*Sonie pewnie opowiedziała Tobie jak to z nią było. Tak, Sonie. Tak ją nazywałem jako dzieciak i dalej tak ją nazywam. Nie, wcale się nie uśmiecham głupawo na samą myśl o tym.
Moja siostra nie była ucieleśnieniem marzeń matki. Pansy chciała, by Sonie była małą i słodką dziewczynką, a potem równie słodką i delikatną kobietą. Trochę jej nie wyszło, bo siora stwierdziła, że idzie do wojska. Jest to oczywiście usprawiedliwione tym, że ojciec wolał mieć syna niż córkę, a Sonie nie spełniała jego wymagań. Widziałem jak się starała być chłopcem, by choć trochę ją zauważał. Przykro było patrzeć jak Richard miał dosłownie w dupie jej zaangażowanie.
Może i od dziecka byłem taki jak teraz, ale dobrze pamiętam jak wtedy chciałem być dorosły i po prostu wpierdolić ojcu za to jak traktował moją Sonie. Z początku interesował się mną i chyba próbował zrobić sobie drugiego siebie dopóki nie przestałem go zadowalać. Ciekawie to brzmi, prawda? Trochę jak relacja alfonsa i dziwki. Dopóki go zadowala, dopóty dla niej jest dobry, ale gdy tylko przestaje być jej praca satysfakcjonująca to jest wywalana na bruk. Cóż. Ojciec nie mógł mnie wyrzucić, więc postanowił mnie zignorować. Wtedy Sonea postanowiła iść do wojska i zostać żołnierzem. Wytatuowała sobie na karku kluczyk, a potem poszła do matki powiedzieć o swoich planach. Matka wpadła w furię.
Ja w tym czasie byłem, mówiąc krótko, synem, którego rodzice nie chcieliby mieć. Na motor zarobiłem sprzedając narkotyki. Sam nigdy nie brałem, bo mój kumpel ze szkoły zaćpał się na śmierć na moich oczach. Był awanturnikiem. Do tego miał jeszcze dwóch kumpli, którzy tylko go namawiali do wciągania większej ilości tego gówna. Gdy go zabrałem do szpitala lekarze mi powiedzieli, że to tylko kwestia czasu, gdy umrze, bo jego organizm przestaje pracować. Siedziałem całą noc przy jego łóżku i obserwowałem go, dopóki nie usłyszałem ciągłego dźwięku sprzętu. Sprzedałem dragi kumpla i kupiłem sobie motor. Do szkoły chodziłem w kratkę. Wiesz. Zawsze było coś ciekawszego do roboty. Może nie wyglądam na takiego, ale mam sporo zainteresowań, na które poświęcałem czas, który był przeznaczony na szkołę i naukę.
Miałem gdzieś szkołę. W sumie nauczyciele cieszyli się, gdy mnie nie było. Dobrze pamiętam jedną lekcję. Z kumplem założyliśmy na głowę nauczyciela wiadro pełne brudnej wody. Chcieli mnie z niej wyrzucić, ale ojciec im nie pozwolił. Nie wiem na jaką cholerę wtrącał się w moje sprawy, skoro na co dzień nie interesowało go co robię i gdzie jestem.
Papierosy i alkohol nie były dla mnie niczym nowym. Zacząłem palić chyba, gdy miałem trzynaście lat. Pić niewiele później. Imprezy zawsze kończyły się tak samo. Miałem łącznie dwóch najlepszych kumpli. Tego co się zaćpał i jeszcze jednego. Razem chodziliśmy na imprezy, piliśmy, opuszczaliśmy szkołę i robiliśmy burdy. Ba! Nawet dzieliliśmy się dziewczynami. Trzej muszkieterowie, którzy urządzali sobie zabawy w słoneczko i rosyjską ruletkę. Razem też trenowaliśmy różne sztuki walki. Matka chętnie dawała mi kasę na treningi, bo cieszyła się, że chociaż jedną rzecz robię dobrze. Wiedziała, że skoro nie wymusi na mnie nauki, to chociaż wesprze mnie w treningach. Wierzyła, że może wydorośleję i zacznę robić coś, co przyniesie mi owocną przyszłość. Niedoczekanie. Lubię swoje życie takim jakie jest.
Co trenowałem? Różne sztuki walki. Między innymi Ju-Jitsu, Krav Maga, Ninjutsu, Karate... Od małego uwielbiałem walkę. Dlatego też ćwiczyłem sztuki walki, które opłacała mi matka. Zaczęło się od karate, gdy miałem pięć lat. Teraz już nie trenuję sztuk walk, jako tako. Bardziej ćwiczę, by nie zapomnieć o wszystkich technikach. Prócz tego uczęszczałem też na zajęcia z bronią palną. Broń biała była mi znana z poprzednich zajęć. Broń palna jednak była bardziej mi potrzebna. Miałem ten dar, by trafiać bez pudła od samego początku, więc szybko zdobyłem pozwolenie na broń i kupiłem sobie pistolet. Tak, dobrze się domyślasz. To też kupiłem dzięki sprzedaży narkotyków.
Szkoły nigdy właściwie nie ukończyłem. Gdy Sonea szkoliła rekrutów, ja trafiłem do mafii. Zostałem dzięki nim płatnym zabójcą. Razem ze mną poszedł mój kumpel. Ten co nie tykał narkotyków, bo tamten drugi od dawna był zżerany przez robactwo. Coś czuję, że mój kumpel skrycie jest gejem. Może mi się tylko wydaje, że on coś do mnie ma. Nie wiem. W każdym bądź razie wszędzie jesteśmy razem, bo dobrze mi się z nim współpracuje. Życie w mafii było dla mnie sielanką. Wreszcie byłem tam, gdzie tak naprawdę pasuję. Zrobili ze mnie płatnego zabójcę. Śmierć nie ruszała mnie specjalnie... Sonea nic o tym nie wie. Wybuchła rebelia wtedy. Cóż... Nie mogę powiedzieć, że się nie zmieniłem. Mafia miała to do siebie, że członkowie gangu robili się agresywni wobec swoich bliskich. To zależało od gangu. Wiesz, te słynne włoskie mafie były bardzo rodzinne, ale ta w której ja byłem, kazała wręcz odciąć się od rodziny. Rodzice wtedy już nie żyli i pozostała mi tylko Sonea. Nie wiem, co się z nią wtedy działo. Nie wiem, co się z nią dzieje teraz. Wiem tylko, że myśli, że zabijałem rebeliantów. Taka jest oficjalna wersja tego, co się ze mną stało i dlaczego jestem w KOLCu. Prawda jest taka, że przez ten cały czas mafia pomagała rebeliantom. Może nie dawali większości zysków, ale część z nich była przeznaczana na pomoc. Broń, leki, jedzenie, ubrania, maszyny. Potrafiliśmy przemycić wiele rzeczy. Konstruowaliśmy bomby również. Nie patrz na mnie jakbym zarżnął Twoją matkę. Wielu z nas było szkolonych. Nauczyliśmy się cicho zabijać pionki przeszkadzające w grze. Nauczyliśmy się jak się kamuflować oraz jak konstruować bomby. Nie byle jakie bomby. Musieliśmy robić takie, które wypalą, tak jak to zaplanowaliśmy. Nie było mowy o pomyłce.
Gdy rebelia przeniosła się na tereny Kapitolu mieliśmy wybór. Albo odetniemy się od tego co się dzieje, albo dołączymy do któreś ze stron. Odcięliśmy się. Zostaliśmy w swojej siedzibie. Coin od początku wiedziała, że nie będziemy brani udziału w walce. Potrzebowaliśmy zaufania jednych i drugich. Kapitolu i rebeliantów. Mieliśmy mnóstwo kontaktów z obu stron. Nasz szef był twarzą Kapitolu. Tak, dobrze słyszysz. Miał swoje dwa wcielenia, ale o mafijnym wcieleniu wiedzieli tylko nieliczni. Gdy walka została zakończona i rebelianci wygrali wyszliśmy na powierzchnię. Alma miała swoje plany wobec nas. Wybrała sobie kilku najlepszych, by wysłać ich do Kwartału i kilku nadających się do Dzielnicy Rebelianckiej. Resztę kazała rozstrzelać. Szefa wtedy nie było. Podobno miał jakiś romans z Coin, ale nie mam zamiaru tego sprawdzać. Ja, mój kumpel, siostra kumpla i kilka osób trafiliśmy do Kwartału pod przykrywką oskarżenia o zabijanie rebeliantów. W rzeczywistości mieliśmy wtopić się w tłum i mieliśmy czekać na rozkazy. Druga grupa została w DR. Moja grupa to Cienie. Nazywamy się tak, bo tylko nasze cienie widać w trakcie morderstw, które dokonujemy. Tamta druga grupa zwie się "Chwała i Honor". Niby mają być dobrą drużyną, a w rzeczywistości zabijają tych, którzy nie podobają się Almie w Dzielnicy. Cienie pozostają w Kwartale.
Czym się zajmujemy? Zabijamy na zlecenie, sprowadzamy nowych klientów tutejszym dilerom i do burdelu. Dziewki również przesyłamy im w zamian za darmowe korzystanie z ich usług.
Co się gapisz? Każdy facet ma swoje potrzeby. Wyobraź sobie płatnego zabójcę, którego swędzi krocze i myśli tylko o tym, by zanurzyć się w ciepłym wnętrzu jakieś pięknej dziewki. Myślisz, że taki będzie myślał trzeźwo? Nie. Nie mamy jednak ani czasu, ani ochoty, by szukać sobie panienek na stałe. Zresztą. Zakochany człowiek zrobi wszystko byle tylko uratować najbliższą mu osobę.
Masz dziewczynę? Pewnie, że masz. Jesteś przykładowym mieszkańcem nowego systemu. Wyobraź sobie, że stoję przed Tobą i trzymam nóż przy jej tętnicy, by poderżnąć jej gardło. Żeby ją uratować będziesz musiał upodlić siebie, oddać wszystko co masz oraz obiecać, że Twoja córka, gdy skończy osiemnaście lat będzie należała do mnie. Nie będziesz myślał trzeźwo. Oczywiście, że lepiej by było pozwolić mi zabić Twoją ukochaną, bo przecież nie pozwolisz, by Twoja córka została przejęta przez mój gang i gwałcona przez każdego jego członka. Jednakże widząc ukochaną pełną we łzach, zgodzisz się na moje warunki. Zrobisz wszystko, by odzyskać ją. Dlatego nie mam dziewczyny. To mi przypomina pewną rzecz. Gdy dopiero byłem rekrutem w mafii szef dał mi jastrzębia i kazał mi go oślepić, by był mi posłuszny. Ja jednak nie chciałem go krzywdzić. Za pomocą głaskania zdobyłem jego zaufanie. Gdy to pokazałem szefowi, odrzekł tylko: "Nie zrobiłeś go posłusznym. Nauczyłeś go kochać." i skręcił jastrzębiowi kark. Nie ucz nikogo kochać, bo to tylko źle się dla Ciebie skończy. Nauczyłem się wtedy, że lepiej jest nie kochać. To tylko źle się kończy w tych czasach...
Co teraz? Chujnia. W takim wielkim, pierdolonym skrócie. Szerzej mówiąc jest chujowo, ale stabilnie. Zamknęli mnie w jakimś jebanym więzieniu. Że niby brałem czynny udział w zamachu, czy jak to te półmózgi nazwały rozpierdolenie mostu. Tak. Sypnąłem kilka osób. Niby dlaczego miałbym milczeć? Jedna z tych osób pieprzy moją siostrę za co z całego serca nienawidzę tego zaćpanego gnoja. Niech zdechnie we własnych rzygach, obsrany, gdzieś w kącie. W zamian za info dostałem zajebiście pusty apartament, czyli miejsca dla dwóch, a gnieździ się pięcioro. Przynajmniej nawpierdalałem się za darmochę i miałem okazję popatrzeć na krągłości panny Garroway. Potem zaskakująca informacja, że jednak mnie powieszą, a jeszcze później ubezwłasnowolnienie przez te szczury z Kwartału. Wolałem umrzeć poprzez stryczek niż być "uratowany" przez Kwartał. Mogą się dymać. Mam gdzieś ich los. Obchodzi mnie jedynie moje własne dobro. Niczyje inne. W końcu moja siostrunia umarła, nie? Nie? Przeżyła? A to pech. W każdym razie wielkie dzięki za pomoc kochana siostrzyczko.
Nie ukrywam się. Po chuj? Trzymam z tymi, którzy więcej dają. To chyba nie jest jakaś szczególna nowość. Chwilowo jestem na tak zwanych Ziemiach Niczyich, ale to tylko chwilowy stan. Już wkrótcę wrócę do Kapitolu. Jeżeli mam umrzeć z tego powodu to trudno. Nie mam zamiaru się ukrywać.*