Jak trudno być czyimś bratem bliźniakiem to wie tylko ktoś kto jest w takiej sytuacji. No dobra… Ben nie narzekał nigdy na to, że ma brata bliźniaka, ale to było ciężkie… był z nim zżyty jak z nikim innym, dlatego gdy Daniel cierpiał, cierpiał i Ben. To Benjamin był tym wrażliwszym z braci, tym który chyba bardziej przeżywał to, że nie mają matki. A jednocześnie był też silny i odporny. Od dziecka kierował się zasadami w które wierzył. Owszem uczył się walczyć jak na chłopaka z Jedynki przystało, ale miał nadzieję, że ani on, ani Daniel nigdy na arenę nie trafią. Pomagali sobie zawsze, kryli wzajemnie swoje plecy przed ojcem. Wspólnie odkrywali świat i zapuszczali się poza granice Jedynki. Zawsze razem, Daniel i Ben kontra reszta świata.
Ben nie wierzył, kiedy na Dożynkach padło imię „Daniel Levitt”. I to na dodatek gdy chwilę wcześniej na trybuta zgłosiła się Glimmer… przyjaciółka Daniela i Bena, choć bardziej Daniela. Ben walczył ze sobą, był gotów zgłosić się za brata. Już nawet otwierał usta. Nic jednak nie powiedział. Pluł sobie w brodę przez kolejne dni siedząc przed telewizorem i śledząc poczynania brata. Gdy nie oglądał relacji włóczył się po lesie i rozmyślał. A potem… któregoś dnia… poduszkowiec zabrał jego i jego ojca do miejsca które miało nie istnieć.
Trzynasty Dystrykt… Daniel więźniem Kapitolu. Mała Glimmer oskarżona przez ojca o to, że była winna sytuacji Daniela. Benjamin po raz kolejny musiał być silniejszy niż reszta świata. Musiał stawić temu wszystkiemu czoła. Plotki mówiły, że grupa buntowników uciekła do Kapitolu by odbić więźniów. Wtedy pojawiła się nadzieja.
Odzyskał brata, stracił ojca. Co będzie dalej… czas pokaże.

I pokazał. Zaraz po ataku na Trzynastkę Ben wyjechał na front. Nie było go w Trzynastce gdy zmarła Glimmer, gdy wybuchła epidemia... Na froncie walczył jak lew. Siły dodawała mu myśl o Jasmine. Żałował, że nie pogodził się z bratem, ale wierzył, że jeszcze będzie mieć szansę. Nie było mu dane. Został poważnie ranny i omal nie zginął. Jakoś tak się stało, że w ferworze walki ktoś go pomylił z kimś innym i trafił do szpitala w Kapitolu. Gdy się obudził okazało się, że stracił pamięć. Nie wiedział kim jest, skąd się tam wziął... nic!
Zaczął pomagać w Kapitolińskim szpitalu, zwłaszcza na oddziale dziecięcym, gdzie czytał dzieciakom bajki i uczył pisać. Gdy rebelianci zdobyli Kapitol ktoś wziął go za Kapitolińczyka i tak Ben trafił do KOLCa. Nawet nie próbował zaprzeczać, bo i tak nie wiedział, że by mógł. A ponieważ nauczanie sprawiało mu frajdę, to i tutaj zajął się uczeniem młodszych dzieci.
Powoli wraca mu pamięć. Czasem ma jeszcze dni, że myśl, że jest Maxem, ale najczęściej wie, że jest Benem.