Fred jest personą wyjątkowo osobliwą. Pozornie małomówny i niewinny chłopak, prostujący się przy siadaniu, chodzący w warkoczykach. Uśmiecha się złowieszczo tak, jakby w swojej głowie miał jakiś równie nikczemny plan. Na ogół sądzi, że nie chce źle. On chce słusznie i na tym polega różnica. Kiedy był młodszy, spisał swój własny kodeks wojownika, znany właściwie tylko jemu.

Po pierwsze, wojownik nie może się bawić. Musi działać pewnie i z rozmysłem. Musi zdobywać! Walczyć! Być mężnym i odważnym! Fakt faktem, Fred litości nie zna. Nie obchodzi go to, że masz go dość, że nie chcesz aby za tobą łaził, zadając niewygodne pytania. Gdyby ktoś poprosił go o zabicie, najprawdopodobniej w ogóle by się nie wahał (przynajmniej w jego przekonaniu). Trzeba być odważnym! Prawda jest taka, że jego odwaga graniczy z głupotą. Ma zdecydowanie większe mniemanie o sobie niż jest to prawdą. Uparcie wierzy w swoje męstwo, choć jest ono zapewne wyimaginowane przez samego Freda. Jestem odważnym i bezlitosnym wojownikiem, dlatego Odyn mnie wybrał, jak rzekłby sam o sobie.

Po drugie, wojownik powinien być mądry. Irytują go ludzie głupi, a także dzieci, które pewnie wybiłby w całości gdyby miał wybór. Kieruje się swoimi własnymi filozofiami, zapewne kompletnie odbiegającymi od przyjętych norm. Bywa cyniczny, jest nonkonformistą. Ma w nosie co myślą na jego temat inni, choć z pokorą przyjmuje uwagi. Przynajmniej przeważnie... Jeśli dotyczą nieważnych dla niego spraw... W innym wypadku podpala szmatkę (urwaną z rękawa) i rzuca pod nogi człowiekowi, który mu się naraził, tak w ramach nauczki.

Po trzecie, wojownik powinien być zdecydowany. On jest zdecydowany, a może raczej – uparty. Nie da się do niego przemówić, kiedy nie chce słuchać. Jest niewiele osób na które właściwie zwraca uwagę. Zapytany, odpowiada zupełnie szczerze, w myślach pozostawiając jedynie elementy, które mogłyby go jakoś zdradzić. Ma wybujałą wyobraźnię i często kombinuje pod swoją brązową czupryną różne intrygi, jakie miałby wprowadzić w życie. Z reguły rzadko się odzywa, uważając to za zbędne.

Po czwarte, wojownik powinien być wierny swoim bogom, tak jak on, Fred, ten z KOLCa, który ujrzał samego Odyna! Tak naprawdę... On naprawdę wierzy w całą mitologię nordycką. Uważa, że Loki czasem z niego kpi, że Odyn jest z niego dumny, a Thor zsyła swoje pioruny dając mu znaki. Fred uważa także, że jest to jedyna słuszna wiara. Kiedy ktoś z niego kpi, odsyłam do punktu pierwszego. Kiedy ktoś go drażni, podobnie. Tak naprawdę jest zamknięty w swoim małym światku, niegdyś nawet podejrzewano go o autyzm.

A co z poczuciem humoru, wrażliwością? Ma poczucie humoru, jednakże znając życie jego żarty zabawne są tylko dla niego. Natomiast jego wrażliwość ogranicza się do ewentualnej sztuki. Wysłucha, choć nie jest dobrym rozmówcą. Jego rady wbrew pozorom nie są takie głupie, choć zdarza mu się powiedzieć „Co? Nakrzyczał na ciebie? Wiesz co... Ja bym mu za to dał zepsuty ser albo podpalił jego bluzkę”. Nieważne... On naprawdę swój kodeks (który liczy z pewnością zdecydowanie więcej punktów) traktuje poważnie, a każde naruszenie go wywołuje u niego panikę. Woli skupiać się na celu zamiast rozdrabniać między ludzi. Emocje go przerażają i kiedy przywiąże się do kogoś zanadto, zaczyna go unikać. Z drugiej strony... Sojuszników trzeba mieć, prawda? Jest to nieliczna grupa ludzi, których do siebie dopuszcza. Często podchodzi do tego zbyt emocjonalnie... W życiu by się nie przyznał! Reszta najwyraźniej nie jest tego godna. Albo przeciwnie - jest i właśnie tego Fred się boi. Między innymi dlatego utrata rodziców nie zrobiła na nim takiego wrażenia? W dużej mierze wciąż jest nieodkryty... I w dużej mierze wciąż jest dzieckiem, które naczytało się o wojnach i naspalało posiłków.