„Szatan czai się w każdym z nas”.

KŁAMCA. Spokojnie mógłby walczyć o tytuł największego obłudnika z Lokim, skandynawskim bogiem kłamstw. Nie wstydzi się tego tytułu, no chyba że musi w danej chwili łżeć jak pies, żeby tylko jego fałsz nie okazał się oczywisty. Jednak, gdyby ktoś przypadkowo zapytał go o kłamstwa, które ostatnio powiedział… skłamałby… chyba, że byłby pijany, ale pijaństwo zostanie poruszone później.

PRZEDSIĘBIORCA. Od zawsze zainteresowany był pieniądzem, bo pieniądz równa się władzy (pomijając to, że polityka jest dla niego po trochu przedmiotem obrzydzenia), a on zawsze miał ambicje na bycie przedsiębiorcą roku, tuż po byciu kłamczuszkiem roku. Dla pracy byłby w stanie zrobić wszystko, przez co po trochu przypomina pracoholika (praca, praca, praca).
Jego pragnienia były natomiast dość często ukracane przez rodziców, tak więc wszelkie interesy (w szczególności te szemrane) toczyły się za ich plecami, ale jednak toczyły!
Poza tym, w stosunku do swoich obecnych „pracownic” i nielicznych „pracowników” bywa naprawdę miłym szefem… pomijając momenty w których życie potrafi być naprawdę ciężkie, a on nie ma na czym się wyżyć. Ale o tym później.


KOCUR(EK). Nie, nie jest zoofilem. Ale – owszem – kocha koty. Przypominają mu jego samego. Są nieufne, a ich zaufanie naprawdę trudno zdobyć – a jego na pewno nie przez żołądek. Jak już się je zdobędzie, to dopiero okresie wielu prób i wykorzystywania można dostrzec zaledwie(!) trochę ich prawdziwego charakteru. W końcu raz kocur wbija Ci pazury w dłoń, a następnie ten sam kot może uratować jakieś dziecko w trakcie pożaru. Tada! (Magicznie!)
Oprócz tego, Frans twierdzi, że tylko zwierzętom można zaufać w tych naprawdę ciężkich czasach jakie nadeszły, a tym bardziej w KOLC-u. Takie zachowanie odzwierciedla jego relacje z innymi ludźmi w życiu codziennym. Ufa nielicznym. W końcu w tych ciężkich czasach każdy może podkablować swojego sąsiada. Nie mówiąc już o tym towarzystwie (śmietance Starego Panem), w jakim przyszło mu siedzieć (kolejny raz…) w wyizolowanym otoczeniu, tylko że na znacznie mniejszym i może nieco bardziej przerażającym terenie.

ANARCHISTA? Nic mu się nie podoba. Najchętniej, to chciałby być w pełni wolny – bez państwa, bez głupich praw, które zabraniają mu tego, a tego. Jedyne co by go ograniczało to siła drugiej osoby, jej autorytet lub to, co ma do powiedzenia. Nie popiera żadnych systemów politycznych, bez względu na to czy chodzi tu o byłą władzę, czy obecną (Rebeliantów). Ma poczucie, że ciągle jest niezrozumiany przez świat, wpierw rodziców, obecnie oburzonego, nieco zdziczałego tłumu. Gdyby tylko mógł, zapewne wyniósłby się na ziemie niczyje (teleportując ze sobą budynek Violatora, ha, ha). Tylko czy kiedykolwiek mu się to uda? No właśnie. Sen o bezkresnej wolności i równości to jedynie Utopia… chociaż nie tak bardzo skomplikowana – oddziela go od niej tylko budowany na szybko mur, tysiące kilometrów i  brak możliwości teleportacji.
Znając życie i tak złamałby nawet swoje własne obietnice o swojej i czyjejś wolności, bo Frans to taka persona, która lubi wiedzieć i mieć kontrolę nad wszystkim, co się porusza i  używa, choćby w najmniejszych stopniu mózgu. A to nieco kłóci się z jego anarchistycznymi ideami.

(NIE)PRZYJACIEL. Nie posiada zbyt wielu bliskich dusz. Ba, często nie wierzy w to, że posiada takie w swoim towarzystwie. Sam jest kłamczuchem, to dlaczego inni nie mieliby go oszukiwać? Ha! I tu jest pies pogrzebany…
Ale (!) istnieje szansa na to, że jest kimś zwyczajnie zaintrygowany i traktuje taką osobę z pewnego rodzaju sporą ulgą i odstępstwem od swoich normalnych humorów. Zdarza się i tak, że jest dla takiego kogoś milszy, łagodniejszy.

FILOZOF. Lubi pracę umysłową. Zwyczajnie ją kocha. Kocha książki, dokumenty, wiedzę! Wiedza, tak samo jak pieniądze, jest kluczem do sukcesu, do władzy, do dobrobytu, być może do wolności o której marzy (nawet tej utopijnej). Myślenie sprawia u niego euforię, a on ma poczucie, że jego mózg wcale, a wcale się nie starzeje – tak jak dzieje się to z ciałem. Być może dlatego też uważa się za młodego duchem. A czy taki jest… to zostaje w kręgu cudzej oceny.

WARIAT. Czasami bywa nieobliczalny. Nie wiadomo czy to przez pewnego rodzaju zirytowanie swoją beznadziejną sytuacją od niemal samego początku życia (uzależnienie od rodziców, uważanie na to, co inni powiedzą, znalezienie się w getcie). Zwyczajnie czasem mu odbija z różnych przyczyn. Ba, czasami gdyby mógł, to zwyczajnie stałby się totalnym wariatem, groźnym dla społeczeństwa. Lepiej nigdy nie dawać mu broni do ręki.
Ach… pewne jest to, że jeżeli komuś zazdrości czegoś bardzo, ale to bardzo mocno, to zrobi wszystko, żeby tylko to dostać. Tak samo bywa w osiągnięciu swoich celów… z tym, że trzeba pamiętać, że w obu przypadkach zrobi wszystkie, ale na pewno nie da się zabić… a tak przynajmniej wydaje się jemu.