Zaskakujące jak bardzo można było zapomnieć o Kapitolu, siedząc na kocu na trawie w Pierwszym Dystrykcie. Choć powód wizyty w domu był raczej bolesny, to jednak tutaj ogarnęła Reiven błogość, jakiej już dawno nie zastała. Siedziała na kocu z Di, której zaplatała warkocze i opowiadała jej o swoim dzieciństwie w Pierwszym Dystrykcie, o obrabianiu diamentów i pokazywała jej jaką piękną tworzą tęczę, gdy odbija się od nich światło. Często tak siedziała ze swoją mamą.
Oczywiście oglądała relacje z Igrzysk, a raczej pozwalała, by ekran był włączony, gdy sama zajmowała się czymkolwiek innym. Jej dom rodzinny, choć zaniedbany, nadal był piękny. Pozwoliła w nim mieszkać znajomym rodziców, którzy w czasie rebelii stracili swój dom, więc przynajmniej nie zamieszkali tu bezdomni czy zwierzęta.
- Uzbieraj mi jakiś bukiet, to wstawimy do wazonu. - zaproponowała dziewczynce. Gdy ta pobiegła na łąkę, Rei chwyciła za telefon i wybrała numer do Finnicka. Martwiła się o niego. Ostatnimi czasy jego humor był co najmniej niepokojący, a to, że od kiedy wyjechała nie mieli kontaktu, wcale nie pomagało.
Numer do niego znała na pamięć. Wcisnęła zieloną słuchawkę i czekała...

Zmarszczyła brwi. Pijany Finnick. Pięknie.
- Odair czy Ty jesteś pijany?! - westchnęła ciężko. Teraz martwiła się jeszcze bardziej - Z tej strony Rei, możesz się na moment spróbować skupić? I wiem, że to nie sekretarka. - dodała.