Czasem zdecydowanie ciężko było mi się przełamać. Kiedy wyszłam z domu dzisiejszego wieczoru w krótkiej sukience KLIK i niebotycznie wysokich szpilkach nie miałam pojęcia, na kogo trafię. Z papierosem w dłoni i mocnym  makijażem na twarzy wyglądałam co najmniej o pięć lat starzej, więc nie na swoje gówniane piętnaście lat. Do k**** nędzy, nie powinni mnie tam nawet wpuszczać, kluby dla dorosłych przeznaczone były dla pełnoletnich, jak sama nazwa wskazuje. Cóż, nie mogłam narzekać. I nie czułam się specjalnie młoda, za to atrakcyjna z każdą chwilą coraz bardziej, szczególnie kiedy minęłam kilku facetów w okolicy dwudziestki, którzy zmierzali zapewne do tego samego klubu co ja. Puściłam oczko jednemu z nich i uśmiechnęłam się zalotnie. Nie potrzebowałam sponsora, miałam cudowny stan konta, ale towarzystwo zawsze się przydawało. Zwłaszcza, że dziwnym trafem nikt nie chciał dzisiaj tu ze mną przyjść, śmieszne, zawsze ja stawiałam im drinki, kiedy kończyła im się kasa w portfelu. Bananowe towarzystwo.Dlatego utrzymywałam kontakt wzrokowy z drugą stroną ulicy, nie zbliżając się na razie. Byłam zbyt trzeźwa, nie dałabym się nawet dotknąć, prędzej zarzygałabym mu buty.Chłodny wiatr smyrał mnie po nagich ramionach, kiedy stawiałam kolejne, jak na razie pewne kroki. Wtedy nie zastanawiałam się jeszcze, co robiłam ze swoim życiem, płucami (dalej mnie to wali), wątrobą, sercem... Byłam piętnastoletnią dziewczyną, która znalazła nowe towarzystwo i nauczycieli, którzy przynajmniej nie zmuszali mnie do obleśnych rzeczy, a ja nie musiałam siedzieć cicho. Mogłam wybrać kogo tylko chciałam, spędzić z nim dowolną ilość czasu w dowolnie wybrany sposób. Wtedy to wydawało się najlepszą opcją na piątkowy wieczór, byłam w klubie poprzedniego dnia, nie poszłam do szkoły. Po prostu zrobiłam sobie małe wolne, bo byłam cholernie niewyspana. Matka nie zauważyła, ojciec miał nocny dyżur, a przed Dre zamknęłam drzwi. Stała reakcja obronna.Rzuciłam niedopałek na chodnik i pozwoliłam tlić mu się jeszcze przez moment. Wyjęłam z torebki komórkę i sprawdziłam godzinę - dochodziła północ. Na moje usta wpełzł delikatny uśmiech, kiedy dotarłam do drzwi i wymieniłam z bramkarzem porozumiewawcze spojrzenie. Wpuścił mnie, wskazując dłonią wolny stolik, ale pokręciłam głową i od razu ruszyłam do baru, zauważając, że sprawdzeni już na wejściu mężczyźni podążają za mną. Cały czas obserwowałam kątem oka jednego z nich zauważają, że po kilku krokach odłączył się od kolegów, kierując wyraźnie jednoznaczne spojrzenie na mnie. Przysiadłam na jednym z krzeseł i zamówiłam drinka, którego wypiłam niemal od razu po czym przystąpiłam do drugiego i trzeciego. Dopóki porządnie się nie rozluźniłam. Wtedy do mnie podszedł. Przedstawił się i zaproponował kolejkę, więc i tym razem nie odmówiłam. Jeszcze nie martwiłam się tym, w jaki sposób zdołam wrócić do domu i zabunkrować w pokoju, to nie była teraz najważniejsza sprawa.- Nie jesteś za młoda? - zapytał z uniesionymi brwiami, salutując mi szklanką. Nie zmroziłam go wzrokiem tak, jakbym to zrobiła teraz, nie rzuciłam chamskiej uwagi, bo wpadł mi w oko. Wzruszyłam tylko ramionami z szelmowskim uśmiechem. W życiu nie zgadłby, że miałam ledwie piętnaście i zdecydowanie nie powinnam wdawać się z nim w żaden flirt. Muzyka huczała mi już w uszach, a on (nie pamiętałam już imienia) wyciągnął mnie za rękę na parkiet. Objęłam go za szyję i właściwie nie musiałam robić nic więcej po tym, jak zaczął mnie całować. Zachłannie, łapczywie, kładąc ręce tam, gdzie piętnastolatka nie powinna sobie pozwolić. Ale tamtej Lophii zupełnie to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie, nie pozostawałam mu dłużna. Szczerze mówiąc, pamiętałam mnóstwo takich akcji, przy reszcie urwał mi się film, ale niezbyt umiałabym przyporządkować do tych facetów jakiekolwiek dane. Ten nieźle całował, chociaż znałam lepszych.Przyszłam sama do klubu, w którym raczej rzadko pojawiali się moi znajomi, więc nie spodziewałam się zobaczyć nikogo z nich... Pomiędzy jednym pocałunkiem a drugim, zanim dotarliśmy wreszcie w ciemny zaułek obok parkietu dostrzegłam kogoś, kogo nie miało tu być. I natychmiast zapragnęłam uciec z ramion tego gościa, który powoli dobierał się do zapięcia od mojej sukienki.- Wybacz, może innym razem - powiedziałam odsuwając go od siebie. Puściłam mu jeszcze oczko, pomachałam ręką, odwróciłam i w miarę równym, acz lekko niepewnym krokiem skierowałam się w kierunku stojącego spokojnie przy barze Jacka Caulfielda. Podeszłam do niego od tyłu i zakryłam oczy, szepcząc coś do ucha. Zanim zorientował się kim jestem, złożyłam na jego ustach szybki pocałunek, po czym wdrapałam mu się na kolana.- Co pijemy? - zapytałam dziarsko z uśmiechem na ustach, przygładzając lekko potargane włosy. Zrobiło mi się jakoś milej... Nie wiedziałam, z czego wynikała ta różnica. A może zdawałam sobie z tego sprawę, tylko byłam zbyt pijana.Tak naprawdę cieszyłam się, że przyszedł. I że był tam wtedy ze mną...