(Numer z którym próbujesz się połączyć jest w tym momencie nie osiągalny, spróbuj zadzwonić później lub nagraj wiadomość głosową po usłyszeniu sygnału...)

Frans odbiera telefon i rechocze, choć nie brzmi to tak, jakby dopiero zaczął się śmiać.

- Słucham? - Pyta, próbując (nieco nieudolnie) się uspokoić.

Śmiał się jak psychol, mając ubaw ze Strażnika, któremu machał kawałkiem mózgu jego szefa. Kiedy jednak usłyszał głos Mathiasa - jakby się rozbudził.

- Ooooch! Witaj popierdoleńcu! - Odpowiedział radośnie. - Wiesz, nie miałbym nic przeciwko, zawsze chciałem siedzieć w trumnie, mphm... więc w trumnie mogę siedzieć od zaraz! - to brzmiało jak żart, ale żartem nie było, rzecz jasna. - Biznes? Biznes idzie przepięknie. Jak zwykle nie jest tutaj nudno. Co do towaru, to wiesz że go nie wysyłam, bo to by nie było poprawne moralnie dla mnie. Ale jak coś, to dodam ci pewien prezent gratis... - spojrzał na kawałek krwawionego mózgu, a potem znowu zaczął zmuszać Strażnika do tego, żeby otworzył gębę. - No weź go do buzi dla tatusia.

- Da - odpowiedział. - Wiesz, umarłem już - zaczął liczyć ciała - co najmniej trzykrotnie, ale może i czterokrotnie i więcej... Kocham wpierdalać kapustę!

Dalej siłował się z gębą strażnika.

- Ja? - Oprzytomniał chwilowo, słysząc pytanie. - Ja? Nic... wiesz... kochanki, HIV, AIDS i takie tam. Właśnie kochanie... - tu zwrócił się do Strażnika - ...jak nie zjesz tego, to będziesz mieć jeszcze dzisiaj rzeżączkę.