Uśmiechała się, kiedy Frans mówił. Nie mogła się powstrzymać. W KOLCu był jej dom, a choć Frans bywał straszny, to czasem dało się z nim też normalnie porozmawiać. Ostatecznie był właścicielem interesu, nie damskim bokserem.
- Nie wiem. Może. Wiem, że otaczają mnie życzliwi ludzie, ale nikomu tak naprawdę nie mogę ufać. Poza Odairem, moim mentorem. To on mnie porwał... Znaczy, pomógł mi uciec. Teraz siedzę u jakiejś jego znajomej i generalnie od paru dni nie wyściubiam nosa, więc możesz przekazać klientom, że szybko się nie zjawię. - przemilczała to, że wolałaby już nigdy się nie zjawiać.- Słuchaj, przepraszam, że nie wyciągnęłam Cordelii, ale... To stało się za szybko. - wiedziała co nieco o relacjach panny Snow i jej chlebodawcy. Co prawda żadna z dziewcząt nie wiedziała niczego konkretnego, ale plotki szybko rozchodziły się w burdelu.- I... Zastanawiam się. Czy nie wiesz czegokolwiek o tym sabotażu podczas Parady? Czyj to był pomysł? Chodzi mi o to, że... - zamilkła na chwilę, zbierając myśli. - Ja wyrwałam się z piekła Igrzysk, póki co wyrwałam się też z KOLCa, ale cholera, tak nie może być! - podniosła głos tylko o ton, żeby nie zbudzić Isabelle. - Nie chcę reszty życia spędzić w jakieś dziurze, drżąc na każdą wzmiankę o Coin. Nie wiem czy masz jakiś plan, ale jesteś chyba najbardziej rozgarniętym człowiekiem w tym całym pojebanym getcie, więc jeśli jeszcze go nie masz, to lepiej jakiś szybko wymyśl. - jak zwykle, kiedy była zdenerwowana włączyły jej się przekleństwa.
"Samuel. Samuel." - obijało jej się po głowie, ale nie powiedziała tego na głos. Frans chyba nic nie wiedział o psie, a ona nie bardzo chciała żeby się dowiadywał. Bo po pierwsze to było takie dziecinne, a po drugie pewnie i tak miałby gdzieś bezpańskie zwierzę, skoro nie miał w tym żadnego interesu.

Numer telefonu Finnicka? Sabriel go nie miała. Do tej pory go nie potrzebowała, ale zdała sobie sprawę z tego, że kiedy tylko go zobaczy, będzie musiała o niego poprosić.
- Jasne. Potem Ci go podam. A co do planu... Sądzę, że Finnickowi uda się załatwić mi nową tożsamość i... Nową twarz. Wtedy nikt mnie nie pozna. - wytłumaczyła. Nie chciała się wgłębiać w szczegóły.
- I... Jest jeszcze jedna sprawa. Proszę, kiedy spotkasz Mathiasa le Bruna, powiedz mu, żeby zajął się Samuelem. Kiedy tylko dam radę, znajdę jakiś sposób, żeby go wyciągnąć z KOLCa. - poprosiła. Nie wspomniała, że Sam jest psem. Wolała nie. Frans nie wiedział o nim i lepiej aby tak pozostało. Może pomyśli, że to jakiś jej ukochany czy coś?