzuciła, delikatnie obejmując go w pasie.
Chyba drugi raz w życiu siedziała na motocyklu, ale nigdy ze współpracownikiem, w dodatku z facetem, który kierował nią w trakcie misji w Trzynastce. Wiedziała, że jej nie ufał, ale nie miała nic przeciwko. Takie życie.
- Wiesz co? - pochyliła głowę i przygryzła lekko wargę. - Może miałbyś ochotę na jakieś jedzenie albo piwo?

Na dźwięk nazwiska swojego starszego kolegi wykrzywił usta w ironicznym uśmieszku. No tak, Larousse zniknął i nikt tak naprawdę nie wiedział, czy zlikwidował go ruch oporu, czy facet postanowił po prostu dać nogę. Wiedział za dużo, a swoje informacje mógł przekazać córce, która zapadła się pod ziemię kilka tygodni temu. Zbyt wiele tych zbiegów okoliczności, nieprawdaż? Na jego miejsce w rządzie już czaiło się kilka osób, a sam Argent z dystansu obserwował tę szopkę.
- Ale o samym tatusiu nic nam jeszcze nie wiadomo, to zastanawiające - mruknął Blaise, bardziej do siebie, niż do Catrice, ale dziewczyna i tak pewnie go usłyszała, w końcu sadowiła się właśnie za nim na motorze - Ciekawe, czy śmierć córki sprawi, że jakoś zareaguje. Jeśli sam wciąż żyje, oczywiście.
Miał kilka podejrzeń, ale na dobrą sprawę to nie było jego zadanie, ktoś inny zajmował się tym zniknięciem. Argent musiał uporządkować własne śledztwo, a później zamierzał wziąć naprawdę długi urlop. I właściwie pierwszy, odkąd podjął pracę dla Almy Coin. Sentyment ciągnął go do Siódemki, ale czy w ogóle zdecyduje się na opuszczenie Kapitolu? To były rozważania na później, póki co musiał bezpiecznie dostarczyć pannę Tudor pod wskazany przez nią adres.
- Zapamiętam i wykorzystam - powiedział, odwracając głowę w jej kierunku. Chodź nie miał ochoty ani na jedzenie, ani na żaden alkohol, mógł skusić się na spędzenie czasu w towarzystwie Catrice i wymianę informacji (ploteczek) prosto z siedziby pani prezydent.
- Podziękuję za jedzenie, ale może masz ochotę na kawę u mnie? Stamtąd później już bez trudu złapiesz taksówkę - ot, luźna propozycja rzucona młodszej koleżance z pracy. Blaise nie ufał nikomu w stu procentach, takie były zasady, ale nie przeszkadzało mu to w obdarzaniu konkretnych osób sympatią.

Wyglądało na to, że Blaise lubi Anthony'ego tak samo jak ona. Nic dziwnego, wiele osób za nim nie przepadało, choć znalazła się i garstka tych, którzy pragnęli iść w jego ślady. Jeśli dobrze pamiętała, usiłował przeciągnąć na swoją stronę i ją, najwidoczniej święcie przekonany, że dziewiętnastolatka za nim podąży. Ciekawe, czy liczył na to, że ojcowska postawa i zadzieranie nosa mu pomogą w zwerbowaniu panny Tudor? Jeśli tak, to ostro się przeliczył.
Cichy głos Argenta wyrwał ją z zamyślenia.
- Dokładnie - rzuciła swobodnie, poprawiając się na siedzeniu, by było jej wygodniej. - Wiesz, tatuś jest tajemniczy, ale nie sądzę, żeby ufał swojej latorośli na tyle, by powierzyć jej jakieś ważne informacje. - nieomal prychnęła z rozbawieniem, wyobrażając sobie tę rzekomą modelkę, aktorkę, a przede wszystkim dziwkę, posiadającą rządowe informacje. Zbyt głupie, by było prawdziwe.
-Możliwe, że nim wstrząśnie... Podobno ostatnio zachowywał się dość dziwnie, nim zniknął. Może ludzie, którzy porwali Seraphine, chcieli wyłudzić informacje od obojga. Może go szantażowali... A może już go nie ma na tym padole. Wiem, że Coin może zlecić komuś przeszukanie ich mieszkań, albo nawet odnalezienie pana Larousse.
Uśmiechnęła się, słysząc, że przyjął jej pomysł na oderwanie go od papierkowej roboty. Cat wielokrotnie obcowała ze współpracownikami Snowa, stąd wiedziała, że większość z nich po prostu uwielbiała odrywać się od pracy. Kto wie, Blaise mógł być ulepiony z tej samej chwili, i potrzebował rozrywki. Zawsze mogli wybrać się na strzelnicę, na piwo, gdziekolwiek. Dziewczyna lubiła jego towarzystwo i całkiem nieźle się dogadywali; a skoro się dogadywali, nawet nie ufając sobie w stu procentach, to był jakiś plus.
- Kawa brzmi świetnie. Dzięki, Blaise. - uśmiechnęła się i odruchowo złapała się go mocniej, gdy ruszyli w stronę Dzielnicy Rebeliantów.

zt. [/b]