Hugh przybył do Kapitolu tuż po zakończeniu wojny i przejęciu stolicy przez rebeliantów. W Dystrykcie Jedenastym, w którym spędził całe swoje życie, widział zbyt wiele śmierci i zniszczenia, więc postanowił zmienić miejsce zamieszkania. Był przekonany, że w nowym, lepszym Kapitolu odnajdzie w końcu spokój po trudach wojny, w której pomimo swojego podeszłego wieku zmuszony był brać udział. Jednak jego wrodzona wrażliwość na losy innych i bagaż doświadczeń życiowych nie pozwalają mu stwierdzić, czy to, co zastał w Kapitolu, jest obrazem lepszego jutra zarówno dla niego, jak i wszystkich mieszkańców Panem.

Określić pannę Ashworth jednym słowem? Mogłoby to być trudne. Fałszywa? Tak. Przebiegła? Zdecydowanie. Zdeterminowana? Oczywiście. Seksowna? Jak diabli.
O jej przeszłości nie wiele wiadomo, bo jak sama mówi, nie ma do czego wracać. Wszystkie mosty zostały popalone i liczy się tylko tu i teraz. Bez rodziny, ukochanego i dzieci - nie może nic stracić i nikt nie może jej nic zabrać, co jedynie motywuje ją do podejmowania kontrowersyjnych decyzji.
Powiedzenie 'od pucybuta do milionera' sprawdza się w jej przypadku w 120%, bo z brudnych ulic Kapitolu wspięła się po drabinie społecznej i zawodowej i awansowała na prawą rękę Snowa. Nie wiadomo jednak jak i ile warstw ubrań miała na sobie podczas tej wspinaczki, ani czy w ogóle jakieś miała. Tą wiedzę posiada jedynie ona, a tak przynajmniej jej się zdaje.
Wojna zdecydowanie zakłóciła jej sielankę i groziła utratą wszystkiego do czego doszła, więc kiedy tylko siły Kapitolu zaczęły słabnąć odpowiedziała się za Almą Coin, przekonując ją do siebie wyjawieniem wszystkich sekretów i planów rządu. Z czasem zyskała jej zaufanie i od tego czasu pani prezydent trzyma ją przy sobie. Być może w ramach zasady 'trzymaj przyjaciół blisko, a wrogów jeszcze bliżej'.

Bentley, urodzony do życia w Kapitolu, był bogaty i wysoko postawiony odkąd tylko sięga pamięcią. Jedyną rzeczą, która nie wyglądała w jego życiu tak jakby sobie tego życzył były rządy Kapitolu, Głodowe Igrzyska i polityka Snowa, na którą nie miał aż tak dużego wpływu, jak w innych sprawach. Kiedy tylko doszły go pogłoski o istnieniu Trzynastego Dystryktu postawił wszystko na jedną kartę. Jednak wiedział, że jego zniknięcie nie przejdzie nie zauważone, więc upozorował swoje samobójstwo. Na miejscu nie miał problemów z udowodnieniem swojej tożsamości jako jeden z uciśnionych dystrykczyków. Lata mijały, a on wyrabiał sobie coraz lepsze zdanie u prezydent Coin. Cała jego przykrywka posypała się w momencie, kiedy w czasie wojny został wysłany na misję do Kapitolu. Został wtedy rozpoznany przez strażników pokoju, a pani prezydent jednoznacznie odebrała go jako szpiega i obiecała mu, że zaraz po zakończeniu wojny jako pierwszy przekroczy próg getta i otrzyma specjalny nadzór. Obyło się bez egzekucji - miało to być oznaką dobrego serca Almy. Mężczyzna jednak nie jest na tyle litościwy i planuje zebrać grupę 'nowych' rebeliantów, których na pewno nie zabraknie w szeregach kapitolińczyków.

Młodsza siostra Katniss Everdeen, poległej w ubiegłorocznych Igrzyskach. Właśnie, kiedy wydawało się, że świat nie może zaoferować jej już większego smutku i nędzy - na jej oczach i całego Panem, w bestialski sposób została zamordowana najbliższa jej osoba. Dziewczynka długo nie mogła się otrząsnąć ze straty, a ból dodatkowo wzmożyła rebelia przynosząca myśl, że gdyby Katniss przeżyła parę dni więcej, być może nadal byłaby na tym świecie.
Po mimo wszystko udało jej się z tym pogodzić, zresztą nie miała czasu na swoje rozterki. Ciągle rosnąca liczba rannych i chorych, którzy trafiali do szpitala w Trzynastce zapewniała jej ciągłe zajęcie. Zaraz po końcu wojny razem z matkę zostały przewiezione do Kapitolu i teraz tam próbują ułożyć sobie życie.

Effie nie jest już tą samą osobą, którą była zaledwie rok temu. Nie jest też opiekunką Dwunastego Dystryktu, tą dziwacznie wystrojoną i kolorową. Odkąd Kapitol upadł jej pozycja w kraju dramatycznie spadła i praktycznie przestała się liczyć. Razem z każdym mieszkańcem starego Kapitolu została przesiedlona do KOLCa. Można śmiało przypuszczać, że warunki tam panujące, brak fleszy i zainteresowania, traktowanie przez wszystkich jak popychadło zdecydowanie nie przypadło do gustu pannie Trinket, na skutek czego jest w kompletniej rozsypce.

Madge z reguły cicha i spokojna, na dodatek córka burmistrza Dwunastego Dystryktu, była przez resztę traktowana z przymrużeniem oka. Jako, że jej rodzina byłą bogata, nigdy nie musiała zgłaszać się po astragale, i pomimo, że oczywiście nie była to jej wina, ani się z tym nie obnosiła  - ludzie traktowali ją z dystansem, nie jak równą sobie. Jednak zaraz po dostaniu się do Trzynastki starała się udowodnić jak wielki duch w niej drzemie, pomagając w szpitalu, gdzie nigdy nie było zbyt wiele rąk do pomocy. Tym samym zyskała duży szacunek tamtejszych mieszkańców.

Beetee urodził się w Dystrykcie Trzecim w średniozamożnej rodzinie, która trudniła się wynalazkami i elektroniką. Dorastał raczej spokojnie, chłonąc wiedzę i całe dnie spędzając na konstruowaniu różnych przedmiotów z użyciem nowoczesnych technologii. Pomimo że zdecydowana większość mieszkańców Trójki właśnie tym się zajmowała, Beetee wykazywał uzdolnienia ponadprzeciętne zarówno nad swój wiek, jak i doświadczenie. Szybko stał się niemal ekspertem.
Gdy został wylosowany podczas którychś z kolei Igrzysk Głodowych, pokazał, co potrafi i czego zdołał się nauczyć, mieszkając w Dystrykcie Trzecim. Podczas pobytu na arenie skonstruował potężną, elektroniczną pułapkę, w którą szybko wpadli pozostali trybuci, co przyniosło Beeteemu natychmiastowe zwycięstwo, choć nikt nie sądził, że uda mu się wytrwać choć kilka chwil na arenie. A tym bardziej wygrać Igrzyska.
Po powrocie do domu przez jakiś czas celebrował wygraną, po czym przyjechał do Kapitolu, by zostać mentorem. Pełnił tę funkcję do momentu rozbicia areny przez rebeliantów podczas 74. Igrzysk Głodowych. Następnie przeniósł się do Dystryktu Trzynastego, gdzie pracował dla Coin i pogłębiał wiedzę. Po zdobyciu przez rebeliantów Kapitolu i zaprowadzeniu porządku w Panem, Beetee zamieszkał w stolicy.

Cinna dość szybko utracił swoją podopieczną z Dwunastki, do której bądź, co bądź się przywiązał. Być może nie wypada mówić o poległych, ale w jego pamięci nadal pozostał obraz dziewczyny, która miała odwagę zrobić wszystko dla ochrony swojej małej siostry. Siedemdziesiąte Czwarte Główne Igrzyska wywarły na niego dość duży wpływ i tchnęły go do pójścia o krok dalej. Zadłużył się i otworzył swój własny salon z odzieżą, jeszcze przed tym, gdy prawie nikt nie wspominał o rebelii. Na całe szczęście sklep ożył przed rewolucją, jak i tuż po niej. Nadal świetnie prosperuje.
Można się domyśleć, że Cinna nigdy nie popierał wzajemnej rzezi wśród dzieci, a co za tym idzie władzy Snowa. Moment rozbicia areny był dla niego, jak i dla większej części Panem, promykiem nadziei na lepszy czas. Kiedy tylko w Kapitolu można było usłyszeć pierwsze pogłoski o buncie projektant mody, bez większego wahania dołączył do spiskowców. Jego pomoc nie była na tyle głośna. Władze nie mogły jej zauważyć, ale wystarczająca żeby coś zdziałać. Jak widać wystarczająca, żeby nie zostać zesłanym do KOLCa.
Niestety Vaught został oszukany. Aktualna pani prezydent, Alma Coin postanowiła urządzić kolejne Głodowe Igrzyska. Tak samo brutalne i opierające się na tych same zasada. Rebelia obiecywała lepszy start… a teraz stała się historią. Przecież nie o to walczył Cinna Vaught, stylista. Stylista, który z rozkazu władzy o znów weźmie udział w tej całej maskaradzie.