Kristian od małego mieszkał w Kapitolu. Nie bawił się jednak jak reszta dzieci, nie uczęszczał do szkoły w tych samych godzinach i rzadko kiedy wychodził na plac zabaw. Zamiast tego od najmłodszych lat spędzał czas na szkółkach wojskowych dla najmłodszych i ćwiczeniach, które z początku przybrały formę zabawy, ale później stały się poważną rzeczą. Pomimo tego, że sam z początku nie pałał sympatią do militari, to ojciec skutecznie zaszczepił w nim to hobby. Zrobił to na tyle udanie, że zaraz po skończeniu dziewiętnastu lat Almstedt zapisał się do wojska i uzyskał stopień szeregowego. Od tego momentu czekała go prawdziwa droga przez katorgę, męki i przede wszystkim coraz to nowsze doświadczenia. Z perspektywy czasu mężczyzna może powiedzieć, że najgorszym ze wszystkiego co go spotkało podczas szkolenia, było czekanie. Odliczał dzień za dniem w oczekiwaniu na upragniony awans i możliwość wykazania się. W wojsku szybko przylgnęła do niego łatka biurasa, urzędasa, służbisty i chociaż nie cieszył się szczególnym uznaniem wśród rówieśników, to odbił to sobie sympatią przełożonych. Już jako oficer był zapraszany na bankiety, na które najczęściej uczęszczali starsi oficerowie i generałowie.
Właśnie dzięki jednej z takich imprez znalazł w posiadłości Roberta Flitzpatricka prawdziwy skarb. Z początku nie traktował jednak Meredith jako swojej sympatii. Uważał po prostu, że jeśli się z nią zapozna czy zaprzyjaźni, to zdobędzie uznanie Roberta i w ten sposób to wszystko przełoży się jakoś na jego karierę wojskową. Kristian nie przypuszczał jednak, ze będzie zdolny do opuszczenia gardu. I to do jakiego stopnia! Po kilku spotkaniach panna Ainsworht zawróciła mu w głowie do tego stopnia, że nie ograniczał się już tylko do tańczenia z nią na bankietach. Nie potrzebował też dużo czasu, żeby się w niej zakochać, a następnie oświadczyć. Co więcej, sama Meredith też nie wyrażała jakiejś szczególnej niechęci względem niego. Wszystko zmieniło się w dniu ślubu. Wtedy to właśnie Almstedt zobaczył swoją przyszłą żonę w sukni ślubnej, jego serce zabiło szybciej, a uśmiech na twarzy wyraźnie się powiększał. Jednakże najszczęśliwszy dzień życia miał się zamienić zaraz w najgorszy, kiedy to panna młoda uciekła sprzed ołtarza. Kristian pamięta ten okres jakby miało to miejsce wczoraj. Wtedy to po raz pierwszy upił się do nieprzytomności i to do takiego stopnia, że nie dało się go na drugi dzień dobudzić.
Dni jednak mijały, a mężczyzna w końcu zaprzestał prób złapania Meredith. Swój cały żal i rozgoryczenie przelał na pracę w wyniku czego wspinał się powoli po coraz wyższych szczebelkach. Z każdym dniem wypatrywał coraz to nowszej okazji do tego, żeby się wykazać i jak na zawołanie zaczęła się rebelia. Kristian z początku aktywnie wspierał Snowa, przyczyniając się przy tym do kilku mniejszych zwycięstw, jednak ostatecznie zmienił strony. Zrobił to w wielkim stylu, bo przyjechał po prostu do rebeliantów z akompaniamencie czterech trupów. Prezent ten tak spodobał się Coin, że nie tylko postanowiła go do siebie przyjąć, ale jeszcze awansować. Nic dziwnego! Gdyby ci starsi oficerowie i generał nadal żyli, to opór Kapitolu z pewnością trwałby dłużej. Po więcej informacji zapraszam natomiast tutaj.