Pewnego zimowego wieczora zabłąkana dziewczyna odnalazła ciepły kąt u życzliwego małżeństwa. Zaopiekowali się oni lękliwą blondynką w zaawansowanej ciąży, która jeszcze tej samej nocy urodziła córkę, a kilka godzin później zmarła, zabierając ze sobą wszystkie wiadomości i tajemnice dotyczące siebie do grobu. Elyes i Avery spełnili ostatnie życzenie Shrader i zaopiekowali się małą dziewczynką. Żyli na samych obrzeżach dystryktu Czwartego, najbliżsi sąsiedzi znajdowali się w pobliżu około dwóch kilometrów. Withmorowie cenili sobie zawsze prywatność, a znani byli głównie z ciężkiej pracy i dużej liczby dzieci. Avery była panią domu i prawie nigdy nie opuszczała granic posiadłości. Nie mieli więc obaw, że ktoś będzie podejrzanie spoglądał na pojawienie się nowego członka rodziny. Przyjęli dziewczynkę, nadając jej swoje nazwisko, obdarzając ją miłością i uczuciem.
Shai miała szczęśliwe dzieciństwo. Była tak samo kochana przez swoich rodziców jak reszta rodzeństwa. Posiadała takie same obowiązki, do których należało zajmowanie się domem i pilna nauka. Z roku na rok powinności przybywało, ale w zamian za to dziewczyna mogła cieszyć się licznymi swobodami. Każdego wieczora chadzała na krótkie, samotne spacery. Lubiła towarzystwo samotności i ciszy. Odprężała się wtedy, zapominała o otaczającym ją świecie i marzyła. Mimo to zaczęła dostrzegać różnice między sobą, a rodzeństwem i rodzicami. Każdy członek rodziny posiadał błękitne, morskie oczy, karmelową cerę i czarne bądź miedziane włosy. Ona natomiast miała duże, okrągłe, zielone tęczówki i sięgające do pasa jasnobrązowe włosy. Była też o wiele drobniejsza i mniej zwinna, jednak nadrabiała spostrzegawczością i asertywnością. Gdy skończyła szesnaście lat rodzice wyjawili jej prawdę. Wtedy po raz pierwszy Shailene pokazała, że nie jest z krwi i kości Withmore'ówną, która przyjęłaby to z bólem i żalem, ale jednocześnie ogromną pokorą. Podniosła wtedy głos na swoich rodziców i opuściła dom. Kolejnego dnia żałowała swojego postępowania, ale dopiero wtedy w pełni zrozumiała, że nie ważne jakby się starała to nigdy nie będzie w pełni częścią tej rodziny.
W 2282r. miała miejsce rewolucja, która objęła całe Panem. To wtedy życie Shai i jej bliskich zmieniło się w prawdziwe piekło. Wszyscy jej bracia – poza Ryanem, który w tym czasie ciężko chorował – chcieli brać w niej czynny udział. Natomiast siostry mieszkały już w innych częściach dystryktów razem ze swoimi nowymi rodzinami. Któregoś dnia nadeszło niespodziewane bombardowanie. Zaczęło się od strony zachodu. Ryan rzucił pomysł natychmiastowej ucieczki, który od razu został zaakceptowany przez rodziców. Elyes i Avery nie mieli jednak zamiaru opuszczać swojego domostwa. Kobieta była już schorowana i nie przetrwałaby takiej podróży. Ryan zabrał swoją starszą siostrę – Leę i dwie młodsze, ruszając w nieznane.
Nie pamiętali, ile zajęło im życie w lasach, wilgotnych kryjówkach niczym dzicy ludzie. Na szczęście udało im się w końcu trafić do dystryktu, który był bezpieczny, bo został już odbity przez rebeliantów. Ryan wyraził chęć wstąpienia do wojska, natomiast starsze dziewczynki w zamian za nocleg i jedzenie oferowały pomoc medyczną rannym powstańcom. Walki trwały, ale mimo iż byli oni w ich centrum to wydawało im się, że są pozornie bezpieczni. Do chwili, gdy wybuchła epidemia, która szerzyła się pośród rannych. Wtedy Lea odsunęła Shai od wszystkich obowiązków i sama je przejęła. Choroba dotknęła także ją i po długim zmaganiach odebrała jej życie.
Utrata rodziców, a następnie ukochanej siostry mocno wpłynęły na Shailene. Zbliżyła się do brata, dzieląc się z nim swoi największym sekretem i czuła się odpowiedzialna za swoją młodszą siostrzyczkę. Obwiniała siebie za śmierć siostry, uważała, że mogła jakoś jej zapobiec jednak zabrało jej silnej woli i upartości. Od tej pory była pewniejsza w swoich działaniach. Żegnając się z Leą, pożegnała się jednocześnie z dawną sobą. Zmieniła się nie tylko wewnętrznie. Starsza siostra każdego dnia plotła z jej włosów kłosa, a następnie u siebie i Freyi tworzyła takiego samego. Tego dnia Shai obcięła go, pozostawiając sobie nieprzyzwoicie krótkie jak na dziewczynę włosy.
Wiosna 2283r. – życie powinno być teraz łatwiejsze. Jednak po oglądaniu takiej ilości umierających ludzi i takich przeżyciach już chyba nigdy nic nie będzie takie jak dawniej. Ryan był szeregowym, teraz też pełni pewne funkcje, bo przynosi do domu pieniądze. Do mieszkania, które otrzymali dzięki niemu. Freya zamknęła się sobie, stała się wyobcowana. Natomiast Shai inaczej zwalczyła te problemy. Wiedziała, że użalanie się nad sobą nikomu nie pomoże, więc każdego dnia wstaje z wysoko uniesioną głową i próbuje go wykorzystać w pełni sił. Szkoli się jako pielęgniarka, wszystko dzięki pomocy rannym, którą niosła na wojnie. Popołudniami odgrywa rolę poważniej i dojrzałej opiekunki, gdy zajmuje się Freyą. Wszystko zmienia się, gdy spotyka się z Nayą. To dziewczyna, która nie zna pojęć takich jak „granice przyzwoitości” czy „regulamin”. Takim oto sposobem Shai kręciła się już zbyt blisko Ziemi Niczyich czy domów publicznych. Każdego wieczora wraca późno do domu i ze świadomością, co ją będzie czekać w nocy wędruje do sypialni Ryana.