Nie miałbyś ochoty wyskoczyć na miasto?
Oczywiście, kiedy wyjdę z tego żałosnego szpitala.

Stoję grzecznie na sali treningowej w Ośrodku i uczę trybutkę, jak się chwyta noże, gdy jakiś cham wcina mi się w robotę, i szkoli inną trybutkę. Zwróciłam mu uwagę, zaczął mnie wyzywać, a jego mała kumpela, totalna świruska, dźgnęła mnie nożem.
Potem jaśnie pan cham też mnie dźgnął. Według karty mam usuniętą śledzionę, podziękowania i kwiaty dla niejakiego le Bruna.
I straciłam pracę trenera.
Leżę w sali w szpitalu im. Sacromanthy Beaudelaire.

Chciałam być grzeczna. Poza tym, trafiła mi się fajna dziewczyna do szkolenia. Wiesz, jak nie lubię, gdy ktoś poza Tobą wtrynia się w moje poletko roboty. Chciałam jej wyrwać macicę i dostała kopa w tamte rejony, ale Ginsberg zabrał le Bruna, a mnie Strażnicy. Ale teraz dostanie się do Ośrodka, by dorwać gówniarę, będzie wyzwaniem.
Pobawiłabym się z nią. Rozważałam na niej parę bolesnych zabiegów bez znieczulenia, spodobałoby Ci się...?
Podobno się odwiedzają. Kwiatki też są okej.

Myślę o setce satysfakcjonujących mnie tortur, nawet przez myśl przeszła mi kiltoridektomia wykonana tępym, zardzewiałym nożem. No ale wiesz, jak to jest, liczę na to, że dadzą jej popalić i ubiorą w gustowny biały kaftanik. Albo skręcą kark, cokolwiek.
Doskonale wiem, że dam Ci znać. Nudzę się tu bez Ciebie, ale Twoja propozycja mnie kusi. I nie mów do mnie Catty, nie znoszę tego.
Cała Twoja, tak długo, jak pragniesz. Całuję.