Gdyby mógł, żyłby w innym świecie i innych czasach. Nie, nie po drugiej stronie barykady. Mimo tego, że był najmłodszy, od zawsze można było odnieść wrażenie, że to właśnie on najlepiej wcieliłby się w rolę najstarszego – opiekuńczy, z bardzo abstrakcyjnym umysłem, idealnym do wymyślania i opowiadania bajek… W innym świecie i innym czasie pewnie zaczynałby już pisać książki dla dzieci, jednak wrzucono go w wir historii i znalazł się tu – w KOLCu.
Jego matka – Sybil – należała niegdyś do śmietanki towarzyskiej. Zawsze w świetle reflektorów, podziwiana, piękna. Dla dzieci miała niewiele czasu, oddając je pod opiekę najróżniejszych niań. Być może dlatego w decydującym czasie, w którym jej poparcie dla rządów Snowa i igrzysk mogło zostać wybaczone, a ona sama miałaby szansę zamieszkać wraz ze swoją córką w Dzielnicy Rebeliantów, Selene stanowczo odmówiła zabrania jej ze sobą. Ojciec rodzeństwa, Ciril, był inny. Po jego śmierci w czasie rebelii, gdzie został stratowany przez tłum, Sybil zaczęła powoli się załamywać, tym bardziej, że kilka dni później zaginął również Simon, który, co prawda, nie był jej synem, ale czuła z nim niezwykle silną więź.
Selvyn sam okropnie przeżywał wszystko to, co się stało. Siostra ich opuściła, ojciec zginął, a brat zniknął, nie dając znaku życia. Selene odrzuciła w ogóle możliwość tego, że Selvyn mógłby zamieszkać razem z nią. Chłopak opiekował się matką, która już powoli nie dawała rady. Trwali w takim dość dziwnym stanie przez pewien czas, aż do momentu, w którym nie zapowiedziano kolejnych Głodowych Igrzysk…


Jako pięcio- czy dziesięciolatek Selvyn uchodził za dziecko bardzo skryte – nikomu nie mówił o swoich problemach, z nikim nie dzielił się wybrykami swojej wyobraźni. W szkole nie miał zbyt wielu kolegów. Można było powiedzieć, że należał do kategorii wrażliwców. Nienawidził Głodowych Igrzysk, mimo że w domu oglądano je dość często. Jedyną dobrą relację nawiązał ze starszym bratem, ojca ani matki nigdy nie było w domu, a Selene zdawała się nie widzieć rodziny. Dorastanie w takiej sytuacji nigdy nie mogło być łatwe.