Dorastanie w dystrykcie pierwszym było beztroskim okresem jej życia, którego w chwili obecnej nie do końca już pamięta. Rodzice Iris, szczerze wierzący w nowy porządek oraz lepsze jutro, na długo przed tym, zanim ich córka osiągnęłaby wiek kwalifikujący ją do poznania „smaku” dożynek, dzięki pomocy przyjaciół oraz po prostu szczęściu przedostali się do trzynastki włączając się w rodzący się bunt. Iris przyszło dość szybko przyzwyczajenie się do specyfiki życia w podziemiach. Chcąc nie chcąc musiała zdusić w sobie tęsknotę oraz przywiązanie do dotychczasowego, beztroskiego życia. Wszechobecny duch rewolucji sprawił, że jak tylko osiągnęła stosowny wiek, dołączyła do wojskowych oddziałów. Przekonanie, że wojsko nie jest do końca dla kobiet, wymusiło na nią udowodnienie swojej przydatności, ale podołała temu małemu wyzwaniu. Bez większego żalu podporządkowała się nowemu porządkowi dnia, wojskowemu rygorowi, a nawet potrafiła się w nim odnaleźć. Żmudne treningi, niekiedy powtarzane po kilka razy testy i gotowość w każdej chwili zahartowało nie tylko jej ciało, ale też ducha. Kiedy wybuchły walki o Kapitol, Iris brała w nich czynny udział. Wybuch, mający miejsce w okolicy stacjonowania jej oddziału, zmusił ją do spędzenia pierwszych tygodni prezydentury Coin w szpitalu. Miała szansę zmianą. Mogła rozpocząć nowe życie na własną rękę, z dala od tego całego systemu. Ale Iris była od początku pewna, że wróci do czynnej służby i tak też się stało. Awanse, które dostała, umożliwiły jej ponadto zainteresowanie nieco inną, mało znaną stroną bezpieczeństwa – tego cybernetycznego. Jako wojskowy miła możliwość zdobycia nowych umiejętności i ich szlifowania pod okiem specjalistów. Iris, która po ojcu odziedziczyła zdecydowanie analityczny oraz matematyczny umysł chłonęła to wszystko w szybkim tempie. Bo przecież żyłą w czasach, w których nikt rozkazy oraz poufne informacje nie zapisuje na papierze, a następnie zamyka je na klucz w specjalnie zaprojektowanych i chronionych kolejnymi zamkami szafkach. Wszystkie dane, te najbardziej poufne i dotyczące rządów Coin znajdowały się w komputerach. I kto inny, jak nie wojsko, miało zapewnić Pani Prezydent ich bezpieczeństwo? Być może nie było to tak chwalebne jak walka z buntownikami i przedstawianie raportów z przesłuchań, które umożliwiały zwalczanie kolejnych, butnych jednostek, nie mniej zapewniały spokojny sen wszelkim doradcom oraz politykom Pani Prezydent, których decyzje i posunięcia były szyfrowane. Iris dzięki swojemu doświadczeniu, które z czasem nabyła, miała przyjemność brać udział w kilku tajnych projektach z ramienia wojska i które rzecz jasna dotyczyły szyfryzacji, a także hackerskich zabezpieczeń.