Rozpadający się blok mieszkalny

Temat: Rozpadający się blok mieszkalny Nie Lip 07, 2013 10:20 pm

First topic message reminder :

Mimo groźby zawaleniem i fatalnego stanu, wciąż zamieszkały. Winda od dawna nie działa, w mieszkaniach zadomowiły się szczury, a o ogrzewaniu czy ciepłej wodzie można tu pomarzyć. Od czasu do czasu pojawia się jednak (niespodzianka!) prąd elektryczny.

**Wyatt Cooper** Wiek : 28 lat Zawód : Żołnierz

Teoretycznie wiedzieli sporo. Co jakiś czas musieli sprawdzać jak ludzie z KOLCa wydostają się na zewnątrz, do obecnego Kapitolu. Wszyscy przeciwko wszystkim. Kto zdradza te tejne przejścia? Mieszkańcy kwartału. Nic dziwnego. Za pieniądze, za informacje, za życie. Wszyscy są tacy sami jak przyjdzie co do czego. Wszyscy zawodzą.
Odsunąć się miał dopiero po chwili. Najpierw schylił się jeszcze, bliżej ucha dziewczyny, bliżej blond włosów, ktore zahaczały o brodę Wyatta.
- Jest jeden sposób. Co ja mówię... kilka. Ale trzeba im uciec. Albo w ogóle. - Żeby nas nie widzieli. Ale ona to wiedziała. Doskonale, jak każdy.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Czw Lut 13, 2014 10:53 pm

Gdy już się odsunął popatrzyła na niego uważniej. Powinna być ostrożna, w końcu go nie znała. Nie miała pojęcia czy nie jest podstawiony, czy nie robi jej w konia, czy nie zamierza jej wydać. Uśmiechnęła się półgębkiem i chwyciła butelkę, z której się napiła. Skrzywiła się lekko i oparła alkohol o udo. Patrzyła na Coopera bez słowa, jakby kalkulując zyski i straty..
- To propozycja? - znów brwi powędrowały pytająco w górę, a Yadira oparła piętę buta na uchwycie jednej z szuflad. Była ciekawa jak się to dalej potoczy.

**Wyatt Cooper** Wiek : 28 lat Zawód : Żołnierz

Znowu coś nie grało. Miałeś ich nie porównywać patafianie. Miałeś nie porównywać. A tutaj błąd za błędem. Najgorsze możliwe zachowanie z jego strony. Być może specjalnie zachowywał się tak a nie inaczej? Pewnie już dawno by się odkrył i za byle gówno postawił zarzut. Pełne są przecież ulice skurwysynów. Na własne oczy widział nie takie rzeczy, ale przecież służba publiczna zasłania się powinnością, nietykalnością swojej instytucji. Jestem prawem i egzekucją.
- Zależy na ile ufasz obcej osobie. - Wyciagnął rękę po butelkę, usiadł gdzieś obok wgapiając się we własne ręce. - Myślisz, że długo tak będzie? Coś mi się zdaje, że tak czy siak kiedyś wszystko znowu szlag trafi. - uśmiechnął się i przechylił butelkę. Alkohol ciężko mu wchodził. Nie miał powodów do obaw, bo straż raczej nic mu nie zrobi. Przesiedzieć raczej zamierzał tutaj całą noc. A to co zaczynał mówić akurat kłamstwem nie było. Yup. Kiedyś wszystko pierdolnie.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Czw Lut 13, 2014 11:34 pm

Podała mu alkohol i zastanawiała się dłuższy czas. Oparła się o ścianę za sobą i wpatrzyła w przestrzeń przed sobą.
- Hm. - powiedziała na razie i przejęła butelkę by się napić. Nie podejrzewała, ze Wyatt jest żołnierzem i właściwie już dawno mógł ją zgarnąć. Wtedy myślałaby raczej dlaczego jeszcze tego nie zrobil i w co się bawi, na co czeka. Teraz jednak napiła się porządnie i postawiła butelkę między nimi.
- Chyba nie jest mi na tyle źle.. - ostrożnie dobierała słowa. - By rzucać się w to nie znając drugiej osoby. - obróciła głowę i patrzyła na niego, wciąż oparta o ścianę.
- Kiedyś na pewno. - pokiwała lekko głową, az jej się w niej zakręciło. Oho. - Byleby do tego czasu dobrze się ustawić i nie oberwać. Chociaż chyba i tak jesteśmy na przegranej pozycji. - uśmiechnęła się gorzko do niego. Nawet nie znali swoich imion, właśnie o tym pomyślała. Ale nie zamierzała pytać, taka nieznajomość miała w sobie coś ciekawego.

**Wyatt Cooper** Wiek : 28 lat Zawód : Żołnierz

- Mógłbym powiedzieć, że przed chwilą byłabyś w stanie, aleee tego nie powiem, bo cię nie znam. - wzruszył znowu ramionami. Dla niego właśnie ta nieznajomość była zagadką. Jeszcze kiedyś mógłby pleść trzy po trzy, zastanawiać się czy to co mówi zostało powiedziane dobrze, a teraz... teraz odkrywa raz za razem kolejne karty niewiadomej historii panny xyz. W zeszłym tygodniu kiedy miał chwilkę wolnego, żeby wyrwać się z jednostki wojskowej, pod osłoną nocy postanowił pobiegać. Bez munduru, w zwykłym szarym dresie sportowym, który zaraz miał na sobie lekkie znamiona zmęczenia. Pustka. Ulice ciche, czyste, niczym nie skażone. Wbiegłszy dalej, w jakiś zakątek czy uliczkę zwolnił kroku, uspokajał oddech aż w końcu się zatrzymał. Taki sam bezdomny jak ten, którego przed kilkunastoma minutami sprawdzał na dole. W dystryktach było jeszcze gorzej. Teraz i kiedyś. Niezależnie od tego kto będzie przy władzy, znajdzie się osoba i idea, nie będzie odpowiadać wszystkim. Na demokrację nie mieli nawet co liczyć. Chociaż tak czy siak, Wyatt takim wielkim jej zwolennikiem nie był.
- Zbiorę się za jakiś czas, niech się tylko przemieszają. - rzucił wkładając dłoń do kieszeni. Wyciągnął z niej zapalniczkę i znowu zaczął się nią bawić, obracać między palcami.
- A co by było gdybym powiedział, że jestem jednym ze strażników? - Skłamałby. Jest jednym z żołnierzy, którzy podlegają Coin. Chciał poprawić jeszcze kapelusz, ręka wędrowała do głowy, ale ostatecznie zorientował się, że głupie przyzwyczajenie nie dało mu pamięci do tego, że kapelusz zostawił w swoim mieszkaniu.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Lut 14, 2014 4:55 pm

- Może. - wzruszyła lekko ramionami, wyraźnie niezrażona. W końcu może i by zaryzykowała. Z drugiej strony udało jej się całkiem nieźle tu ustawić, do burdelu przychodzili strażnicy, żołnierze, ludzie z przepustkami.. Przelewała się tam na prawdę duża grupa ludzi, Yadira nie mogła narzekać na brak pracy czy zainteresowania. A poza murami Kwartału? Musiałaby zaczynać wszystko od nowa.
- Jak dla mnie, to możesz zostać. - uśmiechnęła się nieznacznie i napiła wódki. Już się nawet nie skrzywiła. Obserwowała jak bawi się zapalniczką i zastanawiała czy po prostu ma taki nawyk czy brak mu papierosów. Niestety nie mogła go poczęstować, sama nie paliła i jakoś specjalnie jej nie ciągnęło. Jedna używka mniej, choć raczej nie robi to różnicy..
- Strażnikiem? - uniosła brwi, na moment serce jej stanęło. Cholera, powiedziała za dużo? - Nie wiem. - przyznała otwarcie. - Wątpię, że wtedy byś pił. Poczekałbyś aż sama się napiję i mnie zgarnął. - wzruszyła lekko ramionami i czekała na jego odpowiedź. Prawda czy nie?

**Wyatt Cooper** Wiek : 28 lat Zawód : Żołnierz

Gdyby nie był strażnikiem pewnie znalazłby jakieś zastępstwo na trochę. Pracę taką jak Bennett? Wyattowi jakoś nigdy się nie układało. Jeśli nie rodzina to poligon. Wojsko, w stosunku do którego miał mieszane uczucia. Potrzebna mu była jakaś pieprzona stabilizacja. Albo realizacja tego planu, który kreował mu się powoli w głowie. Miał zaledwie kilka elementów wielkiej gry na planszy prawdziwych wydarzeń. Problemem było to, że Cooper nie potrafił do końca współpracować. Rzucał się w wir nieprzemyślanych zdarzeń. Splótł ręce na klatce piersiowej, podparł się o brodę przejeżdżając dłonią po lewej stronie szczęki. Przypatrywał się dziewczynie bez słowa. Która godzina? Nieważne. Pewnie parę minut do momentu, w którym drugi strażnik zacznie swoją wartę. Mija w terenie i powrót do przeszłości. Znudzony człowiek, który szuka guza, można tak powiedzieć.
- Tak czy siak możemy sprawdzić na ile jesteś odważna. – rzucił wstając na równe nogi. Przeczesał włosy dłonią, kosmyki śmignęły między palcami dając znak, że powinien w końcu odwiedzić fryzjera. I zgolić brodę, bo wygląda pewnie jak Rumcajs. Ale przecież lubił swoją brodę i te skosmacone włosy. Nikt już mu nie mówi co ma robić, jak wyglądać, jak się zachowywać.
- Znalazłem pewną zależność. Kiedy się zmieniają, w jakim czasie. Ile ich jest. – Włożył ręce do kieszeni podchodząc do okna. Coś mu podpowiadało, że dobrze robi nie przeholowując. Nie przeciąga liny w jedną czy drugą stronę pozostając neutralnym tak długo jak jest to możliwe. Mógłby zrobić jej krzywdę, ale to nie jest powiedziane tak do końca. Za dużo rzeczy mu przypominała chociaż tak wiele rzeczy również się zmieniło. Zimne powietrze, chłodny powiew marcowego wiatru smagnął jego szyję, zakołysał włosami. Uchylił głowę w dół, przystawił dwa palce do kącików oczu. Odwrócił się od okna i oparł o kawałek ściany tak, że na pewno widać było jakiś ruch w budynku z perspektywy zwykłego przechodnia.
- Chodźmy stąd. – zaproponował i zaraz miał przejść do czynów. Znał te okolice. Widział mapę KOLCa, bywał na patrolach. – No chyba, że chcesz zostać sama. – podniósł ręce do góry jakby zaraz miała rzucić w niego butem. Podszedł do szafki, na której siedziała. Zwinął jej wódkę, no co? Nie miał żadnego alkoholu.
- Ze mną jesteś bezpieczna, ale prowadzisz. Tam gdzie chcesz. – powiedział sucho i pociągnął ją za rękę, którą zaraz, na klatce schodowej puścił. Kilka minut później byli już na zewnątrz. Zapiął szczelniej kurtkę, rozglądał się dookoła i zastanawiał co mu to wszystko przyniesie.

Z/T Wyatt i Yad---> [Violator]

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 5:52 pm

Uliczka ->

Richard prowadził przed sobą Jolene kiedy wchodzili po zrujnowanych schodach, uważając aby nie nadwyrężyć ich ciężarem swoich ciał. Szli ostrożnie, a mężćzyzna nie zapomniał upomnieć o to dziewczyny. Przy okazji, oglądał sobie jej okrągły tyłeczek i aż go ręka świerzbiła, ażeby ją klepnąć. Pamiętał aż za dobrze, jaki jędrny i świeży był, więc tylko kwestia znalezienia odpowiedniego mieszkania dała Cline’owi możliwość jasnego myślenia.
- Tu. – Rzucił krótko, otwierając jedynie mocniejszym pchnięciem ręki drzwi do jednego z mieszkań, niespecjalnie interesując się jak wygląda jego wnętrze. Oczywiście pełno było tu papierów, a unoszący się odór moczu i brudu mógł co wrażliwszych odrzucić. Strażnika najwyraźniej nie odrzucało, ponieważ przeszedł przez kuchnię wciąż trzymając za przedramię Jolene i dopiero kiedy znaleźli się w sypialni, odwrócił ją gwałtownie do siebie. Zapewne zachwiała się i niechybnie doszłoby do przewrotki, gdyby tylko Richard nie trzymał jej za biodra. Bo trzymał i wpijał się na nowo w jej usta, nieco żarliwiej niż przed chwilą.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 8:08 pm

Jolene była podekscytowana. Każdy nerw jej ciała zdawał się stać w najwyższym pogotowiu, gotów na wszelakie odczucia, które za chwile miał mu zapewnić Richard. Ale gdzieś głęboko tkwił lęk. Nie raz słyszała podekscytowane relacje dziewcząt, które głównie dotyczyły rozmiaru przyrodzenia owego szczęściarza, długości stosunku i ogólnych odczuć; mniej doświadczone koleżanki zwykły pytać się o ból - część dziewczyn albo je straszyła niewyobrażalnym bólem, bądź też kompletnie go bagatelizowały, skupione na miłości do swoich wybranków. Poza tym oczywiście pracowała w Violatorze, gdzie jej koleżanki z pracy miały niemałe doświadczenie w tych tematach. Blondynka jednak nigdy nie wypytywała je o nic, nie chcąc narazić się na ośmieszenie. Aktualnie tego żałowała, bo niepokój zdawał się wzrastać z sekundy na sekundę.
Myśl o tym, że podróż po ledwo trzymających się schodach może się słabo skończyć, sprawiło, że dziewczyna tylko przyśpieszyła kroków. Nie skupiała się na kołysaniu bioder, które zapewne powinna włączyć do swojego arsenału uwodzenia, jednak wydawało się to być zbędnym zabiegiem.
Skrzywiła się, czując odór bijący zewsząd. Nie było to wymarzone miejsce na ten pierwszy raz, który przecież powinien być magiczny. Pomyślała jednak, że seks na boleśnie kującym sianie nie był lepszym doświadczeniem.
Dała się poprowadzić i przez chwilę przyglądała się otoczeniu. Jej obserwacje szybko zostały przerwane, a cel ich obecności tutaj został przypomniany.
Westchnęła pod wpływem tak gorącego pocałunku. Niezależnie od otoczenia, nieznane dotąd żądze obudziły się w jej ciele. Chciała objąć Richarda, sięgnąć rękoma do jego klatki piersiowej, przesunąć dłońmi po umięśnionych barkach, jednak została pozbawiona możliwości wykonania tych czynności. Jęknęła, szarpiąc lekko rękoma, jakby to miało ją wyswobodzić spod brzemienia kajdan.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 8:23 pm

+18

Richardowi daleko było do rozmyślań, które krążyły po głowie Jolene i niepewności związanych z jej pierwszym razem. Bardziej bowiem interesował się tym, że za moment będzie miała gorsze problemy czy będzie bolało jak Rysio wsadzi sprzęcior po raz pierwszy.
Już po chwili skupił się na tych młodych ustach, niewprawnym języku i chcicy, która niemalże wylewała się z ciała blondyneczki. Czuł metaliczny posmak krwi z jej pękniętej wargi, ale to w żaden sposób nie umniejszyło jego doznań. Wręcz przeciwnie – podnieciło go to wystarczająco mocno, aby zajął się rozpinaniem swojego munduru strażnika. Właściwie nie miał ułatwionego zadania, bo strój był jedną częścią dlatego dał radę rozpiąć się aż do pasa i zsunął go wystarczająco, aby Jolene mogła poczuć przy swoim kroczu naprężony sprzęt Richarda. Naparł na nią, chwytając po chwili dopiero jej biodra i przyciskając – wcześniej jednak wykonała kilka kroków do tyłu. Miał pod mundurem koszulkę przylegającą do ciała i bokserki.
Ustami przerwał pocałunek, składając łapczywe całusy na jej szyi i schodził niżej, aż dobrnął do obojczyka. Po chwili znudziła mu się taka zabawa, dlatego palce zaczęły majstrować przy zamku od spodni młodej Ramsay.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 8:32 pm

+18?

Sapnęła z zaskoczeniem, gdy ten zaczął się rozbierać.
To... to tak już, teraz?
Przeszedł ją dreszcz, a plecy oblał zimny pot. Była przerażona. Poczuła jakiś dziwny uścisk z tyłu pleców, jakby kumulacja nerwów była w tym miejscu porażona, mimo że przecież jej tam nie dotykał. Ale w życiu nie pragnęła czegoś bardziej niż teraz.
Zesztywniała, gdy poczuła dziwny, naprężony i twardy narząd przy swoim brzuchu. To... to ma się w niej zmieścić?
Rzuciła Richardowi jedno, krótkie, przestraszone spojrzenie. Odprężyła się jednak po chwili, gdy zaczął składać pocałunki na jej szyi, zjeżdżając coraz niżej. Oddychała płytko, drżąc pod jego dotykiem.
Wstrzymała oddech, gdy zaczął majstrować przy jej spodniach. Wolałaby, by w tym momencie ją czymś zajął, odwrócił jej uwagę, niżeli skupiał się całkowicie na jednej czynności, która napędzała jej pietra. Ściąganie spodni. Przerażające.
Poruszyła jednak biodrami, nie mogąc się doczekać. Zdradliwe, bezczelne ciało!
Zagryzła wargę, nie dbając o to, że stale naruszała ranę, powodując, iż krew stale się z niej toczyła.
Ściskała i rozluźniała mięśnie ud i brzucha, czując dziwne rewelacje w podbrzuszu.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 8:40 pm

+18

Był na tyle kulturalny, że kiedy dostrzegł przestraszone spojrzenie Jolene pochylił się nad nią bardziej i odnalazł jej ucho. Po to, aby wyszeptać do niego miękkie i czułe: - Nie bój się. – Jakby obietnicę, którą zamierzał spełnić wraz z ciepłem swojego oddechu drażniącego jej skórę. Rozpiął jej spodnie, ponieważ nie zamierzał bawić się w całkowite pozbywanie się ciuchów. Przyspieszony wieczór z romantycznym kochankiem, zwieńczony pośpiesznym i łapczywym stosunkiem.
Nie zastanawiał się nad tym, czy dziewczyna oddaje mu się ze strachu co z nią będzie czy też rzeczywiście tego pragnęła. W tej chwili niewiele go obchodziły jej rozmyślania, a po prostu chwycił ją w pasie i uniósł niczym lalkę, robiąc kilka kroków w przód. Już po chwili Jolene poczuła pod sobą całkiem miękkie łóżko, ale nim zdażyła się zastanowić nad tym gdzie jest – jej spodnie zostały zsunięte wraz z majtkami i jej nietknięta jeszcze kobiecość ukazała się oczom Richarda.
Mężczyzna bezwstydnie przesunął spojrzenie w to miejsce, jako że musiał klęknąć aby zsunąć materiał ubrania Jolene aż do połowy łydek. Nie czekając na nic więcej przysunął twarz do krocza blondynki i pokazał jej, jak giętki i dokładny potrafi być jego język. Wcześniej nieco rozsunął jej kolana, przygotowany że lada moment będzie chciała je złączyć.
Wyraźnie miał doświadczenie z kobietami i chociaż dziewczyna nie miała żadnego porównania, w tym momencie otrzymała pewność, że Richard mówił prawdę – nie musiała bać się bólu związanego z pierwszym pchnięciem. Przynajmniej nie teraz, kiedy zajmował się jej kobiecością i czekał na jęki dochodzącej młódki.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 8:53 pm

+18

Pokiwała głową powoli, szczędząc jednak w gestach, zdając sobie sprawę, że cała się trzęsie. Zupełnie, jakby objęło ją zimno, mimo że zdawało jej się, że była rozgrzana do czerwoności.
Ciepły oddech, który owinął jej ucho, sprawił, że zadrżała.
Nie bała się Richarda. Bała się, bo nie miała pojęcia, czego się spodziewać. Ale wyczekiwała tego z niecierpliwością.
Zachłysnęła się własnym oddechem, gdy została uniesiona. Wypuściła powietrze dopiero, gdy odbiła się od miękkiego łóżka. Momentalnie, gdy została pozbawiona ciuchów, złączyła nogi, zawstydzona. Zdecydowanie wolałaby się napić przed takim aktem. Od razu by się rozluźniła, byłaby śmielsza.
Mężczyzna jednak sprawnie rozsunął jej nogi, a dziewczyna nie zgłaszała większego sprzeciwu. Rozszerzyły jej się tylko oczy, gdy zdała sobie sprawę, że on nie ma zamiaru się unieść do poziomu jej twarzy, tylko zostaje z ustami przy jej podbrzuszu. Miała ochotę zakryć usta rękoma, gdy mokry język dotknął jej łechtaczki, jednak z oczywistych względów - nie mogła.
Odgięła głowę do tyłu, wiercąc się pod tą pieszczotą i walcząc z pokusą złączenia nóg, gdy była stymulowana w tak bezwstydny sposób. Na początku starała się stłumić wszelkie odgłosy, które zdawały się wyrywać z jej gardła, niechciane. Po chwili jednak się temu poddała.
Zaciskała mocno palce w pięści i napinała wszystkie mięśnie, gdy czuła największą przyjemność. Szybko poczuła, że seks to całkiem wyczerpująca sprawa, a jeszcze się nawet nie zaczęło.
Oddychała płytko, a jej klatka piersiowa co rusz się podrywała do góry.
-R-rii... chard.-westchnęła, chcąc, by w końcu przestał.
Była rozpalona do granic możliwości.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 9:02 pm

+18

Takiej muzyki mógłby słuchać każdego wieczoru, ale nie dane mu było. Sprawdził jeszcze dokładnie czy Jolene jest wystarczająco mokra, aby mógł się łagodnie wśliznąć do jej środka. Dopiero po chwili przesunął się z jej podbrzusza do góry, zahaczając twarzą o rozrastający się jeszcze biust dziewczyny. Zatrzymał się tam, niby to próbując zębami zerwać z niej bluzkę, a w rzeczywistości zsuwał z siebie bokserki i pozwolił przyjacielowi zaznać nieco wolności. Nasuwał prezerwatywę, kiedy wrócił do jej ust. Z pewnością wyczuła swój smak z dołu, ale Richard nie pozwolił blondynce zbyt długo się na tym skupić, ponieważ zachłanny pocałunek zamknął jej usta.
Krótką chwilę później mogła poczuć jak coś dużego i gorącego napiera na jej ciasną dziurkę. Cline czuł, że lada moment pot zacznie kapać mu z czoła. Nie szczędził swoich sił, a przy tym Jolene mogła poczuć delikatność w jego ruchach. Zupełnie co innego, jak CLine zachowywał się w stosunku do ostrego pieprzenia z Franią.
Pchnął kilka razy, wychodząc i wchodząc, aby przyzwyczaić ją do nowego kolegi we wnętrzu. Kiedy natrafił na barierę, naparł mocniej ustami i próbował rozproszyć ją swoim pocałunkiem. W końcu błona pękła, a Richard wsunął się gładko dalej. Jęknął z zadowolenia prosto w jej usta, a po chwili pocałunek znów nabrał na sile.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 9:12 pm

+18

Odetchnęła, gdy w końcu jej podbrzusze przestało być poddawane miłosnym torturom, od których na policzkach wykwitły jej takie płonące rumieńce, że wątpiła, czy do czasu dotarcia do więzienia zdążą zniknąć. A może Richard się rozmyśli? Zabierze ją do domu, zrobią to drugi raz, trzeci, czwarty, a może wtedy w końcu wszyscy zapomną o całym zdarzeniu?
Naiwne myśli jednak krążyły gdzieś z boku jej umysłu, a całkowita jej uwaga skupiała się teraz na zębach, które drażniły jej piersi przez materiał. Żałowała, że nie została pozbawiona całej garderoby. Jęknęła tylko, ale i ten dźwięk został urwany przez pocałunek.
Zaskoczył ją swój własny smak. Była kwaśna. Nie skupiała się jednak na tym, bo natura pocałunku zdawała się ją kompletnie odrywać od tak przyziemnych spraw jak rozpoznawanie smaków.
Westchnęła, zaskoczona, gdy ten zaczął na nią napierać. Zesztywniała kompletnie. Przymknęła oczy, nie chcąc pokazać po sobie strachu, który ją oblał.
Zagryzła wargę, wydając zduszone westchnięcia. Nie wydawało jej się, by kiedykolwiek miała przyzwyczaić się do tego małego kolegi, który zdawał się ją rozrywać z każdym ruchem, ale też ten ruch sprawiał, że niejako masował jej ścianki pochwy, zmniejszając uczucie dyskomfortu.
To, co się potem stało, mogła przyrównać do mocnego uszczypnięcia. W delikatnych strefach.
Potem jednak okazało się, że jest tylko lepiej, a z ust Jolene posypały się jęknięcia.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 9:20 pm

+18

Tak jak obiecywał – był ostrożny i na tyle łagodny, że mogła istotnie uwierzyć iż ma do czynienia z Mikem, jakiego poznała jakiś rok temu. Zdawał się w ogóle nie spieszyć, ani też nie przejmować napięciem całego ciała Jolene, ponieważ ta chwila miała trwać bardzo krótko.
Bo kiedy już przebił się i otworzyła się przed nim droga rozkoszy, chciał udowodnić jej, że seks może być naprawdę dobrą sprawą. Tyle że istniała spora szansa, że zapomni o tym wszystkim kiedy będą ją strażnicy brali od tyłu lub zabawiali się z nią jakimś kijem.
Najwyraźniej nie to mu było teraz w głowie, ponieważ cofnął biodra i płynnymi ruchami rozszerzał wnętrze blondynki. Pocałunek musiał zaczekać, bo najwyraźniej Richard nie potrafił robić trzech czynności na raz: podpierać się dłońmi o łóżko po obu stronach głowy dziewczyny, pieprzyć ją i całować się. Patrzył jej w oczy, a jego spojrzenie zaszło mgłą przyjemności, zaś usta po kilku sekundach ukształtowały się w przyjemny uśmiech. Nawet blizny, jakie miał na twarzy nie oszpecały go aż tak bardzo, a dodawały jedynie uroku i kontrastu: niby ostry, a jednak taki ciepły i delikatny.
Ruchy jego bioder przyspieszyły, kiedy wyczuł że ciasne ścianki nie chcą wcale tak łatwo się rozszerzyć. Nieuważana przez 18 lat stanowiła smakowity kąsek, o czym właśnie przekonywał się Richard. Gdzieś w połowie pochylił się bardziej na łóżku, klękając na nim i podpierając się łokciami. W ten sposób jedna dłoń pomknęła pod jej bluzkę, przedzierając się bez problemów pod stanik, aby palce mogły przykryć całą pierś i delikatnie zacisnąć.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 9:32 pm

+18

Dziewczyna nie miała żadnych wątpliwości co do tego, czy Richard dotrzymał obietnicy, czy też nie. Nie miała żadnego porównania i nawet mimo, że zarówno okoliczności jak i otoczenie pozostawiały wiele do życzenia, to jednak sam stosunek wydawał się być idealny. Była niejako wdzięczna, że okazał się doświadczony i mógł dzięki temu niejako trzymać się w ryzach, gdy była taka potrzeba.
Jolene pozwalała w siebie - dosłownie - wpychać dobre wspomnienia.
Wzdychała na zmianę z jęczeniem, gdy mężczyzna wykonywał kolejne pchnięcia. Wyginała grzbiet, wypychała biodra naprzeciw, by czerpać jak najwięcej przyjemności. Odrzuciła głowę do tyłu.
Nie spodziewała się takiej eksplozji różnych odczuć.
Patrzyła na niego czasem, uchylała powieki, gdy w jakikolwiek sposób zmieniał ułożenie ciała.
Zaciskała palce, napierając nadgarstkami na kajdanki - była przekonana, że będzie mieć po tym nieładne rany, jednak nijak nie mogła się od tego powstrzymać. Miała nadzieję, że w końcu uda jej się wyswobodzić ręce.
Westchnęła, gdy ten zajął się dodatkowo jedną z jej piersi.
Miała ochotę go pocałować. Objąć. Przejechać palcami po jego skórze, złapać za biodra i nadać własny rytm. Nic z tego! Jednak nie ubolewała nad swoim ubezwłasnowolnieniem za bardzo, zajęta doznaniami.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 9:41 pm

+18

Jęki, wzdychnięcia, wypowiadanie imion były czymś co wypełniało czyjąś sypialnię przez kilka długich minut. Z pewnością Jolene straciła poczucie czasu, ale Richard mimo iż nie wydawał się z niczym spieszyć, to jednak dwa czy trzy razy zerknął na zegarek zastanawiając się nad tym na co może sobie pozwolić jeszcze, a na co jeszcze nie ze względu na ograniczenie czasowe.
Widząc jak przegryza wargi i szarpie się napierał mocniej, raz po raz muskając jej usta swoimi wargami lub językiem, w zależności od tego na jakiej wysokości znajdowało się ciało Richarda. W pewnym momencie wyślizgnął się z niej i zdawać by się mogło, że to koniec doznań dla Jolene. Możliwe, że opadła przez moment na łóżko dysząc ciężko, ale mężczyzna pochylił się nad nią i wyszeptał do ucha, że to jeszcze nie koniec. Po czym odwrócił ją ostrożnie na brzuch (po co ją ranić i rzucać, skoro za kilka minut czy dni doświadczy tego w mniej przyjemnej wersji). Klepnął ją w pośladek, a potem czule pogładził, podnosząc po chwili biodra.
Wchodził gładko i zręcznie, a rytm jaki nadał ich ciałom był zadowalający dla nich obu. Oczywiście Ricahrdowi czasami się zapominało i napierał mocniej, ale kiedy Jolene uciekała do przodu i przestawała wypinać pupę, zwalniał i przysuwał ją bliżej siebie. Dzięki tej pozycji mogła go trochę pomacać (sam nie mógł odmówić sobie tej przyjemności, jaką jest kobiecy dotyk), szczególnie że rączki miała drobne i delikatne.

Kiedy spojrzał ponownie na zegarek, okazało się że spędzili upojny kwadrans w tym mieszkanku. Teraz leżeli obok siebie, ale dziewczyna miała rozkutą jedną rękę, a do drugiej przypięte miała kajdanki. On leżał na brzuchu, łapiąc oddech z przymkniętymi powiekami. Dopiero po kilku sekundach zajął się zużytym kondomem i rzucił go w kąt pomieszczenia, ot dla upamiętnienia.
- I jak? – Zagadnął po chwili rozbawiony, odwracając twarz w stronę blondynki.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 9:52 pm

+18

Blondynka zdawała się zupełnie zapomnieć o tym, co ją za niedługo czekało. Dała się ponieść chwili, a jej libido świętowało dopełnienie się pierwszego razu.
Starała się łapać jego usta, gdy były blisko jej warg. Czasami szczypała je zębami, gdy nie mogła dosięgnąć.
Faktycznie, dziewczyna opadła na łóżko, łapiąc głęboki oddech. Nie była przygotowana na taki maraton. Dlatego też oczy rozszerzyły jej się z szoku, gdy ten stwierdził, że to jeszcze nie koniec?
Jak... to?
Nie przeszło jej jednak przez myśl, by protestować. Spięła się, gdy odwrócił ją na plecy, zawstydzona nagle nową pozycją, które eksponowała całkiem inne części jej ciała.
Pisnęła "ał", gdy poczuła klepnięcie. Z zaskoczeniem zauważyła, że to nie bolało. Wcale.
Nie miała pojęcia, że członek mężczyzny może dotrzeć jeszcze głębiej, niemalże tratując szyjkę jej macicy. Wywoływało to jednak słodki ból, od którego na początku uciekała, jednak z czasem nauczyła się go doceniać.

Opadła z wycieńczeniem na miękki materac. Momentalnie przysunęła się do ciepłego ciała, wtulając się w jego plecy. Ciągle drżała, jakby jej ciało dalej było niesione niedawnymi doznaniami. Wykorzystała swobodę rąk, obejmując go.
Na jego pytanie, na jej usta wykwitł uśmiech.
-Wspaniale.-wymruczała, wpychając głowę pod jego ramię i prowokując go tym samym go przewrócenia się na bok.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 9:59 pm

Musiał przyznać, że seks z Jolene był zupełnie inny niż z Franią i trudno było mu ocenić, która z nich lepiej radziła sobie w łóżku. Bo jakże to stawiać doświadczoną i dojrzałą kobietę z podlotkiem, który właśnie przeżył swój pierwszy raz? Westchnął do swoich myśli, nie przestając się uśmiechać do blondynki. Bez żadnego ale przekręcił się na bok, torując jej drogę do torsu, w który zapewne chciała się wtulić. Przyzwyczaił się do tego, żę kobiety potrzebowały ciepła i męskich ramion po odbytym stosunku.
Na szczęście Richard nie był aż tak wspaniałomyślny, aby gładzić dziewczynę i ją uśpić. Byłoby ciężko transportować takie bezwładne coś na posterunek. Postanowił dać jej jeszcze pięć na minut błogostanu, aby później oddać w ręce Gerarda. Miał nadzieję, że dziewczyna nie zacznie go prosić o wolność i sfabrykowanie ucieczki. Może i by w to uwierzyli, ale Vincent z pewnością nie . . .
Zagarnął ją do siebie, dostrzgajac jak drży jej ciało z nadmiaru emocji oraz doznań, jakie jej zafundował. Wspomnienia o pierwszym razie z Kate odeszły w zapomnienie, ustępując miejsca nowym.
- Odpoczywaj. – Mruknął, przysuwając usta do czoła dziewczyny i pocałował ją bezwiednie.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Pią Mar 21, 2014 10:10 pm

Położyła głowę na jego torsie, ale w ten sposób, by w razie co móc podnieść wzrok i ujrzeć jego twarz. Objęła go, tym samym przysuwając swoje ciało jeszcze bliżej niego.
Ciężko się było dziwić, że kobiety szukały ciepła. Podczas stosunku ciało się rozgrzewało, ale zaraz po nim chłód szybko je na powrót ogarniał. Było to czysto taktyczne zagranie, by przy następnym spotkaniu nie zniechęcić faceta zasmarkanym nosem. Czy coś.
Było jej dobrze. Odpychała myśli o tym, co się miało stać za chwilę. Postanowiła, że dopiero na hasło Richarda pozwoli sobie zapomnieć o chwilach uniesień i spróbuje przybrać mniej prowokacyjną minę - bo nie można powiedzieć, by rozanielenie na twarzy więźnia było stanem, do którego dążyli strażnicy.
Z cichym westchnieniem przyjęła jego ramiona, które otoczyły jej pas. Przymknęła oczy. Miała wrażenie, że wszelka energia z niej uleciała.
Nie czuła już wstydu, toteż nie przejmowała się nie kompletnym odzieniem.
Wydawało jej się, że coś leje miód na jej serce, gdy zaszczycał ją tak czułymi gestami. Musnęła ustami jego obojczyk, a potem szyję. I zdała sobie sprawę, że byłaby gotowa na kolejny raz. Ale na to nie było już czasu.
-Nie będą zadawać pytań co zabrało nam tyle czasu?-spytała, choć w jej głosie nie słychać było zmartwienia, a jedynie rozbawienie.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Sob Mar 22, 2014 1:03 pm

Jolene i Richard, wciąż częściowo myślami gdzieś indziej po - dość dosłownym - zmniejszeniu dystansu między sobą, byli bardziej zaabsorbowani sobą nawzajem, niż czymkolwiek innym. I chociaż Jolene wracała powoli do realnego świata, nadal nie zwracała zbyt wielkiej uwagi na otoczenie. Dlatego kiedy za drzwiami mieszkania, do którego sprowadził ją Cline usłyszała głośny trzask, przywodzący na myśl wyłamywane drewno, momentalnie wyrwała się z objęć mężczyzny.
Richard również nie ukrywał zdziwienia, gdy do jego uszu dotarł tajemniczy dźwięk. Również on zerwał się na równe nogi.
Niestety, jak widać, kolejne chwile czułości i uniesień nie były im przeznaczone.

- Numer Trzy

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Sob Mar 22, 2014 5:47 pm

Spojrzał na nią uważniej, a mgła przysłaniająca mu oczy niejako się rozproszyła. Na korzyść Jolene, w jego wzroku nie było grama gniewu tylko rosnące rozbawienie. – Zapewne będą pytać, a usłyszą.. – Akurat w tym momencie urwał, ponieważ hałas zmusił go do poderwania się z łóżka. W przypływie adrenaliny pochwalił się za wspaniałomyślność, że rozpiął jej kajdanki i mogła sama wsunąć na siebie majciochy. Zajął się rychłym ubraniem, a że wiele tego nie było to i bardzo szybko udało mu się wszystko pięknie uporządkować.
Bezwiednie sięgnął po broń i odbezpieczył ją, wskazując Jolene miejsce po lewej stronie drzwi, gdzie mogła się za ścianą schować. W pierwszej chwili Richard pomyślał o intruzie wdzierającym się do mieszkania i jeśli podchodząc do framugi drzwi dojrzał źródło hałasu w postaci tajemniczego jegomościa krzyknął: - Stój! Wylegitymuj się! – Ostro i wyraźnie, bez lustrowania sylwetki potencjalnego zagrożenia.
Jeśli zaś źródłem hałasu nie był człowiek, ale zawalający się budynek – mężczyzna szybko chwycił ubraną zapewne Jolene za rękę i pociągnął w kierunku wyjścia z mieszkania. Znajdowali się na piętrze, dlatego znając go wybrał wyjście przez okno – szybsze i bezpieczniejsze niż wędrowanie zniszczoną klatką schodową, jaka w każdej chwili może im się zawalić na łeb.
Pozostawał czujny na najmniejszy nawet szmer, oznaczający niebezpieczeństwo.

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Sob Mar 22, 2014 6:01 pm

Uśmiechnęła się szerzej, z satysfakcją zauważając, że seks był całkiem ciekawym rozwiązaniem problemów w kontaktach mężczyzną. Powinna to częściej wykorzystywać.
Zmieniła pozycję, opierając obie ręce na jego torsie, złączyła palce, po czym oparł brodę na złączonym dłoniach. Patrzyła na niego z zainteresowaniem, czekając na odpowiedź, gdy nagle z łóżka zerwał ją trzask. Początkowo nie miała pojęcia, co to jest. Szybko jednak zdała sobie sprawę, jak felerny okazał się jej pierwszy raz!
Momentalnie poczęła się ubierać, nakładając buty bez zawiązywania sznurówek - wcisnęła je szybko za cholewkę buta, po czym szybko dołączyła do Richarda.
Gdyby nie powaga sytuacji, to uśmiechnęłaby się, rozpływając się nad bohaterskością i męskością "swojego" księcia.
Podążała za nim, stając jednak za jego plecami. Była rozbrojona, a poza tym to on przewodził. Nie miała zamiaru podważać jego kompetencji wyrywaniem się do akcji. Poza tym czuła dziwne odrętwienie mięśni w raczej nietypowych miejscach, co sprawiało, że tak prosta czynność jak chodzenie nagle stała się nienaturalna.
Była przestraszona. Zażenowana. I szczerze? Wolałaby już się stanąć w tym zasranym więzieniu!

Temat: Re: Rozpadający się blok mieszkalny Nie Mar 23, 2014 6:00 pm

- Stój! Wylegitymuj się! - zawołał Richard, kiedy dostrzegł za drzwiami cień intruza. Nie wziął chyba jednak pod uwagę tego, że sam jest w owym rozbadającym się budynku intruzem i że nie powinien tu przebywać... A już w szczególności nie z kilkunastoletnią dziewczyną z KOLCa, która ewidentnie wyglądała, jakby ubrała się pół minuty temu, w pośpiechu i przestrachu.
Niespodziewany "gość" którego spodziewał się Richard, był dla obydwojga niemałym zaskoczeniem, ponieważ ubrany był w mundur Strażnika Pokoju, a wyraz jego twarzy bynajmniej nie wróżył niczego dobrego.
- Strażnik Cline? - na twarzy mężczyzny zagościł uśmiech, bardziej złośliwy niż sympatyczny. - Dotarły do nas niepokojące informacje.
Mężczyzna w mundurze rzucił krótkie spojrzenie w stronę Jolene. Wspaniale, pomyślał, a więc to jednak prawda.
- Pokaż dokumenty. - zwrócił się zimnym głosem do dziewczyny.

Co robicie teraz? Próba ucieczki, przekupstwa... ? A może jakiś inny plan?

- Numer Trzy.

Sponsored content