Te i inne pytania budziły Wasze wątpliwości, dlatego zdecydowaliśmy się stworzyć niewielkie vademecum.



Poniższy przewodnik pozwoli Wam odnaleźć się w pełni, w realiach forum. Mamy nadzieję, że kwestii niejasnych będzie coraz mniej, ale nie bójcie się pytać, jeśli wciąż nie wszystko jest dla Was klarowne.

Jeśli macie ochotę sami przygotować bardziej szczegółowy opis którejś z dziedzin, bądź utworzyć nową, dajcie o tym znać Administracji.

Powstanie Panem było rezultatem kolejnej wielkiej wojny światowej, której nie przetrwała żadna z głoszonych wcześniej religii. Gdy państwo było odbudowywane, istniała ona jedynie w przekazach i na kartach historii, a tych zdecydowano się nie uwzględniać przy tworzeniu kraju od podstaw.

Mieszkańcy Kapitolu wierzą w siebie, pieniądze i pozycję, jaką mogą dzięki nim zdobyć. Znają oczywiście wierzenia swoich przodków, jednak pomimo upływu lat nie zdecydowali się ich zaadaptować do swego społeczeństwa. Poszczególne jednostki wprowadziły religię, która odpowiadała im najbardziej, do swoich żyć, jednak nie jest to jeszcze zjawisko na skalę masową.

Śluby i pogrzeby odbywają się w całkowicie świeckim stylu w obecności urzędników, dzieci nie mają chrzestnych, a jedynie wybranych opiekunów. Nie ma kościołów, synagog, meczetów ani żadnych miejsc kojarzących się z boskim kultem. Jedyne święta to te państwowe.

Nieco inaczej rzecz ma się w dystryktach, w których, w miarę upływu lat, zaczęły pojawiać się rytuały i zjawiska nawiązujące do obrzędów dawnych religii. Mieszkańcy Czwórki polecają wypływających w morze pod opiekę Losu, w Siódemce świętuje się z okazji dnia przesilenia letniego, a w Jedenastce powstało już nawet miejsce, w którym mieszkańcy zbierają się, prosząc o urodzajne plony.

Wciąż nie obejmuje to nawet połowy mieszkańców dystryktów, dlatego nie można mówić o żadnych religijnych zrywach, czy praktykach na większą skalę. Wszystko toczy się swoim torem, powoli, w spokoju i w poszanowaniu odmienności.

Panem jest państwem powstałym na gruzach Ameryki Północnej zniszczonej przez falę kataklizmów - od trzęsień ziemi zaczynając, na wojnach kończąc. Zajmuje teren dawnych Stanów Zjednoczonych, stolicą natomiast jest Kapitol położony w niegdysiejszych Górach Skalistych. Otacza go trzynaście dystryktów.
Tereny, na których leżała dawniej Kanada i Meksyk, są powszechnie nazywane dzikimi. Nie rozwinęła się na nich żadna cywilizacja, jednak można tam spotkać nieliczne, wędrowne grupy zbiegów z nowego państwa. Na chwilę obecną uważa się, iż podniesienie poziomu wód w oceanach spowodowało, że pozostałe kontynenty zostały zalane, a Panem jest jedyną istniejącą cywilizacją.
Funkcjonowanie Kapitolu uzależnione jest od dostaw surowców z dystryktów. Każdy z nich specjalizuje się w jednej dziedzinie.

Dystrykt Pierwszy
Uznaje się, że jest to najbogatszy dystrykt Panem. Zajmuje się produkcją dóbr luksusowych dla Kapitolu, w tym diamentów i innych kamieni szlachetnych. Jest to także dystrykt zawodowców, wielu pochodzących z niego trybutów zwyciężało w Głodowych Igrzyskach. Przed rebelią panowała opinia, że Jedynka posiadała wiele specjalnych przywilejów, w tym dostawy luksusowej żywności i wyjątkowo łagodne prawo. Istniały w niej trzy zakłady jubilerskie. Faktem jest również to, że znaczny procent zamieszkującej ją ludności ma jasne włosy i niebieskie oczy.
Populacja: 23 843

Dystrykt Drugi
Położony jest najbliżej Kapitolu w otoczeniu gór i stanowi jeden z największych dystryktów. Pochodzi z niego wielu zawodowców, zwycięzców Głodowych Igrzysk. Jego specjalizacja to kamieniarstwo oraz - nieoficjalnie - produkcja broni dla Kapitolu. W Dystrykcie Drugim znajdują cztery kamieniołomy i dwie kopalnie, a otaczają je niewielkie wioski. Przed rebelią w Dwójce szkolili się również Strażnicy Pokoju, zatem wśród wszystkich dystryktów była ona tym, z którego najwięcej ludzi przenosiło się do Kapitolu. Ciekawostką jest także to, na terenie Dystryktu Drugiego znajduje się najgłębsze jezioro w Panem - Petris.
Populacja: 18 930

Dystrykt Trzeci
Zajmuje się przede wszystkim elektroniką, nowoczesnymi technologiami wykorzystywanymi później w Kapitolu. W Dystrykcie Trzecim produkowane są telewizory, komputery i telefony, zatem całkiem łatwo je tutaj nabyć w porównaniu z innymi dystryktami. Dzięki temu Trójka jest stosunkowo bogata. Wielu mieszkańców pracuje natomiast w fabrykach. Uważa się też, że w Dystrykcie Trzecim większość ludzi to umysły ścisłe, biegłe w fizyce i matematyce. Jako pierwszy zbuntował się on przeciwko Kapitolowi.
Populacja:  19 329

Dystrykt Czwarty
Z dystryktu tego, podobnie jak z Jedynki i Dwójki, pochodziło wielu zwycięskich zawodowców. Znajduje się nad morzem, a zamieszkujący go ludzie specjalizują się w rybołówstwie, mają także swoje lokalne wierzenia. Do Kapitolu są z niego dostarczane ryby i owoce morza, a także sól morska i glony, które znalazły zastosowanie w przemyśle kosmetycznym, farmaceutycznym i gastronomicznym. W lipcu 2282 roku Dystrykt Czwarty został zbombardowany - oficjalnie przez wojska Kapitolu - po tym jak za przykładem Trójki przyłączył się do rebelii. Obecnie trwa w nim odbudowa.
Populacja: brak danych

Dystrykt Piąty
Jego specjalizacja to produkcja energii elektrycznej dla całego Panem. Jednocześnie jest to jednak stosunkowo biedny dystrykt o wysokim stopniu zanieczyszczenia. Tereny zielone stanowią w nim jedynie około 15%. Przed rebelią w Piątce budowany był podobno reaktor jądrowy, lecz obecnie tylko rząd posiada informacje na temat tego, co się z nim stało. Mieszkańcy Dystryktu Piątego mają niebywałe zdolności techniczne.
Populacja: 7 932

Dystrykt Szósty
Produkowane były w nim poduszkowce i samochody, Szóstka była więc jedynym dystryktem, w którym znajdowały się lotniska dla tych pierwszych oraz odpowiedni system dróg dla tych drugich. Odpowiadała także za stworzenie Ekspresu Panem - głównego środka transportu po całym państwie. To tutaj przed rebelią odnotowano najwięcej prób ucieczek, głównie nieudanych, natomiast najlepsi  w dystrykcie mechanicy często sprowadzani byli do Kapitolu.
Wy wyniku wybuchu bomb atomowych z Trzynastki, trzy czwarte Dystryktu zostało zniszczone. Obecnie, głównie dzięki pomocy z Kapitolu, funkcjonują jedynie dwie średniej wielkości fabryki poduszkowców i samochodów.
Populacja przed wybuchem: 9 234
Populacja po wybuchu: 1 293

Dystrykt Siódmy
Niemal całą powierzchnię tego dystryktu zajmują rozległe lasy; dziedziną, w której specjalizuje się zatem Siódemka, jest produkcja mebli i papieru. Domy są w niej również znacznie trwalsze i lepiej umeblowane, a mieszkańcy potrafią świetnie posługiwać się toporem, siekierą oraz innymi narzędziami tnącymi, co niejednokrotnie przydawało się na arenie. W Dystrykcie Siódmym obchodzi się również dzień przesilenia letniego. Jako drugi przyłączył się do rebelii.
Populacja: 10 927

Dystrykt Ósmy
Był to dystrykt, który zajmował się głównie produkcją tekstyliów i odzieży - to tutaj szyło się mundury Strażników Pokoju. Dochody były w nim jednak bardzo niskie, a mieszkańcy, pracujący przeważnie w fabrykach, dorabiali jako nauczyciele. Przed rebelią do Ósemki często przybywali kapitolińscy projektanci mody, zdarzało się nawet, że niektórzy  z nich, bogatsi i mający większe wpływy, oferowali bardziej wyróżniającym się mieszkańcom dystryktu pracę w stolicy.
W wyniku wybuchu bomb w Trzynastce połowa dystryktu została zniszczona, ocalało zaledwie kilkanaście fabryk, otrzymujących teraz dotacje z Kapitolu.
Populacja przed wybuchem: 6 832
Populacja po wybuchu: 4 987

Dystrykt Dziewiąty
Znaczną część Dziewiątki, jednego z najmniejszych dystryktów Panem, zajmują pola uprawne, specjalizuje się ona w produkcji mąki. Dystrykt Dziewiąty posiada sześć fabryk i cztery młyny, piecze się w nim także regionalny chleb, transportowany często do Kapitolu. Teren dystryktu przecina rzeka o nazwie Aurem.
Populacja: 24 932

Dystrykt Dziesiąty
Jest to dystrykt specjalizujący się  w hodowli zwierząt oraz produkcji wyrobów mięsnych. Jego mieszkańcy są nielicznymi osobami w całym Panem, które potrafią jeździć konno. W Dziesiątce znajduje się także fabryka siodeł, dostarczanych później do Kapitolu. Zwierzęce skóry z tego dystryktu często transportowane są do Ósemki.
Populacja: 16 937

Dystrykt Jedenasty
Należy do najbiedniejszych dystryktów w Panem i podobnie jak Dziewiątka, zajmuje się rolnictwem, jednak na większą skalę. Otoczony jest sadami oraz polami zbóż i bawełny, na których mieszkańcy Jedenastki spędzają kilkanaście godzin dziennie. Zbierając się razem w wyznaczonym miejscu, proszą również o urodzajne plony. Ludność tego dystryktu jest przeważnie czarnoskóra lub o ciemnej karnacji.
Populacja: 31 826

Dystrykt Dwunasty
Był to najbiedniejszy dystrykt w Panem oraz najbardziej oddalony od stolicy, w którym ludzie zajmowali się górnictwem i wydobywaniem węgla kamiennego służącego do ogrzewania domów w państwie. Ludzie często umierali w Dwunastce z głodu. Dystrykt ten, po przyłączeniu się do rebelii, został zmieciony z powierzchni ziemi przez wojska Kapitolu w czerwcu 2282 roku.
Od wrześnie 2283 roku znajdowały się w nim obozy pracy dla Bezprawnych z Kapitolu, których zadaniem była odbudowa okolicy. W wyniku wybuchu bomb atomowych w Dystrykcie Trzynastym, Dwunastka przestała istnieć.
Populacja: 0

Dystrykt Trzynasty
Zajmował się wydobywaniem grafitu, posiadał również elektrownie jądrowe. W czasie Mrocznych Dni - powstania dystryktów - zagroził Kapitolowi, że użyje broni nuklearnej. Wynegocjowany został jednak układ, w którym Trzynastka zeszła pod ziemię, tworząc tam własne państwo i po cichu przygotowując się do kolejnego powstania. Reszcie Panem ogłoszono natomiast, że Dystrykt Trzynasty został zmieciony z powierzchni ziemi. Podczas rebelii po przerwaniu 74. Głodowych Igrzysk Trzynastka była głównym przeciwnikiem Kapitolu. Została jednak zbombardowana w grudniu 2282, a jej mieszkańcy z Almą Coin na czele przenieśli się do stolicy.
W wyniku wybuchu bomb atomowych Trzynastka przestała istnieć w grudniu 2283 roku.
Populacja: 0

Cywilizacja, którą znaliśmy, przestała istnieć. Dwudziesty pierwszy wiek przyniósł ludzkości same katastrofy, powodując, że zaczęła chylić się ku upadkowi w zastraszającym tempie. Schemat był prosty - Ziemia, planeta, którą tak długo bez konsekwencji eksploatowaliśmy, powiedziała dość. Co było dalej? Susze, huragany, pożary, podniesienie poziomu oceanów, które pochłonęły większą część kontynentów, wreszcie - brutalna wojna o resztki żywności i pozostające na wyczerpaniu, surowce naturalne. W rezultacie, w 2108 roku powstało Panem - państwo, podniesione z popiołów, zbudowane na gruzach miejsca, które kiedyś nazywaliśmy Ameryką Północną. Wspaniały Kapitol, otoczony przez trzynaście dystryktów, mających w założeniu wspierać się nawzajem i pracować dla wspólnego dobra. Jak stanowi Traktat o Zdradzie, dopiero wtedy obywatele zaczęli radować się pokojem i dobrobytem. Teoretycznie.

W rzeczywistości dystrykty nie były niczym innym, jak ośrodkami niewolniczej pracy, powstałymi po to, by grupa bogatych mieszkańców Kapitolu, mogła żyć na wysokim poziomie. Państwo funkcjonowało w ten sposób sto lat, ludność nie zamierzała jednak tak łatwo się poddać. W 2208 roku nastał okres, nazwany przez kolejne pokolenie Mrocznymi Dniami - powstanie dystryktów przeciwko Kapitolowi. Dwanaście uległo, Trzynasty zmieciono z powierzchni ziemi. I znów - teoretycznie. W rzeczywistości, Trzynastka, grożąc użyciem broni nuklearnej, uzyskała cichą zgodę stolicy na dalsze, niezależne egzystowanie. Ludność dystryktu zeszła pod ziemię, tworząc samodzielne państwo i zaczęła planować powstanie, podczas gdy reszta, nieświadoma jej przetrwania, walczyła z głodem i represjami.

W ramach kary za wybuch powstania, Kapitol zarządził, organizowane co roku, Głodowe Igrzyska. Każdy z dwunastu dystryktów musiał dostarczać daninę w postaci dwójki dzieci w wieku od 12 do 18 lat, dziewczyny i chłopca, którzy następnie byli poddawani specjalnemu szkoleniu. Dwudziestu czterech zawodników, zwanych trybutami, umieszczano na arenie pod gołym niebem, na której mogło znaleźć się wszystko - od piaszczystej pustyni, po skute lodem pustkowie. Tam mieli za zadanie walczyć ze sobą na śmierć i życie, a ostatnia żywa osoba zdolna utrzymać się na własnych nogach, zostawała oficjalnym Zwycięzcą, wygrywając dostanie życie i względną wolność. Igrzyska, transmitowane na żywo w telewizji w całym kraju, były propagowane jako święto, ważne wydarzenie sportowe, mające na celu jeszcze bardziej upokorzyć bezsilną ludność dystryktów.

Taki porządek trwał przez kolejnych kilkadziesiąt lat, aż do pamiętnych, 74. Głodowych Igrzysk. Wtedy to właśnie ruch oporu postanowił uderzyć. Piątego dnia turnieju arena została rozbita przez rebelianckie poduszkowce, a ośmioro wybranych trybutów uratowanych i przetransportowanych do Trzynastego Dystryktu. Pozostali, oskarżeni o współpracę z powstańcami, trafili do kapitolińskiego więzienia, skąd odbito ich kilka dni później.

Wydarzenie to stanowiło punkt zapalny dla od dawna przygotowującego się do rebelii państwa. Jako pierwszy spod jarzma Kapitolu wyzwolił się Trzeci Dystrykt, ośmielając Czwórkę, Siódemkę i Dwunastkę do pójścia w jego ślady. Stolica nie zamierzała jednak siedzieć cicho. Zarówno Dwunasty, Czwarty, jak i Trzynasty Dystrykt zostały zmiecione z powierzchni ziemi, tym razem - na dobre. Wojna trwała niemal pół roku, aż w końcu - pod koniec grudnia - wojska prezydent Coin wkroczyły do miasta, zajmując je i zaprowadzając własne porządki. Większość dotychczasowych mieszkańców zostało zamkniętych w specjalnie dla nich stworzonym gettcie, zwanym szumnie Kwartałem Ochrony Ludności Cywilnej, a mniej oficjalnie po prostu KOLCem. Sytuacja jest jednak daleka od ideału. Objąwszy urząd, Coin zapomniała o pomocy dystryktom, które - chociaż teoretycznie wolne - zostały pozostawione same sobie.

Medycyna w Panem jest bardzo wysoko rozwinięta, wynaleziono lekarstwa na większość chorób, nawet takich, które w przeszłości potrafiły dziesiątkować ludność. Co i rusz pojawiają się jednak nowe patogeny, głównie w wyniku mutacji, dlatego praca w laboratoriach nie ustaje.

Najbardziej rozwiniętą dziedziną medycyny jest chirurgia plastyczna. Lekarze wyszli naprzeciw oczekiwaniom mieszkańców Kapitolu i bardzo szybko nauczyli się jak bezinwazyjnie barwić skórę, wydłużać lub skracać kończyny i modyfikować każdy element twarzy. Różnokolorowe oczy? Spiczaste uszy? Kocie wąsy? Nic nie jest w stanie zaskoczyć dobrego chirurga plastyka.

Przy obecnym rozwoju medycyny i technologii w Panem nie ma już problemów z bezpłodnością… a przynajmniej nie mają go najbogatsi. Zabiegi in vitro są legalne i dostępne, jednak nie należą do najtańszych. Nie ma znaczenia, czy jesteś w singlem, czy szczęśliwą mężatką – jeśli masz pieniądze, możesz mieć dziecko.

Ratowanie ludzkiego życia nie jest już kwestią tak trudną, jak jeszcze kilkanaście lat temu. Nowoczesny sprzęt, błyskawicznie działające leki i wysokie kwalifikacje lekarzy sprawiały, że śmiertelność w Kapitolu była bardzo niska.

Lekarstwa w Dzielnicy Rebeliantów pozostają powszechnie dostępne, jednak mieszkańcy Kwartału nie mogą pozwolić sobie na luksus, jakim jest na przykład morfalina, czyli lek natychmiastowo uśmierzający ból. W getcie nawet zwykłe tabletki przeciwbólowe są na wagę złota.  

Homoseksualizm
Małżeństwa osób tej samej płci zostały zalegalizowane na długo przed rebelią. W kolorowym (tęczowym) Kapitolu nikt nie krzywił się na widok dwóch mężczyzn trzymających się za ręce bądź kobiet wymieniających publiczny pocałunek. Jednak w dystryktach trudno było o taką tolerancję, homoseksualizm uważano za symbol totalnego zepsucia Kapitolińczyków. Dopiero rząd Almy Coin rozwiązał tę kwestię, wprowadzając jednakowe prawo dla stolicy i dystryktów. Mieszkańcy tych drugich nie do końca się do tego przyzwyczaili, ale mogą już zawierać małżeństwa jednopłciowe.

Adopcja dzieci
Jest możliwa zarówno przez pary hetero, jak i homoseksualne, nie wprowadzono żadnych różnic. Powinny one spełniać wszelkie wymagania socjalne i być przygotowane na wszelkiego rodzaju wizytacje opieki społecznej. Mieszkańcy Kapitolu mogą adoptować dzieci z dystryktów, a rząd Almy Coin wprowadził też odwrotną możliwość. Uregulowano także kwestię handlu dziećmi, który został zakazany, ponieważ wcześniej przymykano oko na tego rodzaju proceder.

Pełnoletniość
Pełnię praw obywatelskich otrzymuje się w dniu ukończenia osiemnastego roku życia. Chociaż Panem leży na terenach dawnych Stanów Zjednoczonych, gdzie wyznacznikiem było dwadzieścia jeden lat, próg wiekowy został obniżony.

Współżycie
Wiek inicjacji seksualnej został zawyżony, seks można legalnie uprawiać dopiero od osiemnastego roku życia. Nie jest to specjalnie przestrzegane, jednak w wypadku udowodnienia winy osoba, która współżyła z kimś niepełnoletnim, jest narażona na karę grzywny bądź pozbawienia wolności.

Przestępstwa na tle seksualnym
Awoksom ucinano języki, a gwałcicielom przyrodzenia. Za udowodnione przestępstwo na tle seksualnym karą jest kastracja.

Prostytucja
Nie jest zdelegalizowana, domy publiczne działają na zasadzie niepisanej umowy. Władze nie wtrącają się do ich działalności, ale w przypadku skargi potwierdzonej inspekcją, takie przybytki zostają zrównane z ziemią.

Używki
Za czasów świetności Kapitolu dostęp do używek był powszechny, nawet młodzież nie miała problemu z zakupem alkoholu, papierosów bądź zdobyciem morfaliny. Legalnie można to wszystko zażywać od szesnastego roku życia.

Kara Śmierci
Grozi za szpiegostwo, działanie na szkodę Jedynego Słusznego Państwa Panem, morderstwo oraz terroryzm. W razie postawienia kogokolwiek w stan oskarżenia, w siedzibie Rządu zbiera się specjalna Rada, której członkowie debatują nad słusznością wyroku. Prawo łaski ma jedynie prezydent państwa. Forma wykonania kary zależy od postawionych zarzutów i może odbyć się poprzez zastrzyk, rozstrzelanie bądź powieszenie.

Ubiór zajmuje ważne miejsce w życiu człowieka. Często wydaje się pierwszą opinię o osobie właśnie na jego podstawie. W Kapitolu, jak i w całym Panem, nie jest inaczej.

Na początku warto zauważyć, że do czasów ostatniej rebelii różnice między modą w Kapitolu a modą w dowolnie wybranym dystrykcie były diametralne. W stolicy uwielbiano kolory, innowacyjne kroje, sztucznie otrzymywane materiały, wysokie obcasy, mocny makijaż, wymyślne fryzury. Przez co trybuci zawsze zderzali się z inną rzeczywistością, ponieważ w ich rodzinnym miejscu zamieszkania ludzie starali ubierać się skromnie, aczkolwiek schludnie. Stawiano na naturalność z prostego powodu - ludzie nie mieli czasu, żeby się nad tym zastanawiać, stawiać to na nadrzędnym miejscu. Oczywiście, istniały różnice między Dwunastką a Jedynką, często wynikające z usposobienia klimatu i statusu majątkowego.

Aktualnie, w dużej mierze dzięki otwarciu granic między Kapitolem i Dystryktami, napływem ludności Trzynastki, różnice zacierają się. Ludność żyjąca w stolicy nie widzi potrzeby zakładania strojów śmiało nadających się do określenia mianem „sztuki”. Zdarza się, że ludzie czerpią inspirację z siebie nawzajem. Jedynie KOLC zmuszony jest do życia w gorszych ubraniach niż te, które nosili mieszkańcy Piątki, Ósemki bądź innych sektorów Panem.

Ważnym aspektem Starego Kapitolu były odbywające się cztery razy do roku imprezy nazywane DAYS OF FASHION. Każda taka edycja trwała dokładnie siedem dni, podczas których wybiegi stawały się rozgrzane do czerwoności, zamki suwały się w górę i w dół, modelowano fryzury i nakładano makijaż w odliczeniu co do sekundy. Projektanci prezentowali swoje kolekcje na najbliższy sezon, lansowały się nowe nazwiska, często także poza budynkami urządzano pokazy uliczne. Dzięki temu wydarzenie zyskało swoją między sezonową edycję, trwającą około trzech dni - DAYS OF STREET FASHION. Wtedy wyjścia obywały się na chodnikach, jezdniach, mostach… dosłownie we wszystkich zakątkach miasta.

Praca w modelingu, niezależnie od czasów, w których się żyje, to ciężki kawałek chleba. W uwadze na ilość mieszkanek i mieszkańców stolicy będących zafascynowanych branżą modową castingi na pokazy, sesje przechodzili jedynie najlepsi. Do tych zaliczało osoby pracujące, wcześniej bądź później, pod opieką agencji MEIN.
Zawód po rebelii przeżywa odrodzenie, ponieważ ludzie, zgodnie z prawami marketingu nie przepadają za oglądaniem towarów, ubrań na manekinach. MEIN odradza się i poszukuje nowych twarzy.

Fotografowie, projektanci i makijażyści, przynajmniej ci pracujący z najlepszymi, to dość zamknięte grono. Ale sprawa nie wygląda tak, że nic nie potrafią. Zdecydowanie nie! Należy wspomnieć, że wykorzystują całkowicie potencjał kryjący się w nowych sprzętach, materiałach. Projekty co sezon zaskakują. W tym wypadku nic się nie zmieniło. Teraz odradzający się w innym guście rynek modowy nie zmienia się pod tym kątem.

Co z czasopismami? Comiesięcznie, oprócz słabych pisemek z sekcji mody męskiej i żeńskiej, wydawany był OUTFLOW - najbardziej prestiżowy jak też jedyny. Niestety jego redaktor naczelny najpewniej został zabity podczas rebelii, tak samo ma się sprawa z naczelnymi działów, dziennikarzami.
Aktualnie gazeta nie jest wydawana.

Zakupy nie zmieniły się aż tak bardzo. Od zalania dziejów istnieją sklepy, marki bardzo prestiżowe jaki i marki przeznaczone dla mniej zamożnych. Jedynie sklepy z używaną odzieżą to prawdziwe perełki.

Warto wspomnieć, że w tej branży stawiało się i nadal stawia się na kreatywność. Wcześniej ciężko było przejść przez drzwi do high fashion. Teraz, w czasach Nowego Kapitolu, moda kreowana jest w nowym, bardziej ogólnospołecznym kierunku. Chociaż oczywiście zdarzają się wyjątki. 

Pierwszych znamion powstawania współcześnie istniejącego wojska można doszukiwać się w Trzynastce, gdzie to każdy z mieszkańców nieistniejącego Dystryktu przechodził chociażby podstawowe szkolenie, zarówno w posługiwaniu się bronią palną, jak i w walce wręcz. Część z ludzi, jednakże miała możliwość kontynuowania ćwiczeń i to oni właśnie stanowią trzon współczesnej armii. Wśród nich znajdują się osoby najwyżej postawione, zarówno dzięki większemu doświadczeniu, jak i, również, przychylności pani prezydent, pod okiem której żołnierze Ci byli szkoleni. Poza nimi do wojska należą osoby, którym udało się zaciągnąć jeszcze przed czy już w trakcie trwania rebelii, przeszli oni jednak o wiele krótsze przygotowanie do czynnej służby, zatem wielu z nich nie posiada wysokiego stopnia. Jedynie Ci, którzy podczas bitw zasłużyli się w sposób znaczący zostali uhonorowani przez Almę Coin i wyniesieni ponad stanowisko zwykłego szeregowego.
Cała armia dzieli się na pięć korpusów, w którym każdy ma przydzielony swój własny zakres obowiązków i konkretne przywileje:

1. Szeregowi  - korpus, w którym startuje każdy nowo zaprzysiężony żołnierz. Stoi on najniżej w hierarchii wojska, a co za tym idzie, osoby wchodzący w jego skład odpowiedzialni są za najgorszą robotę. To oni, w głównej mierze, patrolują ulice, ich wysyła się do rutynowych kontroli. Służba na pozycji szeregowego trwa trzy lata, podczas których wojskowy przechodzi wszelkie potrzebne szkolenia, oraz zapoznaje się z administracją swojej jednostki.
   
   
2. Podoficerowie -  korpus, zajmujący drugie miejsce w hierarchii wojskowej. Żołnierze do niego należący mają, w przeciwieństwie do szeregowych, prawo do drobnego odstępowania od rozkazów podczas pracy w terenie. Kontrolują oni szeregowych i raportują oficerom o skuteczności (bądź nie) ich działań. Służba na tej pozycji trwa cztery lata.
   
   
3. Oficerowie - korpus, który ma duże znaczenie w całej strukturze. Oficerowie, jako pierwsi, dostają własne oddziały, jednostki, nad którymi sprawują pieczę. Do ich obowiązków należy szkolenie niższym stopniem żołnierzy, oni również odpowiadają za dopilnowanie by szeregowy po odbyciu odpowiedniego stażu mógł awansować. Lub też nie.
   Służba na pozycji oficera trwa, co najmniej, cztery lata.
   
   
4. Starsi oficerowie - korpus, który odpowiada za funkcjonowanie drobniejszych podjednostek. Starsi oficerowie kierują już grupami o wiele bardziej złożonymi, zajmują się przydzielaniem oddziałów od odpowiednich stref, odpowiadają za porządek panujący na koszarach, gospodarkę tam panującą. Służba na tym stanowisku trwa pięć lat.
   
   
5. Generałowie - to korpus stojący najwyżej, zaś wojskowi osiągający ten stopień po części wyciągani są z aktywnej służby. Generałowie odpowiadają za całą administrację wojska, sprawy finansowe, normy prawne. Oni, wraz ze starszymi oficerami stanowią sąd polowy i decydują o nadużyciu, bądź nie, władzy przez żołnierzy. Okres służby na tym stanowisku nie ma granicy, gdyż jest to najwyższe możliwe stanowisko.
   

Awans z korpusu do korpusu możliwy jest nie tylko za sprawą odbytego wymaganego stażu na danym stanowisku, inną opcją jest zasłużenie się w sposób specjalny, czy to na polu bitwy, czy też podczas działań codziennych.
Służbę wojskową można rozpocząć dopiero w wieku dziewiętnastu lat, rok po osiągnięciu dojrzałości. Wcześniej, jedyną możliwością jest zapisanie się na specjalny, roczny kurs przygotowawczy, jednak i to wymaga pełnoletności.

STRAŻNICY POKOJU
Od dnia 4 kwietnia, kiedy to nieznanej grupce zamachowców udało się odbić transport przewożący niebezpiecznych więźniów wśród władz zawrzało, w następstwie czego doszło do przymusowej częściowej mobilizacji i wcielenia Strażników Pokoju w wojskowe szeregi. Wraz z nią Ci, którzy nie posiadali jeszcze stopni wojskowych zostali przydzieleni do korpusu szeregowych oraz zobowiązani do przejścia podstawowych szkoleń . Ich awans dopuszczalny jest dopiero po roku służby na danym stanowisku, bądź w wypadku wyjątkowego zasłużenia się ojczyźnie i rodakom.
Wraz z mobilizacją poszerzony został zakres obowiązków Strażników. Oprócz odbywanych do tej pory patroli i egzekwowania prawa muszą oni brać udział w podstawowych ćwiczeniach swoich korpusów oraz, przynajmniej dwa razy w miesiącu, stawić się na wspólnej musztrze.

OBOWIĄZKI ŻOŁNIERZY
Do obowiązków wojskowych należy, przede wszystkim, zachowanie ładu i porządku w stolicy, jak i w całym Panem. Przeprowadzają oni patrole na ulicach Dzielnicy i Getta, pełnią straż podczas wszelakich uroczystości, dbają o bezpieczeństwo każdego obywatela, ścigają i zatrzymują podejrzanych. Żołnierze są również uprawnieni do przeprowadzania rewizji osobistych, kontrolowania dokumentów przechodniów oraz zatrzymywania osób, które ich zdaniem zachowują się w sposób odstępujący od normy.
Żołnierze są zobowiązani słuchać rozkazów przede wszystkim osób o wyższym stopniu, uprawionych do wydawania takowych, Ministra Obrony Narodowej oraz głowy państwa. Wszelakie posłuszeństwo wobec innych osób uznawane będzie za niesubordynację.

SYSTEM KAR
Za nie wykonywanie swoich obowiązków, przez co rozumie się:
*nadużywanie władzy (nieuzasadnione aresztowania, ataki na wolnych obywateli, etc.);
*niestawienie się na musztrze/ćwiczeniach;
*nieposłuszeństwo wobec dowódców;
*niewykonywanie rozkazów;
wprowadzone zostaną kary, za egzekwowanie których odpowiadają starsi rangą. Fabularnie każdy z żołnierzy oskarżony o jakiekolwiek przewinienie zmuszony będzie do wykonania wyznaczonych mu dodatkowych zadań oraz otrzyma on oficjalne ostrzeżenie (które technicznie równa się odjęciu 15 PMG danej postaci). Każda następna niesubordynacja karana będzie surowiej, w przypadku drugiego ostrzeżenia (- 30 PMG) żołnierz może otrzymać dodatkowe godziny patroli/służby na dłuższy okres czasu, czy też zostać zmuszony do prac porządkowych na terenie Koszar (kara będzie zależna od rodzaju przewinienia), zaś za trzecim razem każde nieposłuszeństwo równa się degradacji na stopień niższy, bądź też – w przypadku szeregowych – wydaleniu z wojska (- 50 PMG).

Ludzie z natury są stworzeniami społecznymi i szukają kontaktu z innymi. Dlatego też Dystrykt Trzeci, lider w dziedzinie technologii, zaczął pracować nad ułatwieniem społeczeństwu komunikowania się.

Na początku były to zwykłe telefony i komputery, które były używane tylko i wyłącznie do dzwonienia. Wszystko się jednak zmienia, ludzie z Trójki, którzy posiadają niezwykłą wyobraźnię, ale także umiejętności, zajęli się usprawnianiem urządzeń elektronicznych i z czasem procesory telefonów i laptopów były coraz lepsze, baterie wytrzymalsze, a ludzie nie wyobrażali sobie życia bez tych wielofunkcyjnych urządzeń .

Następnie przyszła era wideo rozmów; każdy chce widzieć swojego rozmówcę, to naturalne, dlatego wynalazcy, bo z pewnością można tak nazwać mieszkańców Trójki, opracowali modele laptopów, a potem telefonów, które umożliwiały połączenie się z daną osobą i rozmawianie z nią przez kamerę, wmontowaną w urządzenia.

Ale to wszystko było mało istotne, nie zadawalające; wkrótce na rynku pojawił się tablet, połączenie wygody telefonu i wielofunkcyjności laptopa. To była nie tylko innowacja, która ułatwiła ludziom życie, ale także krzyk mody. Pokazanie się z tabletem w ręku było równoznaczne z dobrym gustem.

W międzyczasie wprowadzono także hologramy, były one używane głównie przez urzędników, żeby skontaktować się ze swoim szefem, ale także, umożliwiały wprowadzenie zmian w projektach i czyniły pracę bardziej efektywną.

Te innowacje są powszechne wszędzie oprócz KOLCa; tamtejsza ludność nie ma dostępu do tak zaawansowanych technologii. Zaraz po rewolucji, wszyscy mieszkańcy Kapitolu zostali zamknięci w zonie, z której nikt nie może wyjść, ani wejść. Co więcej, komunikacja także jest ograniczona, dlatego sprzęty powszechne poza KOLCem, są nieosiągalne dla Kapitolińczyków. 

Aby obywatele jedynego właściwego państwa Panem posiadali odpowiednie wykształcenie, potrafili budować zdania złożone, obliczyć silnię dla siedmiu, odróżnić lipę od świerku oraz nakrywać do stołu przy uroczystościach, powstał system szkolenia. Dzieci od narodzin aż do piątego roku życia pozostają pod opieką swoich rodziców, podczas której powinny nauczyć się rozpoznawać podstawowe kolory, budować proste zdania, posługiwać się podstawowymi jednostkami czasu, masy, objętości oraz małymi liczbami. Przekazanie tej wiedzy dziecku leży w obowiązku rodziców. Dzięki temu może ono wstąpić do każdej szkoły pierwszego rzędu.

Dzieci Kapitolu po zdobyciu podstawowej wiedzy idą do:
- Szkoły Podstawowej (lata 6-14 - obowiązkowo)
- Szkoły Średniej (lata 14-18 - opcjonalne)
- Szkoły Wyższej (od 18 lat - opcjonalnie, wymagana Szkoła Średnia)

Uniwersytet w Kapitolu mieści się w centrum miasta, na terenie Dzielnicy Wolnych Obywateli. Semestr jesienny zaczyna się na przełomie sierpnia i września i trwa do połowy grudnia, a wiosenny - na przełomie stycznia i lutego, a kończy w maju.
Ma sześć wydziałów, na które składają się poniższe kierunki:




Po ukończeniu edukacji w szkole podstawowej dziecko może samodzielnie pracować na pełen etat jako pracownik drugiej klasy. Po ukończeniu szkoły średniej dziecko może pracować jako pracownik pierwszej klasy lub asystent specjalisty. Po ukończeniu szkoły wyższej może zarabiać jako specjalista, np. lekarz lub architekt, lub założyć przedsiębiorstwo.

Dystryktczycy po zdobyciu podstawowej wiedzy idą do:
- Szkoły Podstawowej (lata 6-12 - obowiązkowo)
- Szkoły Średniej (lata 12-16 - opcjonalnie)

Po zdobyciu wykształcenia w szkole podstawowej dziecko gotowe do bycia pracownikiem drugiej klasy. Od 12 roku życia dziecko może przejść do szkoły średniej, jednak mało która rodzina może sobie na to pozwolić. Po tym może zostać pracownikiem pierwszej klasy lub założyć własne przedsiębiorstwo.

Prezydent Panem pełni najwyższą funkcją w państwie, jego kadencja trwa cztery lata i może być pełniona maksymalnie trzy razy. To on powołuje rząd, podpisuje jego ustawy (ma prawo veta w stosunku do zgłoszonych projektów), posiada zwierzchnictwo nad siłami zbrojnymi i nadaje stopnie wojskowe.

Wybory
Co cztery lata ludność każdego z Dystryktów wybiera swojego burmistrza, mieszkańcy Kapitolu wybierają prezydenta.  Kandydat na burmistrza Dystryktu winien z niego pochodzić i mieć ukończone 30 lat. Żeby kandydować na prezydenta Kapitolu należy mieć ukończone również lat 30, nie wymaga się jednak pochodzenia ze stolicy.
Wybory przeprowadzane są w sierpniu, aby we wrześniu jedenastu burmistrzów i jeden prezydent wybrało prezydenta Panem we własnej osobie, którego pierwszym krokiem jest powołanie własnego rządu.

Rząd
Jest powoływany przez prezydenta Panem, który dobiera sobie jedenastu współpracowników z grona ubiegających się o to polityków, z których każdy powinien posiadać co najmniej średnie wykształcenie i doświadczenie na kierowniczym stanowisku.

Rząd, większością zwykłą, wybiera spośród siebie wiceprezydenta.

W skład Rządu wchodzą przewodniczący poszczególnych Ministerstw, prezydent oraz wice prezydent. Każdy z jego członków posiada inicjatywę ustawodawczą, a projekty ustaw przegłosowywane są większością zwykłą. Jedynie prezydent posiada prawo veta.

Ministerstwa
Przewodniczącymi Ministerstw zostają osoby wskazane przez prezydenta na członków Rządu, posiadające wiedzę oraz doświadczenie z zakresu obejmowanego urzędu.
W skład poszczególnych ministerstw wchodzą także dyrektorzy poszczególnych sekcji, sekretarze, podsekretarze, asystenci, doradcy i wszelkiej maści pracownicy biurowi.

Ministerstwo Edukacji i Nauki
Posiada zwierzchnictwo nad wszystkimi szkołami w Panem oraz Uniwersytetem w Kapitolu. Do głównych zadań ministerstwa należą sprawy związane z kształceniem ogólnokształcącym, specjalnym i zawodowym. Ministerstwo organizuje i rozstrzyga sprawy egzaminów państwowych, zarządza pomocą stypendialną, a także zatrudnianiem nauczycieli, ich awansem i wynagrodzeniami. Sprawuje pieczę nad projektami naukowymi, dofinansowuje je w miarę potrzeb.

Ministerstwo Finansów i Skarbu Państwa
Jednym z jego podstawowych zadań jest opracowywanie, wykonywanie i kontrolowanie realizacji budżetu państwa. Odpowiada również za realizację dochodów i wydatków budżetu, wykonuje zadania dotyczące funkcjonowania rynku finansowego oraz sprawuje nadzór nad Bankiem Panem.

Ministerstwo Gospodarki
Jest ministerstwem zajmującym się kierowaniem oraz pełnieniem nadzoru nad gospodarką Panem, zajmuje się głównie problemami jej innowacyjności, kontroluje import oraz eksport z i do poszczególnych Dystryktów, dba o wyrównanie poziomu gospodarczego między nimi. Wspiera inwestycje, kreuje politykę handlową, obejmuje sprawy zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu.

Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
Obejmuje sprawy funkcjonowania oraz rozwoju transportu i komunikacji, pełni nadzór architektoniczno-budowlany, gospodaruje nieruchomościami. Architekci, geodeci i kartografowie pracują nad sprawami zagospodarowania przestrzennego. Podzespoły  Ministerstwa odpowiadają za politykę miejską Kapitolu oraz Dystryktów.

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Opiekuje się i zarządza takimi instytucjami jak teatry, opery, muzea, pod jego nadzorem i pieczą znajdują się także szkoły artystyczne (m.in. muzyczne i plastyczne). Wykonuje działania dotyczące ochrony zabytków oraz takie, które mają na celu podtrzymanie pamięci narodowej. Inicjuje działania na rzecz podtrzymania i upowszechniania tradycji państwowej, dba o różnorodność kulturową Dystryktów.

Ministerstwo Obrony Narodowej
Zajmuje się sprawowaniem ogólnego kierownictwa w sprawach wykonywania powszechnego obowiązku obrony. Kieruje siłami zbrojnymi Panem, realizuje decyzje i założenia Rządu w dziedzinie wojskowości. Sprawuje nadzór nad realizacją zadań przez wojsko, Strażników Pokoju, służby wywiadowcze i więziennictwo. Przewodniczący Ministerstwa winien posiadać co najmniej rangę oficera.

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji
Ma za zadanie zapewniać bezpieczeństwo wszystkim obywatelom i kierować pracą administracji  publicznej. Koordynuje współpracę między organami instytucji publicznych. Ministerstwu podlega KRES, w tym także wydawanie dowodów osobistych, praw jazdy i innych dokumentów personalnych.

Ministerstwo Środowiska
Zajmuje się ochroną środowiska, odpowiednim wykorzystaniem dobrodziejstw płynących z położenia każdego z Dystryktów. Koordynuje działanie służb specjalistycznych, na przykład straży pożarnej i leśnej, prowadzi działania z zakresu gospodarki terenowej i wodnej, a także polityki energetycznej.

Ministerstwo Technologii i Cyfryzacji
Powstanie resortu zawdzięcza się coraz szybszemu procesowi cyfryzacji państwa oraz powszechniejszemu dostępowi do zdobyczy techniki.
Ministerstwo kontroluje i reguluje wdrażanie technologii cyfrowych, zajmuje się kwestiami dotyczącymi sposobu funkcjonowania społeczeństwa w świecie nowych technologii, a także samymi technologiami, wspierając i dofinansowując przedsiębiorstwa państwowe i publiczne, dzięki którym takowe w ogóle powstają.

Ministerstwo Zdrowia
Ministerstwo Zdrowia zajmuje się ochroną zdrowia na terenie całego kraju. Do jego należą między innymi: realizowanie programu zdrowotnego w Kapitolu oraz pomocy społecznej w Dystryktach. Dodatkowo podlegają mu jednostki zdrowotne np. szpitale, apteki, którym musi wytworzyć niezbędne warunki do funkcjonowania. Częścią Ministerstwa jest także Służba Sanitarna, działająca także na terenie getta.

Przedstawicielstwo Dystryktów
Każdy Dystrykt posiada w Siedzibie Rządu swoje biuro, które służy za centrum informacji i oczywiście odpowiada za łączność z danym Dystryktem. To tam w pierwszej kolejności docierają nowości spoza Kapitolu, takie jak terminy dostaw żywności, trasy przewozu broni czy surowców oraz wszelkie polityczne nowości.
Pracownikiem biura przedstawicielstwa może zostać każdy pełnoletni obywatel, nie ma konieczności pochodzenia z konkretnego Dystryktu.


Rada Dzielnicy Wschodniej
Po utworzeniu wschodniej dzielnicy, na terenie której umieszczono zarówno dawnych mieszkańców getta, jak i imigrantów z dystryktów, w celu zapewnienia o powszechnym równouprawnieniu, prezydent zdecydował się stworzyć specjalną radę, która miała reprezentować ich podczas posiedzeń Rząd. Składa się ona z wybranych przez ogół przedstawicieli, mających dbać o interesy mniejszości, przyjmować wszelkiego rodzaju zgłoszeniaia w razie czego wstawiać się za nimi u władzy.


Komisja do Spraw Uchodźców
Jedna ze struktur Krajowego Rejestru Ewidencji Społeczeństwa ukierunkowana przede wszystkim na interesy uchodźców, czyli tych, którzy dopiero zamierzają przenieść się do Kapitolu. Ma za zadanie zająć się przeniesieniem od strony dokumentacyjnej, zmianą statusu a w razie potrzeby pomagać i doradzać interesantowi.

Dysproporcje pomiędzy Kapitolem oraz dwunastoma (z czasem również trzynastym) Dystryktami istniały prawdopodobnie od początku nowego podziału dawnej Ameryki Północnej. W czasie rządów Coriolanusa Snowa uległy one powiększeniu, doprowadzając do sytuacji, w której w części dystryktów ludność prawie umierała z głodu, podczas gdy stolica niemalże naprawdę płynęła mlekiem i miodem. Najlepszym rozwiązaniem na poprawienie sytuacji dystrykczyków mogłyby więc okazać się migracje do Kapitolu. Niestety mieszkanie w mieście przeznaczone było tylko dla osób, które się w nim urodziły, przez jakiś czas dla trybutów (którzy mimo to nie mogli opuszczać ośrodka szkoleniowego) lub zwycięzców Igrzysk decydujących się na przeniesienie razem z rodziną.

Pierwsza, niewielka fala migracji miała miejsce w roku 2283, kiedy, po wygraniu rebelii przez dystrykty, dawni mieszkańcy Kapitolu zostali wyrzuceni z własnych domów i zepchnięci do ciasnego getta, podczas gdy wszelcy przyjezdni, którzy stanęli po właściwej stronie, mieli prawo skorzystać z luksusów, jakie oferowała stolica. Ówczesna pani prezydent nie skupiała się jednak szczególnie mocno na tej części polityki. Granice Kapitolu zostały otwarte, ale aby zapewnić sobie w nim odpowiedni byt, trzeba było o wszystko zadbać samemu.

Prawdziwa, druga fala rozpoczęła się po pamiętnym sylwestrze, w czasie którego zniszczeniu uległy Dystrykt Trzynasty, Dwunasty, Ósmy i Szósty. Adler postanowił wówczas powziąć zdecydowane kroki i razem z Rządem w niedługim czasie wdrążył nowy plan pomocy dystrykczykom, który zakładał ich masowe przeniesienia do Kapitolu i zapewnienie chociaż początkowych środków. Niewątpliwie sprzyjał temu rozrost stolicy, przebudowa getta, zabudowa terenów ziem niczyich oraz obrzeży, ale mimo to nikt nie spodziewał się tak ogromnej fali przemieszczających się ludzi. Zaledwie po miesiącu wszelkie wolne mieszkania zostały wyprzedane, a liczba mieszkańców cały czas wzrastała. Po raz kolejny władza wykonawcza zainterweniowała i wydała oświadczenie, zgodnie z którym właściciele większych domów mieli obowiązek przyjąć do siebie imigrantów na okres oczekiwania tych drugich na nowe lokum. Ponad to, dawni mieszkańcy Kapitolu po ogłoszeniu amnestii niechętnie przyjęli wiadomość o kolejnej przeprowadzce. Zażądali powrotu do swoich dawnych, teraz już zajętych, posiadłości oraz apartamentów, tym bardziej, że większość z nich do tej pory istniała dalej i znajdowała się w bardzo dobrym stanie.

Mimo że obecnie dostrzega się tendencję spadkową w ruchu migracyjnym, część uchodźców dalej czeka na możliwość osiedlenia się w Kapitolu.