Wojna – brud, krew, śmierć, panika. Ale czy dla wszystkich? Nie. Są osoby na tyle zdesperowane, że potrafią czerpać z niej zyski. Najczęściej nie widzą nic złego w tym, co robią. Jest to dla nich sposób na przeżycie. Do tej grupy ludzi należy Dorathea Lovett, kobieta uważana za osobę z niezbyt dobrym stanem psychicznym, kogoś, kogo się unika, gdy tylko sytuacja na to pozwala. Czy była taka od zawsze? Niektórzy uważają, że tak, jednak jej zachowanie kiedyś nie budziło takiej litości, drwiny czy pogardy, a może nawet współczucia. Cóż, była czystokrwistą Kapitolinką, prawie, że podręcznikowym jej przykładem. Wychowywała się praktycznie sama, ludzi, których zwała Ojcem i Matką praktycznie nie znała, a już na pewno nie żywiła do nich żadnych głębszych uczuć. Nigdy im nie wybaczyła tego, że przez nich musi żyć obecnie w takich, a nie innych warunkach. Które ogólnie mówiąc najlepsze zdecydowanie nie są. Jej problemy magicznie się skończyły, gdy poślubiła swojego pierwszego męża. Dwudziestoletnia wtedy Dorathea poznała smak bogactwa. Nie zamierzała już nigdy się z nim rozstać, co niestety nie udało się, gdy mężczyzna zmarł w dziwnych okolicznościach. Podobno zawiodło go serce, choć był w sile wieku i nigdy wcześniej nie miał z nim problemów. Podejrzenia jego rodziny padły na nielubianą przez nich żonę. Kazali jej zrezygnować ze swojej części spadku, w zamian obiecując nie rozpoczynać śledztwa. Wtedy Dora po czterech latach ślubu trafiła na bruk bez grosza przy duszy. Czy był moment, kiedy zrozumiała, że jedynym sposobem wygrania jest dążenie po trupach do celu? Naoczni świadkowie twierdzili, że kilka lat życia na ulicy zmieniło ją nieodwracalnie – rysy twarzy się wyostrzyły, oczy śledziły uważnie otoczenie. Stała się przebiegła, wykorzystując każdą sytuację na swoją korzyść. Szaleństwo zaczynało być coraz bardziej zauważalne, sprawiając, że wszyscy się od niej odwracali. I wtedy znalazł się ktoś, kto potrafił ją zrozumieć. Wymarzony mężczyzna. A przynajmniej tak wmawiała sobie kobieta do momentu, gdy zorientowała się, że przez cały czas była wykorzystywana. Przez trzydzieści lat swego życia Dora nie tylko dwa razy się ożeniła, ale również dwa razy została wdową. Jednak nie wydawała się tym przejmować, tak jakby cieszyła się ze śmierci drugiego męża, która była równie zadziwiająca jak ta pierwsza. Przypadek? Któż to wie! Jednak na tym bujne dzieje przedstawicielki płci pięknej się nie skończyły. W końcu doszło do nieuniknionego. Trzynastka powstała i nawołując do buntu inne Dystrykty, wydarła podczas 74. Głodowych Igrzysk wybranych Trybutów. Samą Doratheę spiski polityczne mało interesowały, przynajmniej dopóty dopóki nie mogła czerpać z nich korzyści. A tak się składało, że akurat w tym wypadku nie było to wcale niemożliwe. Nie wiadomo dokładnie jak się tam znalazła. Pewnie znowu zadziałała jej lekko psychotyczna część, ale udało się jej któregoś dnia opuścić Kapitol i udać się do Dystryktu Trzeciego. Czy wiedziała dokąd zmierza, było to zaplanowane, czy to po prostu opanowujące kobietę szaleństwo przejęło kontrolę – tego nikt nie wie. Pewne jest jednak, że tego samego dnia wykorzystując swój wrodzony spryt trafiła do opuszczonego domu Chantelle Pourbaix, a raczej Troy, chcąc go najzwyczajniej w świecie ograbić. Przecież dziewczyna była Trybutką, najprawdopodobniej niedługo zginie, może już się tak stało? Nic nie stało na przeszkodzie! Dlaczego akurat ta rodzina? Dorathea słyszała plotki jakoby Chantelle była bogata. Dom okazał się pusty, tak jak podejrzewała. Nie spodziewała się jednak tego, co miało nastąpić – że rodzinę dziewczyny odwiedzą żołnierze z Trzynastki, chcąc zabrać ze sobą jej matkę. Nie spodziewała się również tego, że to ją za nią wezmą. Nie ważne, ile krzyczała, by ją puścili, że nic nie wie – nie pomogło. Pewnie mieszkańcy tego odległego Dystryktu pomyśleli, że kobieta jest w szoku, co zresztą było prawdą. Dopiero na miejscu prawda wyszła na jaw, jednak było już za późno, by odtransportować Doratheę z powrotem. Poza tym nie sprawiała wrażenia groźnej, raczej lekko stukniętej i zwariowanej. Tak więc pozostała tam, uważnie obserwowana i chociaż nie interesowała jej wojna ani obecne problemy polityczne Panem, wykorzystywała swoją obecną sytuację jak tylko się dało, obserwując wszystko, co się działo i podsłuchując tajne rozmowy. Nie była żadną tajną agentką, podesłaną przez Kapitol, jednak zdawała sobie sprawę, że posiadanie niektórych informacji może w przyszłości bardzo jej pomóc. Jak więc ostatecznie, po wygranej Coin nad Snowem, znalazła się w KOLC-u? Tego nikt nie wie, a sama zainteresowana tą historią się nie dzieli. Jasne jest jednak, że jej współtowarzysze najchętniej zobaczyliby ją gdzieś indziej. Obecnie jest mniej lub bardziej znana z prowadzenia ciastkarni, w której serwowane wypieki zawierają specjalny dodatek, którego pochodzenie zna bardzo wąska grupa współpracowników. Jeśli chodzi o najnowsze wydarzenia polityczne - póki może na tym się wzbogacić (a okradanie domów zmarłych nigdy nie wyszło z mody!), tak długo nic więcej jej nie obchodzi. I tak zawsze będzie po stronie wygranych, nie ważne kim miałby być zwycięzca.