| kilka dni po wydarzeniach w hotelu

Strażnicy Pokoju nie odwiedzili jej w domu ani razu, nie wysłali żadnego oficjalnego pisma, nie kazali stawić się na przesłuchanie, więc panna Snow z każdym dniem była coraz lepszej myśli, jeśli chodziło o hotelowy wypadek. Nie mogła się jednak pozbyć wrażenia, że jeszcze niejedna podobna atrakcja czeka ją w życiu, dlatego postanowiła działać. Skontaktowała się z jednym z trenerów, którzy przygotowywali ją do Igrzysk i zapisała na zajęcia z samoobrony. Dotychczas chodziła na gimnastykę, szermierkę i basen, więc kondycję miała całkiem niezłą, ale budowa ciała zabierała jej kilka punktów z dziedziny stanowienia jakiegokolwiek zagrożenia. Zresztą, nie chodziło tylko o fizyczność. Nauka i szlifowanie nowych umiejętności na pewno sprawiłyby, że poczułaby się pewniej i być może nawet mania prześladowcza nie dawałaby się jej już tak we znaki.
Na siłownię dojechała taksówką, z torbą sportową przewieszoną przez ramię wmaszerowała do budynku z podniesioną dumnie głową, odpowiadając na powitanie recepcjonisty. Ten wskazał jej szatnię, gdzie przebrała się w strój do ćwiczeń (w tych legginsach jej nogi wyglądały obłędnie) i już po chwili znajdowała się na wyznaczonej sali.
Nigdy nie zdecydowałaby się na zajęcia grupowe, w grę wchodził jedynie indywidualny trening, na szczęście Tristan Grimm takowych udzielał. Cordelia nie wyobrażała sobie, że ktoś mógłby zobaczyć ją rozłożoną na łopatkach na macie albo spoconą i ze skołtunionymi włosami. Trener personalny był więc najlepszą opcją.
Tristana nigdzie jeszcze nie było widać, więc Cordelia podeszła do parapetu, na który odstawiła swoją butelkę z wodą, a następnie zajęła się związywaniem włosów we fryzurę najodpowiedniejszą do godziny fizycznego wysiłku. Kosmyki wpadające w oczy potrafiły być naprawdę irytujące.

/absolutny początek

Dzień zaczął się jak co dzień. Bieg po parku, potem kawa i lekkie śniadanie. Przejrzenie listy zadań na dziś. Jako personalny trener czasem gubił się kto kiedy i na którą godzinę. Kalendarz był niezbędny. Uniósł brwi widząc przy dzisiejszej dacie właściwie tylko jedno nazwisko - "C. Snow". Była trybutka, obecnie jedna z klientek, jeśli można tak to było nazwać. Rozplanował sobie resztę dnia i zajął się ogólnie rozumianym życiem.
Na siłownię dojechał przed czasem. Musiał się jeszcze przebrać, przygotować zestaw ćwiczeń na dziś i inne takie drobiazgi. Zahaczył jeszcze o biuro, by uregulować należności. Nie miał własnej salki, a nie chciał być trenerem na stałe w tej czy innej siłowni. Nie lubił gdy ktoś mu coś narzucał. Dlatego podnajmował salę na czas swoich treningów. Szybko wieści o nim się rozeszły i klientów miał sporo. Zarabiała na tym i siłownia i on, więc układ był opłacalny. Ale czynsz trzeba było opłacić. Przy okazji pozałatwiał w sekretariacie jeszcze kilka innych spraw i w efekcie na salę wszedł jakieś pięć minut spóźniony.
Miał spodnie od dresu i koszulkę odsłaniającą ramiona i lekko opinającą mięśnie. Wyglądał jak młody bóg (nie mogłam się powstrzymać), zwłaszcza gdy światło wpadające przez okna na salę, podkreślało idealną muskulaturę. Nie dajcie się jednak zwieść, może i był przystojny i dobrze zbudowany, to nie był typowym osiłkiem. Był inteligentny i pracowity. Mało brakowało, a byłby lekarzem... pieprzona rebelia która uniemożliwiła mu skończenie medycyny.
- Dzień dobry panno Snow. Przepraszam za spóźnienie, ale zatrzymały mnie formalności. - przywitał się i uśmiechnął się do dziewczyny - Co dziś ćwiczymy? - zapytał, bo może Cordelia miała jakieś specjalne życzenia co do ćwiczeń.

Rzeczywiście, Tristan wybrał sobie idealny moment na pojawienie się w sali treningowej. Cordelia podniosła głowę, śmiało zerkając w jego stronę i przyglądając mu się bezwstydnie od stóp do głów. Był przystojny, to przecież jasne jak to słońce, które oświetlało mu teraz drogę do materacy, ale nie do końca w jej typie (za młody), być może dlatego współpraca miała szansę być skuteczne i spełnić swoje założenia. Zresztą, jak miałaby z nim flirtować, gdy pot spływałby jej po czole? Nie, to zupełnie nie wchodziło w grę.
- Dzień dobry, panie Grimm - odpowiedziała grzecznie, odchodząc od parapetu i spotykając się z mężczyzną w połowie drogi, przy materacach - Nic się nie stało.
Uśmiechnęła się pogodnie, jakby nadchodząca godzina miała zlecieć na wesołej pogawędce, a nie na prawdziwym wycisku. Wiedziała, że nie kupiła kota w worku, decydując się na lekcje z Tristanem. Przygotowywał ją do Igrzysk i choć spędziła przy jego stanowisku tylko jeden dzień, wciąż pamiętała niektóre chwyty. A jeszcze więcej chciała się nauczyć.
- Ostatnio mam wieczne problemy ze Strażnikami Pokoju - przewróciła teatralnie oczami - Czy ich mundury mają jakieś wady, gdzie najlepiej uderzać? - zapytała pół żartem, pół serio.
Z doświadczenia wiedziała, że po zdjęciu kasku to szyja jest najsłabszym punktem u Strażnika, ale przecież nie mogła popisać się taką wiedzą przed Tristanem, jeszcze uznałby ją za wariatkę. Na pewno istniały też inne słabości.
- Ale najpierw oczywiście rozgrzewka? - zapytała, poruszając wymownie brwiami. Trucht, skłony, przysiady... była gotowa na wszystko, energia aż ją rozpierała.

Dziesięć lat starszy od niej, więc już nie wybrzydza. Młodszy dłużej może... hehehe
Flirtowanie w czasie walki wręcz byłoby ciekawe i Tris nie miałby nic przeciwko. Nie to, żeby Cordelia mu wpadła w oko. Po prostu doceniał piękne kobiety. Cordelia miała jeden zasadniczy minus - była dzieckiem i była jego dawną uczennicą z Igrzysk. Starał się unikać kontaktów bardziej prywatnych z byłymi uczniami. Z obecnymi też. Nie zawsze to wychodziło, ale szczegół.
Uśmiechnął się przepraszająco i pozwolił sobie na ocenienie spojrzeniem stroju Cordelii. Trzeba było się upewnić, że dziewczyna nie ubrała czegoś tylko po to, żeby dobrze wyglądać. Strój na trening musiał być wygodny i z oddychającego materiału i w ogóle takie tam.
Uniósł zaskoczony brwi.
- Nie znam się na modzie, nawet tej wojskowej. - wzruszył ramionami. - Nie sądzę jednak by nosili ochraniacze. Możesz próbować standardowych słabych punktów. Tchawica... o ile strażnik będzie bez kasku. Splot słoneczny. Śródstopie. No i oczywiście... męski czuły punkt. - wymienił na poczekaniu te najważniejsze. - Powinienem się niepokoić, że chcesz wiedzieć takie rzeczy? - położył ręce na biodrach i spojrzał na dziewczynę pytająco.
Kiwnął głową.
- To najpierw się porozciągamy. A potem może kilka kółek wokół sali. - przedstawił plan na najbliższe kilka minut. Sam też ćwiczył. wyciągał ręce w górę i robił skłony. Kręcił biodrami i rozciągał się tak, aby rozgrzać mięśnie.

Och, gdyby panna Snow usłyszała, że ktoś nazywa ją dzieckiem... W Starym Kapitolu szybko zatraciła się w rozrywkach dla dorosłych, a Igrzyska były dla niej naprawdę przyspieszonym kursem dorastania. To, że czasem była kapryśna i udawała niewiniątko żeby coś osiągnąć nie znaczyło, że można spoglądać na nią z politowaniem bądź głaskać po główce. Jednakże w kategoriach jakichkolwiek romansów faktycznie mogli nie trafić w swoje gusta. Skoro flirtowanie nie wchodziło w grę, można było postawić na lekkie droczenie się. Pannie Snow to absolutnie nie przeszkadzało, a im lepsza atmosfera na treningach, tym przyjemniej będzie się do nich wracało.
Słuchała uważnie słów Tristana, zapamiętując każde z nich i uśmiechając się zawadiacko pod nosem. Poznawanie słabych punktów przeciwnika zawsze sprawiało jej dziwną frajdę, lubiła mieć przewagę, a przynajmniej sądzić, że takową posiada.
- Absolutnie nie - zapewniła, prostując się i swoją postawą dając do zrozumienia, że podchodzi do wszystkiego jak najbardziej serio - To po prostu czysta ciekawość.
Zresztą, dopóki nie nauczy się czegoś więcej, nie będzie mogła tego wykorzystać. Czas wiec rozpocząć trening samoobrony, na który tak długo czekała.
Wysłuchała planu i zaczęła wykonywać każde z wymienionych przez Grimma ćwiczeń. Nie sprawiały jej one żadnych problemów, dzięki gimnastyce trenowanej w dzieciństwie, mogła teraz bez problemu wykonać nawet najbardziej skomplikowane skłony. Przysiady, podskoki i rozgrzewanie mięśni na wszelkie znane sposoby trwało jakiś czas, a panna Snow była bardzo zadowolona z faktu, że Tristan ćwiczy razem z nią. Co to za trener, który tylko gapiłby się na swoją uczennicę? A tak miała pewność, że mężczyzna doskonale wie, co robi.
Nadszedł czas na trucht, oboje okrążyli salę kilka razy, dokładając do tego trochę podskoków i rozciągnięć w trakcie. Gdy byli już gotowi do podania dania głównego, Cordelia stanęła przed Tristanem, poprawiła kucyk i czekała na instrukcje od swojego trenera.

Cóż, była dzieckiem, może powoli ocierała się o dorosłość, ale nadal była dzieckiem i w sensie prawnym i w oczach Trisa. Nawet osiemnastolatków których uczył walczyć przed Igrzyskami uważał za dzieci, dzieci niesłusznie obdarte z dzieciństwa. Można było próbować udowodnić całemu światu, że jest się dorosłym, ale czasem nie warto było przyspieszać dorosłości. Czasem lepiej było być dzieckiem.
Zerkał jeszcze przez chwilę na nią nieufnie. Być może nie powinien był jej mówić o słabych punktach Strażników Pokoju, ale były to słabe punktu każdego normalnego człowieka. Tak więc poznałaby je na treningach prędzej czy później. Jako trener miał obowiązek nauczyć swoją uczennicę jak najlepiej się bronić.
Był zadowolony z rozgrzewki. Cordelia była... hmmm... posłuszna i wykonywała polecenia, co dobrze wróżyło ich przyszłej współpracy. Gdyby zaczęła zachowywać się z wyższością i pogardą dla niego, pewnie by zrezygnował z tej pracy. Nie narzekał na brak klientów, więc nie potrzebował wypindrzonych księżniczek. Ale na szczęście Cordelia na razie tak się nie zachowywała.
Po ostatnim kółku wokół sali zatrzymali się by złapać oddech. Byli już lekko spoceni, zwłaszcza, że ostatnie trzy kółka Tris przyspieszył tempo.
- Zaczynamy? - zapytał, choć było to pytanie retoryczne. Pamiętał co już przerobił z Cordelią przed Igrzyskami, ale nie zaszkodziło pewnych rzeczy powtórzyć. - Zaczniemy od uwalniania się. - oznajmił. - Podejdź do mnie, stań do mnie tyłem i skrzyżuj ręce na piersi. - poinstruował ja. Gdy to zrobiła mocno chwycił ją za nadgarstki. - Teraz wykręcisz się z mojego uścisku, prostując ręce. Wtedy moje będą skrzyżowane i będę mieć ograniczone pole manewru. - wytłumaczył.

Próbuję sobie przypomnieć jak Ward uczył Skye jak się bronić :P

Gdy dorosłość zostaje przyspieszona przez rebelię, nie ma się za bardzo nic do gadania. Tak czy inaczej, Cordelia nie mogła narzekać na swojego trenera, którego profesjonalne podejście zdecydowanie zapisywało się na plus. I oczywiście, że była posłuszna i wykonywała polecenia, bo przecież chciała się dziś czegoś nauczyć. Nikt nie zmuszał jej do przyjścia tutaj, zapisała się sama, więc nie było powodów do kapryszenia i zachowywania się jak księżniczka. Nawet Cordelia Snow potrafiła okazać pokorę, jeśli tylko miała na tym zyskać. Nie znała się na samoobronie, więc głupotą byłoby traktowanie Grimma z wyższością. Nauczycieli w Starym Kapitolu także szanowała, w końcu każda współpraca układała się lepiej, gdy nawiązana została choćby nić sympatii.
Kiwnęła głową, całkowicie już rozgrzana i przygotowana do zajęć, aż paliła się do ćwiczeń, zwłaszcza, że przecież ta skumulowana energia musiała znaleźć swoje ujście, najlepiej właśnie w wysiłku fizycznym.
Natychmiast wykonała polecenie Tristana, podeszła bliżej, stanęła tyłem i skrzyżowała ręce na swojej piersi. Pamiętała to ćwiczenie sprzed Igrzysk, ale uwalnianie się z cudzego uścisku było dla niej na tyle ważną kwestią, ze od razu przystąpiła do nauki. W końcu ostatnio przeszła zbyt wiele by naiwnie sądzić, że nikt nie waży jej się tknąć, nawet gdy nie była sama.
Gdy Grimm złapał ją za nadgarstki, przez chwilę przypomniał jej się Ginsberg w ciemnej uliczce, który niedawno chwycił ją w ten sam sposób, zostawiając ślady w postaci siniaków. Była więc teraz podwójnie zdeterminowana do wykonania ćwiczenia i szybko zrobiła to, co polecił jej trener. Wykręciła się, prostując ręce i faktycznie już chwilę później miała więcej luzu, a Tristan ograniczone pole manewru. Domyślała się, że szarpanina niewiele da w takiej sytuacji, ale nie czekała grzecznie na rozwój wydarzeń, wylała zapytać.
- W takiej sytuacji odpada wszelkie wierzganie nogami, prawda? - zerknęła na trenera kątem oka - Na ciosy jeszcze przyjdzie czas?


Muszę wreszcie nadrobić Agentów Tarczy ;__;

Jak na razie zapowiadała się z tego owocna współpraca. Tris lubił gdy treningi dawały mu nie tylko pieniądze, ale też satysfakcję z dobrze wykonanej pracy. Przez ponad osiem lat prowadzenia treningów miał do czynienia z różnymi osobami, nie tylko kobietami. Niektórzy traktowali go z góry, pomiatali nim. Inni uważali, że po jednym treningu będą umieć wszystko i byli strasznie źli, że nic nie potrafią.
Na szczęście Cordelia zrobiła dobre wrażenie na Trisie i wyglądało na to, że coś z tego może wyjść.
Cordelia wykonała ćwiczenie, w efekcie którego stała na przeciwko Tristana. On miał teraz skrzyżowane ręce, a ona wyprostowane. Jednak nadal trzymał ją za nadgarstki, choć dłonie miał wykręcone na skutek obrotu. Zauważył siniaki na nadgarstkach dziewczyny.
- Szarpanina i wierzganie nie pomagają. Najlepszą metodą jest spokój i koncentracja. I minimalna ilość ruchów. Przeciwnik ma się zmęczyć, nie Ty. - odpowiedział. - Dlatego chcesz się uczyć bronić? - wskazał brodą w stronę nadgarstków Cordelii, za które wciąż je trzymał. Pokonał odruch zelżenia uścisku. Przeciwnik nie odpuści.
- W każdym razie. - opamiętał się po chwili - Jak widzisz, teraz jestem w dość niewygodnej pozycji i nie mogę poprawić uchwytu bez puszczania Cię. Możesz wykręcić teraz swoje ręce, na przykład na zewnątrz, w ten sposób zmusisz mnie do tego bym Cię puścił, bo moje ręce nie obracają się na około. - zażartował - Niczyje ręce. - dodał. - Spróbuj. Potem powtórzymy całość od początku. Grunt, żeby zrobić to dwoma ruchami. Okręcasz się i wykręcasz ręce napastnika. Dwa ruchy. W przeciwnym wypadku dasz czas napastnikowi na poprawienie uchwytu. - poinstruował dziewczynę co ma zrobić.

Jak widać, dobrali się doskonale - wzajemnie spełniali swoje wymagania odnośnie treningu i nie tylko, charakterami też ze sobą nie zgrzytali. Wszystko wskazywało na to, że ich współpraca może być owocna. Cordelia kiwnęła głową, gdy opowiedział na jej pytanie, zapamiętując i mając nadzieje, że w prawdziwym starciu wykorzysta te rady i nie zacznie się wierzgać jak głupia.
Zauważyła, że zwrócił uwagę na jej siniaki i przez ułamek sekundy zastanawiała się, czy powinna opowiedzieć mu nieco zmodyfikowaną wersję prawdy, czy po prostu skłamać prosto w oczy. Wybrała pierwszą opcję.
- Skąd wiesz, że to nie ślady po czymś przyjemniejszym, niż walka? - zapytała zadziornie, poruszając wymownie brwiami. Zaraz jednak wszystko sprostowała - Tak, właśnie dlatego. Odnoszę wrażenie, że dla niektórych jestem ulubioną dziewczynką do bicia. Dosłownie.
Nie było sensu opowiadać o starciu w uliczce, o kłopotach z Ginsbergiem, z tym dumna panna Snow poradzi sobie sama. Musi.
Spróbowała zrobić to, co jej kazał i rzeczywiście, szybko udało jej się odnieść sukces, tym razem jednak nie uśmiechnęła się, nawet pod nosem.
- Szkoda, że prawdziwy przeciwnik nie będzie taki dokładny. Po chloroformie trudno byłoby się tak ruszać - tak, to był właśnie czarny humor w wykonaniu Cordelii, która wciąż jednak była zawzięta i chciała wynieść z dzisiejszej lekcji jak najwięcej. Kto wie, może już niebawem te treningi naprawdę jej się przydadzą.
Próbowała odgonić nieprzyjemne uczucie, które mówiło jej, że być może ma rację, a coś naprawdę wisi już w powietrzu.

Spojrzał na nią uważnie.
- Jakoś nie wyglądasz mi na kogoś kto pozwoliłby komukolwiek na zrobienie takich pamiątek, nawet kochankowi. - uważał ją za zbyt dumną na to by ktokolwiek mógł ją oszpecać, bez względu na to czy w ramach przyjemności czy wprost przeciwnie. - Poza tym siedemnastolatki raczej się nie bawią w sado-maso. Mam nadzieję. - to powiedział już z uśmiechem, jakby rzucił żartem. Miał bardzo restrykcyjne podejście do strefy seksu. Może dlatego, że jego ojciec szlajał się jak męska dziwka pomiędzy sypialniami Kapitolinek, nie bacząc na prezerwatywy i choroby weneryczne. Dlatego ilość potencjalnego rodzeństwa Trisa mogła wahać się w okolicy 15 do 50 sztuk braci i/lub sióstr. Sam był monogamistą z szacunkiem traktującym płeć piękną. Obecnie singiel, drogie panie.
- To niedobrze. Twoje nazwisko i to, że uwolniłaś dziadka z Kwartału nie przysparzają Ci pewnie zbyt wielu fanów wśród obecnych mieszkańców Kapitolu. Uważam, że to co zrobiłaś było odważne. Ale też ryzykowne. Dlatego jeśli pozwolisz, odprowadzę Cię dziś po zajęciach. Po drodze wstąpimy do sklepu i kupisz sobie gaz pieprzowy. - czy to była rada, czy polecenie ciężko powiedzieć.
Z zadowoleniem kiwnął głową, gdy poprawnie wykonała ćwiczenie.
- Prawdziwy przeciwnik będzie działać chaotycznie i nerwowo. I nie będzie się spodziewać po Tobie obrony. Twoją przewagą będzie element zaskoczenia. Nauczę Cię, jak wykorzystać siłę przeciwnika przeciwko niemu. Poza tym to, że jesteś kobietą działa na Twoją korzyść. Na przykład jeśli będziesz na szpilkach, możesz wbić obcas w to miejsce na stopie przeciwnika. - pokazał na swojej stopie miejsce o które mu chodzi. - Ale zanim do tego przejdziemy, powtórz poprzednie ćwiczenie. - poczekał aż stanie przed nim i chwycił ją dużo mocniej niż poprzednio - Spróbuj mi się wymknąć. - polecił.

Uniosła do góry jedną brew, odwdzięczając się zawadiackim spojrzeniem w zamian za jego pytanie. Jak to przyjemnie znaleźć kogoś, z kim wymiana dwuznaczności nie będzie krępująca dla żadnej ze stron. Od czasu do czasu trzeba było prowadzić takie rozmowy, inaczej wyszłoby się z wprawy.
- Masz rację - przyznała z rozbrajającą szczerością - Czytasz ze mnie jak z otwartej księgi, niewielu posiadło tę umiejętność - no, to był już prawdziwy komplement w ustach panny Snow.
Sfera seksu była dla niej, póki co, doskonałą kopalnią perwersyjnych żartów i prowokacji, niczym więcej. Ale dojrzali dorośli, tacy jak Tristan, na pewno patrzyli na to inaczej.
- Uwolniłam go, bo takie przysługiwało mi prawo. Mogli wcześniej o tym pomyśleć - wzruszyła ramionami, ale w środku czuła, jak jej ego zostaje mile połechtane słowami trenera. Odważne i ryzykowne? Och, Cordelia w swoim idealnym świecie mogłaby popełniać tylko takie czyny! - Będzie mi bardzo miło. A gaz pieprzowy noszę już w torebce, przezorny zawsze zabezpieczony.
Uśmiechnęła się lekko, tym razem nie przesadnie, a po prostu szczerze. Miło było mieć z kim pogadać na naprawdę różne tematy. No, ale jeszcze chwila, a zaczną się sobie zwierzać, a przecież nie po to tu przyszli.
Powtórzyła ćwiczenie, ale tym razem wykonała od razu całe, razem z wyprostowaniem się i wykręceniem. Element zaskoczenia miał działać przecież na jej korzyść, prawda?
- Jak to dobrze, że nie jestem w szpilkach - powiedziała jeszcze, uderzając w stopę Tristana własnie tak, jak chwilę temu jej pokazał i uwalniając się od niego całkowicie.
Wyszczerzyła się zadowolona z własnego działania.
- Musiałam spróbować, wybacz - oznajmiła z dumą.

Wzruszył ramionami.
- Po prostu jestem dobrym obserwatorem. No i wiem czego się można spodziewać po ludziach. - pracował już w życiu z tyloma osobami, że prędzej czy później musiał się nauczyć "czytania w nich". Ludzie często próbowali być o wiele bardziej skomplikowani niż byli w rzeczywistości. Chcieli być trudni do poznania, tajemniczy. A w gruncie rzeczy często wychodziło na to, że owszem jakieś swoje sekreciki mieli, ale byli tacy sami jak inni. To co sądzili, że ich wyróżnia, przyrównywało ich do innych przeciętniaków. Jednostki prawdziwie indywidualne zdarzały się rzadko, ale to nadal byli tylko ludzie.
- To dobrze. - pochwalił. W dzisiejszych czasach wnuczki byłych prezydentów nie miały łatwo. Zresztą nikt nie miał.
Jemu również miło się rozmawiało. Ostatnio nie narzekał na nadmiar miłych pogawędek. Jeśli jego klientem był rebeliant, to był traktowany z góry, bo był z Kapitolu. Nie lubił tego. Wywyższanie się nad innymi. Kolejny dowód na to, że wszyscy ludzie są tacy sami. Zmienia się tylko ich pozycja, raz jedni pomiatają drugimi, a potem zamieniają się rolami i pomiatani pomiatają pomiatającymi.
Zagryzł wargi, gdy uderzyła go w stopę, ale dopuszczał taką możliwość, że dziewczyna będzie chciała się uwolnić z impetem.
- Dobrze, bardzo dobrze. - stęknął. Będzie musiał przyłożyć lód, bo inaczej mu pewnie noga spuchnie. - Wybaczam. - uśmiechnął się - Ale nie sprawdzaj z takim impetem innych czułych miejsc, okej? - poprosił.

Przyjrzała mu się uważnie.
- Czy z tego też prowadzisz warsztaty? - zapytała żartobliwie, choć przecież dobrze byłoby posiąść umiejętność szybkiego rozgryzania ludzi. Do tej pory sądziła, że już to umiała, ale jak na razie mogła poszczycić jedynie okręcaniem ich sobie wokół palca. Nad resztą musiała jeszcze popracować.
Sekrety były bardzo chodliwym towarem, zarówno kiedyś, jak i teraz. Co z tego, że miało się siedemnaście lat i było wnuczką przegranego prezydenta? Wiedząc odpowiednie rzeczy, Cordelia wciąż mogła zajść daleko, a czy nie tego właśnie chciała?
O tak, jeśli miało się do czynienia z Rebelianatmi, od razu można było szykować się na bycie traktowanym jak obywatel drugiej kategorii. Panna Snow miała przykład na wyciągnięcie ręki - jeden ze Strażników, którzy ją ostatnio przesłuchiwali, na pewno pochodził z Dystryków, ten drugi musiał mieć jakąś kapitolińską przeszłość bo inaczej też maglowałby ją niewygodnymi pytaniami tylko ze względu na nazwisko, jakie nosiła. Ach, gdzie te czasy, gdy ludzie oglądali się za nią na ulicy, bo akurat miała na sobie coś niesamowicie stylowego. Teraz każdy osądzał ją w myślach i jeszcze udawał, że wcale tak nie było.
Wracając do treningu, Snow zamrugała i zrobiła niewinną minkę, gdy tylko zauważyła, że sprawiła chyba większy ból Tristanowi, niż przypuszczała. Ale jest facetem, poradzi sobie. Przyłoży lód czy popsika czymś i po krzyku.
- Okej - zapewniła, przytakując krótko - Ale zapamiętam je sobie i na pewno wykorzystam w razie potrzeby - nie pozwoliłaby przecież, by cokolwiek, czego się dzisiaj nauczyła, poszło w las.
Spojrzała na Tristana wyczekująco, spodziewając się kolejnej serii ćwiczeń.

Z uśmiechem pokręcił głową.
- Jeszcze zdążysz się tego nauczyć sama. - odparł. - To nie jest coś co przychodzi z dnia na dzień. - dodał.
Czasami też tęsknił za czasami kiedy rządził Snow. Nie akceptował wielu rzeczy, wiedział, że w dystryktach jest ciężko, ale i tak wolał jego rządy bardziej niż rządy Coin. Snow przynajmniej nie udawał, że jest kimś innym. Coin zgrywała wielką wybawicielkę, a była tylko rządną władzy zołzą o głupawej fryzurze.
- Zapamiętaj. Któregoś razu je przećwiczymy, ale założę ochraniacze. Kiedyś chciałbym mieć dzieci. - stwierdził z rozbrajającą szczerością. - Okej. Przerobiliśmy sposób co zrobić, jeśli przeciwnik złapie Cię od tyłu. Ale nie zawsze tak będzie. Może się zdarzyć, że przeciwnik podejdzie do Ciebie z przodu. Wtedy najlepiej zareagować zanim Cię złapie. Możesz na przykład zrobić tak. - złapał ją za rękę i wskazał na dolną część dłoni, tuż nad nadgarstkiem. - Zginasz palce, żeby ich sobie nie połamać. Uderzasz tu. - przyłożył jej dłoń sobie nieco nad mostkiem. - Musisz w to włożyć trochę siły. Ręka sama prześlizgnie się do szyi i trafi w tchawicę. - zademonstrował powoli trzymając jej dłoń i przesuwając po swoim przełyku. - Zyskujesz chwilę. Jeśli jednak przeciwnik zdąży Cię chwycić za ręce, możesz znów się okręcić, trochę tak jakbyś tańczyła. Wtedy po obrocie wylądujesz tyłem do przeciwnika. Cios w śródstopie, wykręcenie dłoni i jesteś wolna. Staraj się obracać sytuację na swoją korzyść. Grunt to nie panikować. - nagle złapał ją za nadgarstki, stojąc przodem do niej - Uwolnij się. - polecił.

A kto wie, ile dni im jeszcze zostało? Z Coin dyszącą na karku wszystkim mieszkańcom Starego Kapitolu jutro równie dobrze mogliby się nie obudzić. Wszyscy wiedzieli w obecnej pani prezydent ułożoną, surową kobietę, dobrego polityka, a prawda była taka, że ta starucha była wyrachowaną, zimną suką kroczącą po trupach. A przynajmniej tak oceniała ją Cordelia.
- Ćwiczenie czyni mistrza, tak? - rzuciła retorycznie, uśmiechając się do Tristana.
Była pewna, że wyniesie z tego treningu więcej, niż tylko kilka nowych umiejętności.
- Ja bym się zastanowiła z tymi dziećmi - mruknęła, rozciągając ręce przed wykonaniem kolejnego ćwiczenia - Coin już raz pokazała, że jest niemal tak samo wielką fanką Igrzysk, jaką ja kiedyś byłam.
Oczywiście Snow nie miała pojęcia, że już za kilka godzin na Placu Wyzwolenia rozegra się istny dramat, którego efektem będzie właśnie decyzja pani prezydent o ponownym wysyłaniu dzieciaków z Kwartału na Arenę. Jak widać, kobieca intuicja już na treningu podpowiadała jej, że Alma szykuje prawdziwą bombę.
Uciekając myślami od niewygodnych tematów, Cordelia skupiła się na treningu i na tym, co mówił do niej Tristan. Faktycznie, z prawdziwym przeciwnikiem nie będzie się bawić w ustawianie, on zaatakuje znienacka. Element zaskoczenia miał działać na jej korzyść, więc już bez czekania na hasło Grimma, Cordelia wykonała ruchy, o których wcześniej mówił, tym razem jednak bez celowania w śródstopie, bo jeszcze trwale by mu coś uszkodziła.
Wykręciła się, wykorzystując własną zwinność i budowę ciała, choć musiała w ćwiczenie włożyć naprawdę sporo siły. Gdy stała już tyłem, wyprostowała ręce i ponownie prawie zatańczyła przed trenerem. Na tyle skutecznie, że udało jej się uwolnić.
- Nie panikować, racja. No i krzyczeć głośno, ale dziś gardła nie będę zdzierać - zażartowała, odkładając za ucho niesforny kosmyk włosów, który wyrwał się z kucyka.

Za kilka godzin Tris dowie się, że znów ma pracę jako trener do Igrzysk. To się chyba nigdy nie znudzi. Prawie mógł to nazwać ciepłą posadką.
Kiwnął głową.
- I to w wielu dziedzinach. - uzupełnił. Należał do osób które potrafiły powtarzać ćwiczenie do znudzenia, byle je opanować perfekcyjnie. Ot taki typ.
- Jeśli każdy by tak myślał, to byśmy byli gatunkiem skazanym na wyginięcie. - zauważył - Poza tym jest szansa, że ktoś w końcu tupnie nogą i skończy się zabawa - wzruszył ramionami. W sumie nie powiedział nic złego, więc może nikt go nie aresztuje. A zresztą co mu zrobią? Już raz go z Kolca wyciągnęli żeby był trenerem, więc wyciągną go znów jak będzie potrzebny.
Uśmiechnął się, gdy powtórzyła poprawnie całe ćwiczenie.
- Brawo. Powtórzymy to jeszcze kilka razy, a potem spróbujemy czegoś innego.
I tak sobie ćwiczyli póki nie skończył im się czas, a potem rozeszli się w swoje strony, amen.

/zt