*Isabelle przyszła na świat 14 stycznia 1980 roku w Kapitolu, gdzie wraz z siostrą, ciotką oraz ojcem przeżyła swoje zupełnie zwyczajne i regularne dzieciństwo. Do szkoły uczęszczała zgarniając najlepsze dyplomy oraz oceny, praktycznie nie miała problemów pośród rówieśników, a jej zachowanie pośród rodziny, jak i w stosunku do kolegów, było wzorowe. Jej życie zawsze wychodziło na prostą; zawsze też spadała przysłowiowo 'na cztery łapy'. Niestety, matka Belle zachorowała na raka i umarła zupełnie niespodziewanie i nagle. Po jej śmierci do domu Scovelów zawitała ciotka Izzy - Shadya, która swoją dobrze płatną i dogodną posadą utrzymywała rodzinę. Po dłuższym czasie jednak siostra Belle - Odine, oraz panna Nair wyprowadziły się i zostawiły Isabelle wraz z ojcem w domu, gdy byli już zdolni utrzymać się samodzielnie poprzez pracę Isabelle. Izzy zawsze bardzo lubiła Igrzyska w młodości, jednak to głównie zasługa tego, że do pewnego czasu nie zdawała sobie sprawy z pewnych rzeczy. Z wiekiem i postępem czasu świadomość kobiety rosła, a stosunek do igrzysk zmieniał się diametralnie na negatywny. Któregoś dnia Isabelle wyprowadziła się od ojca i zamieszkała we własnym domu, ustanawiając siebie jako niezależną osobę. Pewnego dnia składając kwiaty na grobie matki na cmentarzu Izzy spotkała kruka, wręcz śledzącego ją. Może się to wydawać ekscentryczne, ale kobieta zabrała go ze sobą; jakby był namiastką, wspomnieniem matki. Niewiele czasu potem Isabelle przeniknęła do rebelii w zmiecionym dawno z powierzchni ziemi Dystrykcie Trzynastym, gdzie jej zadaniem była inwigilacja Kapitolu i szpiegowanie mieszkańców. W końcu przyszedł ten dzień, ten wiekopomny dzień, który Kapitol miał pamiętać na zawsze - powstanie rebelii. Po inwazji wojsk prezydent Almy Isabelle została przyjęta jako doradczyni prezydent Coin oraz osiedliła się w kwaterze oddalonej niewiele kilometrów od miasta. Była jednak oburzona za zbeszczeszczenie ulic miasta w takim stopniu, nie mówiąc już o miejscach świętych, w tym wymieniony wyżej cmentarz. Na tę chwilę Isabelle rozpamiętuje przeszłość i rozważa, czy faktycznie zwalczanie ognia ogniem zwalczy tylko i wyłącznie ogień, a nie ogień wraz z niewinnymi istnieniami. Póki co jednak pozostaje na swojej dogodnej pozycji doradczyni pani prezydent Coin, utrzymując porządek na tym pobojowisku, gdzie potrzeba reformacji; jednak wciąż nie rezygnuje z rozważania swojego dylematu. Izzy jednak przez swoje poglądy o równości i litości dla dawnych Kapitolińczyków oraz powstrzymywanie nadużywania władzy przez nowych władców nie jest mile widziana przez wszystkich w siedzibie... Jednak w stosunku do Almy Isabelle wciąż pozostaje dość; niepewna kroków sojuszniczki ostrożnie postępuje i nie wychyla się z grona doradców Coin. Mimo wszystko jednak pośród 'dawnych Dystryktczyków' poszukuje ludzi z podobnymi poglądami i wyrzutami sumienia dla dawnych mieszkańców metropolii.

--- Po Igrzyskach

Wpis z notatnika - 28 kwietnia 2283 r.

Czuję się słabsza niż kiedykolwiek. Mój czas ucieka, a kurtyna sceny, na której stoję, zaczyna się opuszczać w budzącym trwogę tempie. Moje niegdyś piękne, długie włosy przerzedziły się, jednak jakoś zachowuję przyzwoity wygląd. Noszę różne nakrycia głowy dla odpowiedniego zamaskowania; w końcu mogę odkurzyć swoje stare, steampunkowe ubrania. Rozważam ścięcie się nieco krócej, zanim wykończę się nerwowo. Jest teraz przecież tyle nowoczesnych, krótkich fryzur dla kobiet. Łysa Isabelle to nie ta sama Isabelle, ale może nie zauważę, jeśli będę mieć mniej na głowie.
Biorę chemię. Staram się nie przemęczać  i tak dalej, wszystko według zaleceń doktor La Shaw. Nie mam ochoty jej widywać, ale muszę. Panem mnie potrzebuje. Ja potrzebuję Panem. Wciąż w moim sercu jest jedno specjalne miejsce, dla jednej osoby. Potrzebuję tylko niewiele czasu, a wiem, że z nim odnajdę to, czego szukam.
Ocalę Panem przez autodestrukcją. Odbuduję zniszczone Dystrykty, nawet własnymi dłońmi, oddam niewinnym Kwartalanom ich wolność, znajdę jakieś rozwiązanie. A po drodze odnajdę miłość.
Potrzebuję tylko czasu.

*